นิตยสารวัฒนธรรม ฉบับ ๔ ปีพ.ศ.๒๕๕๗ - page 107

107
ตุลาคม-ธันวาคม ๒๕๕๗
การรวมกันนี้ต้องพิ จารณาให้ถี่ถ้ วนด้วยว่าเป็ น
การรวมตัวที่ก่ อประโยชน์แก่ ใคร หรือการรวมกั นที่ จริง
เป็นการขีดเส้นพรมแดนอย่ างใหม่ กีดกันคนบางกลุ ่ม แต่
กลั บเปิดโอกาสให้ คนบางกลุ ่มได้เปรียบมากกว่าหรือไม่
การรวมกันแล้ วประชาชนส่วนใหญ่ได้ อะไรแค่ไหนหรือไม่
หรือเมื่ อรวมตัวกันแล้วผู ้คนที่ด้อยโอกาส ซึ่งแน่ นอนว่า
เป็นคนส่ วนใหญ่ของประเทศ ก็ยังต้องอยู ่แบบเดิ มหรือ
แย่ยิ่งกว่าเดิม เช่น กรณีเส้นทางคมนาคม East-West Corridor
ถึงที่สุดแล้วหากถนนที่ผ่านหน้าบ้านเขา ถนนที่ยึดเอาที่ ดิน
จากเขาไป กลับกลายเป็ นถนนที่เขาไม่สามารถร่วมใช้ ได้
พวกเขาถูกกีดกั นหรือไม่ หรือกรณีการท่องเที่ยว ที่เข้ าไปรุก
พื้นที่ชีวิตเขา แล้วกลับกีดกันเขาให้เป็นเพียงฉากถ่ายภาพตัวเอง
ของบรรดานักท่องเที ่ยว โดยที่ไม่ ได้ช่ วยให้ชี วิตเขาดีขึ้น
เนื่องจากเขาไม่ มีทุนพอจะสร้างโรงแรม ไม่มีเงิ นทุนและ
ความรู้ที่จะเปิดร้านอาหาร เขาไม่มีทักษะในการท�ำงาน
บริการนักท่องเที่ยว ไม่ได้ รับการช่วยเหลือให้ พัฒนาทักษะ
หรือการรวมตั วกันเป็นประชาคมแท้ จริ งแล้วไม่สามารถ
ให้หลักประกั นในการคุ้มครองสิ ทธิของประชาชนมากขึ้น
มาได้ ไม่ได้ ช่ วยให้ประชาชนระหว่ างประเทศเข้ าใจกัน
และกันขึ ้นมาได้ รวมกันแล้วเราก็ยังคงมีทัศนคติเกลียดชัง
หวาดระแวงกันและกั น เช่ นนั้นแล้ วประชาคมอาเซี ยน
ก็ไม่มีประโยชน์อะไร
สรุ ปข้อดี ข้อเสี ย เมื่ อเป็นประชาคมอาเซียนในมุ มมองของอาจารย์
การรวมกั นย่ อมเป็นสิ่ งที่ ดีกว่ าแยกกันอยู ่
เพราะเมื่ อเรารู ้สึกว่าเป็นอันหนึ่ งอันเดี ยวกัน
เราก็ จะลดความขัดแย้ง และติ ดต่อไปมาหาสู่กัน
ดั งแต่ก่อนและดั งที่ เกิ ดขึ้นอยู ่ แล้ว
อย่างเป็ นธรรมชาติของสังคมวัฒนธรรมมนุ ษย์
ที่ ต้องมี การติดต่ อ แลกเปลี่ ยน สั มพันธ์กั น