91
ตุ
ลาคม-ธั
นวาคม ๒๕๕๖
ความเชี่
ยวชาญทางด้
านภาษาของครู
ล้
อมนั้
สะท้
อนออกมาจากหลายแง่
มุ
ม เนื่
องจากวิ
ถี
ชี
วิ
ตของคนเรา
เปลี่
ยนแปลงไปจากอดี
ต แต่
ถ้
อยคำ
�ภาษานั
นก็
ยั
งคงอยู่
อย่
างร่
องรอยในวรรณกรรมเก่
าที่
ครู
ล้
อมได้
ลงลึ
กศึ
กษา
และชี้
ให้
เราได้
เห็
นว่
า ภาษานั้
นเป็
นเรื่
องของคน และภาษา
ก็
เป็
นเครื่
องมื
อในการแสดงความคิ
ด ซึ่
งชี
วิ
ตคนก็
จะผู
กพั
อยู่
กั
บเรื่
องราวของอดี
ต เรื่
องราวในปั
จจุ
บั
นรอบตั
ว รวมไป
ถึ
งสั
งคมและการเมื
อง เราจึ
งไม่
มี
ทางหลี
กพ้
นกั
บเรื
องเหล่
านี
ได้
เพราะฉะนั้
นในการอธิ
บายเรื่
องภาษาต่
างๆ หากเรานำ
เรื่
องราวแวดล้
อมมาเกี่
ยวข้
องแล้
ว ก็
จะทำ
�ให้
เกิ
ดความเข้
าใจ
ชั
ดเจนขึ้
นมาก และเป็
นการทำ
�ให้
เห็
นว่
า สิ่
งเหล่
านี้
เป็
เรื่
องของชี
วิ
ตเราเอง เช่
นที่
ครู
ล้
อมได้
ปฏิ
บั
ติ
อยู่
ก่
อนนั้
นครู
ล้
อมได้
คิ
ดคำ
�แปลภาษาอั
งกฤษของ
fast food ว่
า “แดกด่
วน” ขึ
น ต่
อมา “อาจารย์
สุ
ลั
กษณ์
ศิ
วรั
กษ์
หรื
อ “ส. ศิ
วรั
กษ์
” ก็
ยกย่
องแล้
วนำ
�ไปใช้
ไปเผยแพร่
เพราะ
ถู
กอกถู
กใจ นั
บแต่
นั
นก็
ใช้
กั
นทั
วไปจนแพร่
หลายกว้
างขวางมาก
โดยพจนานุ
กรมฉบั
บมติ
ชนได้
บรรจุ
คำ
�นี้
ไว้
แล้
วอธิ
บาย
เพิ่
มเติ
มว่
(สแลง) น. อาหารสำ
�เร็
จรู
ปที
รั
บประทานได้
ทั
นที
เช่
น แฮมเบอร์
เกอร์
ไก่
ทอด แซนด์
วิ
ช ฯลฯ (อ. fast-food).
จะเห็
นว่
า “แดกด่
วน” นั้
นก็
เกิ
ดขึ้
นตามยุ
คสมั
หากไม่
มี
ใครใช้
หรื
อพู
ดถึ
งก็
จะหายไปเช่
นกั
น โดยคำ
�นี้
ไ ด้
เ กิ
ด ขึ้
น ต อ น ที่
ค รู
ล้
อ ม กำ
� ลั
ง ส อ น เ ด็
ก นั
ก เ รี
ย น
ในการใช้
ถ้
อยคำ
�ต่
างๆ เพื่
อการเรี
ยบเรี
ยงหนั
งสื
อ ซึ่
งก็
จะมี
การสอนใช้
คำ
�เคี
ยงบ้
าง คำ
�คู่
บ้
าง รวมไปถึ
งคำ
�ทบเคี
ยง
คำ
�เที
ยบคู่
ขณะนั้
นใกล้
เที่
ยงพอดี
พลั
นมี
เด็
กคนหนึ่
งพู
ดขึ้
มาว่
า “หิ
วแล้
วค่
ะ หิ
วแล้
ว” แล้
วอี
กคนก็
พู
ดเสริ
มว่
า “เมื่
อเช้
ไม่
ได้
กิ
น fast food มาค่
ะอาจารย์
” ครู
ล้
อมก็
เลยฉุ
กคิ
ดขึ้
และบอกให้
ช่
วยกั
นแปลคำ
�ว่
า fast food มาก่
อนจะปล่
อยไป
ทานข้
าว จากนั้
นก็
มี
การแปลกั
นไปต่
างๆ นานา แล้
วครู
ล้
อม
ก็
นำ
�มาวิ
พากษ์
วิ
จารณ์
บางคนก็
แปลว่
า “กิ
นเร็
วๆ” “อาหารด่
วน”
ภาษาสะท้
อนยุ
คสมั
ซึ่
งก็
ไม่
ค่
อยถู
กใจครู
ล้
อมสั
กเท่
าไหร่
อย่
างคำ
�ว่
า อาหารด่
วน
ครู
ล้
อมก็
ชี้
แนะว่
า ตั
วอั
กษรไม่
สั
มผั
สกั
นเลย ถ้
าจะนำ
�ไปแต่
เป็
นกลอนจะเพราะหรื
อเปล่
าล่
ะ จากนั้
นก็
เลยเสนอว่
จากคำ
�ว่
าอาหารด่
วนก็
เปลี่
ยนเป็
น “แดกด่
วน” สิ
ซึ่
งมี
การใช้
อั
กษร ด. เหมื
อนกั
นด้
วย เป็
นลั
กษณะของคำ
�คู่
อย่
างชั
ดเจน
แล้
วทุ
กคนในห้
องก็
หั
วเราะกั
น ตั้
งแต่
วั
นนั้
นก็
ได้
เกิ
ดคำ
�ว่
“แดกด่
วน” ขึ้
นมา และก็
มี
การใช้
กั
นอย่
างกว้
างขวาง
การใช้
ภาษาของครู
ล้
อมนั้
นจะเชื่
อมโยงกั
บริ
บทต่
างๆ รอบตั
ว ตั้
งแต่
อดี
ตจนถึ
งปั
จจุ
บั
นและเชื่
อมต่
ไปสู่
อนาคต ซึ่
งครู
ล้
อมได้
เอ่
ยอยู่
บ่
อยครั้
งว่
า ในการเรี
ยนรู้
ประวั
ติ
ศาสตร์
นั้
นแม้
จะเป็
นการเรี
ยนรู้
สิ่
งที่
ผ่
านมาแล้
แต่
การที่
เรารู้
เรื่
องของอดี
ตนั้
น ก็
จะช่
วยให้
เรามั่
นใจที่
จะมี
ชี
วิ
ตอยู่
ในปั
จจุ
บั
น และการมองไปสู่
อนาคตด้
วย เช่
นเดี
ยว
กั
บถ้
อยคำ
�ภาษาซึ่
งก็
จะเห็
นว่
ามี
การเปลี่
ยนแปลงไปตาม
ยุ
คสมั
ย หากเราได้
ตามไปสื
บจนรู้
ว่
า อะไรเป็
นมาอย่
างไร
ก็
จะทำ
�ให้
เราเข้
าใจเรื่
องราวต่
างๆ ได้
มากขึ้
นนั่
นเอง
เ นื่
องจากภาษานั้
น เป็
นวั
ฒนธรรมจึ
งมี
การซึ
มซั
บวั
ฒนธรรมอื
นๆ อยู
ตลอดเวลา แล้
วมั
นก็
จะต้
อง
เกิ
ดของใหม่
ๆ ออกมาให้
เราได้
ศึ
กษา ได้
ดู
ได้
ใช้
กั
เพราะฉะนั้
นคนที่
เข้
าใจปรั
ชญาของภาษาก็
จะไม่
วิ
ตก
ทุ
กข์
ร้
อน เสมื
อนถ้
าจะยิ
งธนู
ให้
ไกล ก็
จะต้
องเหนี่
ยวสาย
ไปข้
างหลั
งให้
ไกลที่
สุ
ด ยิ่
งไกลเท่
าไหร่
ลู
กธนู
ก็
จะยิ
พุ
งแรงเท่
านั
น เรื
องราวของอดี
ตก็
เช่
นเดี
ยวกั
น เรายิ
งรู
เยอะ
มั
นก็
จะช่
วยให้
เราเข้
าใจสั
งคมมากขึ้
น หากเราไม่
เข้
าใจ
อดี
ตเลย แล้
วเราจะเข้
าใจปั
จจุ
บั
นได้
อย่
างไร
เอกสารการอ้
างอิ
เกตุ
ทั
ตศาสตราภิ
ชาน ล้
อม เพ็
งแก้
ว. (๒๕๔๙). “ว่
ายเวิ้
งวรรณคดี
.” กรุ
งเทพฯ :
พิ
มพ์
คำ
ปราชญ์
เดิ
นดิ
น. (๒๕๕๐) “ครู
ล้
อม เพ็
งแก้
ว : เพชรแห่
งเมื
องเพชร ตอนที่
๑.”
สถานี
โทรทั
ศน์
โมเดิ
ร์
นไนน์
. ๔ พฤศจิ
กายน พ.ศ. ๒๕๕๐
ปราชญ์
เดิ
นดิ
น. (๒๕๕๐) “ครู
ล้
อม เพ็
งแก้
ว : เพชรแห่
งเมื
องเพชร ตอนที่
2.”
สถานี
โทรทั
ศน์
โมเดิ
ร์
นไนน์
. ๑๑ พฤศจิ
กายน พ.ศ. ๒๕๕๐
1...,83,84,85,86,87,88,89,90,91,92 94,95,96,97,98,99,100,101,102,103,...124