Page 78 - วารสารวัฒนธรรม ตุลาคม - ธันวาคม ๒๕๕๖

76
อาจารย์ เผ่าได้เริ่มทำ�งานในตำ�แหน่งสถาปนิ กที่
กองควบคุม การเคหะแห่งชาติ และบริษัท สยามกลการ จำ�กัด
ช่ วงนั้ นท่านได้ ทำ�งานร่ วมกั บศาสตราจารย์ พลเรื อตรี
สมภพ ภิรมย์ อดีตอธิบดีกรมศิลปากร และศิ ลปินแห่งชาติ
อี กท่านหนึ่ ง จากนั้นก็สมัครเข้ารับราชการในตำ�แหน่งอาจารย์
แผนกวิชาช่างก่อสร้าง วิทยาลัยเทคนิคอุดรธานี กรมอาชีวศึกษา
กระทรวงศึ กษาธิการ ในปี พ.ศ. ๒๕๒๑ และรับตำ�แหน่ง
สถาปนิ กกองอาคารและสถานที่ สำ �นักงานอธิการบดี
มหาวิทยาลัยขอนแก่น ในปี พ.ศ. ๒๕๒๒ และในปี พ.ศ. ๒๕๒๔
ก็เข้ ารับราชการในตำ�แหน่งอาจารย์ ภาควิ ชาสถาปัตยกรรม
คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุ ฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และ
อาจารย์เผ่าก็ยั งคงทำ�หน้าที่สอนนิ สิตอยู่ที่จุฬาฯ มาจวบจน
ทุกวั นนี้
อาจารย์ เผ่าสร้างสรรค์ผลงานมาตั้ งแต่เมื่ อเริ่ม
เป็นอาจารย์ ใหม่ ๆ โดยเฉพาะเมื่อครั้งอาจารย์ มาสอน
ที่ จุฬาลงกรณ์มหาวิ ทยาลัย ก็ เริ่ มต้นด้วยการปรั บปรุง
ซ่ อมแซมภายในหอประชุมจุฬาฯ เนื่องจากเมื่อก่ อนนั้น
หอประชุ มจุฬาฯ ยั งไม่ ได้ติ ดเครื่องปรั บอากาศเช่นใน
ปัจจุบันนี้ อาจารย์เผ่ าได้ช่วยงานอาจารย์ภิญโญ สุวรรณคีรี
ศิ ลปินแห่ งชาติ ผู้เคยเป็ นอาจารย์ ของอาจารย์เผ่าตั้งแต่
สมัยเรียน โดยอาจารย์ภิญโญเห็นแววในความชอบทางด้าน
สถาปัตยกรรมไทยของอาจารย์เผ่ามาตั้งแต่ ครั้งนั้น จึ งได้
ชักชวนให้มาเป็นอาจารย์สอนที่จุฬาฯ นั่นเอง
อาจารย์เผ่ าเป็นสถาปนิกและอาจารย์ที่มีแนวคิด
ในการสร้ างสรรค์ ผลงาน โดยออกแบบและควบคุ ม
การก่อสร้างอาคารที่ต้องรักษาสัดส่วน รวมไปถึงรายละเอียด
อันเป็นเอกลักษณ์ของงานสถาปัตยกรรมไทย เพื่อให้เหมาะสม
กับสภาพสังคม และสอดคล้องกับความจำ�เป็ นในด้านพื้ นที่
ใช้สอยได้อย่างมีประสิทธิ ภาพ โดยคำ�นึงถึงการนำ�แสงสว่ าง
และลมธรรมชาติ เข้ าสู่อาคาร ทั้ งนี้ ก็ เพื่ อการประหยัด
งบประมาณ ประหยัดพลังงาน พร้อมทั้งการใช้ประโยชน์
จากพื้นที่ให้มีความเหมาะสมและทันสมัย
ในการออกแบบงานชิ้ นต่างๆ นั้น อาจารย์เผ่า
เริ่มจากการศึกษาค้นคว้าข้อมูล รวมไปถึงการศึกษารูปแบบ
ทางด้านสถาปัตยกรรม จากงานสถาปั ตยกรรมโบราณของ
ท้องถิ่น ทั้งภาคอีสาน ภาคเหนือ ภาคใต้ และภาคกลาง
เพื่อแสดงเอกลั กษณ์ของท้ องถิ่ นในสถาปัตยกรรมนั้ นๆ
ผ่านผลงานด้านพุ ทธศิลป์ ซึ่งมี ทั้งเจดีย์ วิหาร พระอุ โบสถ
และศาลา อีกทั้ งยังถ่ายทอดสื บสานภู มิปัญญาส่ งต่ อ
ใ ห้ อนุ ชนไ ด้ อนุ รั กษ์ และสื บทอดต่ อ ไป จึ ง ไ ม่ ต้ อง
แปลกใจที่ อาจารย์ เผ่าได้ รับรางวั ลอาจารย์ ดีเด่ นจาก
คณะสถาปั ตยกรรมศาสตร์ จุ ฬาลงกรณ์ มหาวิ ทยาลั ย
เมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๙
นอกจากนี้ อาจารย์เผ่ ายั งมี ความมุ่งมั่ นที่ จะ
ประกอบอาชีพในฐานะสถาปนิ ก และรับผิดชอบต่อวิชาชีพ
อย่างซื่อสัตย์สุจริต รวมไปถึงการอนุรักษ์และสืบทอดงาน
สถาปัตยกรรมไทย อย่ างที่อาจารย์ เผ่าถนัด ตลอดจน
การออกแบบสร้างสรรค์ผลงานอย่างมีคุณภาพ ทั้งยังพัฒนา
รูปแบบและกรรมวิ ธีการก่อสร้าง ด้ วยการเลือกใช้วั สดุ
ให้ เหมาะสมกับสภาพสังคมและเศรษฐกิ จ ซึ่ งนับได้ ว่ า
เป็นการนำ �วิ ธีการออกแบบโครงสร้างสมั ยใหม่เข้ ามา
ประยุ กต์ ใช้ กั บอาคารสถาปั ตยกรรมไทยได้ อย่ างมี
ประสิทธิภาพ เหล่ านั้ นคือบทบาทและความมุ่งมั่นของ
อาจารย์เผ่ าที่จะสื บต่อลมหายใจในสถาปัตยกรรมไทย
ที่นับวันจะหาผู้สืบทอดได้ยากยิ่ง