วารสารวัฒนธรรม มกราคม - มีนาคม ๒๕๕๗ - page 104

นิ ่ง - ไหว
จิระนันท์ พิตรปรีชา
นิ่ง...หากไม่สงบ... คล้ายโลกจะจบ แต่ลมหายใจไม่สิ้น
บางอย่างคุ้นเคย แต่ไม่เฉยชิน อยู่ในแดนดินแห่งความกลัว
เด็กหญิงโซฟียะห์
สูญเสียป๊ะสองปี ก่อน
ที่ เมืองนราฯ ครารอมฎอน
ทิ้ งอะเนาะวัยอ่ อนกับมะ,บัง
อีกนับพันก�ำพร้า - ไร้ที่พึ่ง
ครอบครัวจึงถอนรากมาฝากหวัง
หมู่ บ้าน 'รอตันบาตู' ได้อยู่ยั ง
กับรอยโศกหนหลัง...ทั้งชุมชน
จั นทร์เคี ยวเกี่ยวดารา
ส่องแววตาซื่อใสในมุมหม่ น
หมากขุมยังสนุกเล่นซุกซน
แต่น้อยนักจักได้ยล..รอยยิ้มเธอ
ลากู ดูวอ - คลอเสียงใส
เพลงในใจที่เธอต้องร้องเสมอ
ในส� ำนึกลึกล�้ ำจดจ�ำเจอ
"ป๊ะ"เคยนอนละเมอขับล�ำน�ำ
นิ่ง - ไหว เหตุใดหนอ?
จะทุกข์ สุข ท้อ ก็เกินพร�่ ำ
โซฟียะห์ ไม่เคยเอ่ยถ้ อยค�ำ
เพียงนิ่งง� ำ - โลกร�่ำไห้ไหวสะเทือน
หมายเหตุ : โครงการหมู ่ บ ้ านเศรษฐกิจพอเพี ยง
”รอตันบาตู” ที่จังหวัดนราธิวาส หรือ "หมู่บ้านแม่หม้าย"
เป็นชุ มชนสตรีที่สูญเสียสามีไปในสถานการณ์ชายแดนใต้
กว่า ๑๐๐ หลังคาเรือน