Page 88 - วารสารวัฒนธรรม ตุลาคม - ธันวาคม ๒๕๕๖

86
ยามภาษา ปราชญ์ เมื องเพชร ล้ อม เพ็งแก้ว
“การที่ คนหายไปรุ่นหนึ่ ง แล้วคนอีกรุ่นไม่สืบต่อนั้ น
มั นเป็ นอันตรายต่ อบ้านเมืองนะ เพราะฉะนั้นผมก็เลย
ตั้ งเป็ นคติ เอาไว้ว่ า อยากได้ ความรู้ ให้ เข้ าสู่ ชาวบ้ าน
อยากได้ ปริ ญญาให้ ไปมหาวิ ทยาลัย ถ้ าอยากได้ทั้ ง
ความรู้ และปริ ญญา ก็ ต้ องไปหาทั้งชาวบ้ านและไป
มหาวิทยาลัย อย่างน้อยที่สุดจะได้ สืบต่อภูมิ ปัญญาไทย
ไว้ได้จริงๆ เพราะมีความรู้มหาศาลอยู่ที่ชาวบ้าน ถ้าไม่ มีใคร
ไปดูเลย ไม่มี ใครไปศึกษาเลย มัวแต่ ไปแค่สถานศึกษา
อยู่นั่ น แล้วความรู้ที่อยู่กับชาวบ้านสักวันหนึ่งมันหายไป
จะทำ �ยังไงล่ะ” ถ้ อยคำ�ของครูทำ�ให้เราฉุกคิดอยู่ไม่ น้อย
สำ �หรั บครูล้ อมแล้ว "ความรู้ " จึงไม่ ได้ มี อยู่แค่เพี ยง
ในรั้ วมหาวิ ทยาลัยเท่านั้น และนี่คื อแนวทางการศึกษา
เรื่ องภาษาที่ครู ล้อมให้ความสนใจ
อัศวิน แสงกุมาร
ปราชญ์ถิ่นไทย