Page 76 - วารสารวัฒนธรรม ตุลาคม - ธันวาคม ๒๕๕๖

เผ่า สุวรรณศั กดิ์ศรี
ลมหายใจจากสถาปัตยกรรมไทย
เมื่อยุ คสมัยเปลี่ยนไป สถาปั ตยกรรมไทย
ก็มีพื้นที่ลดน้อยถอยลงเช่ นเดียวกับศาสตร์ แขนงอื่นๆ
ที่ ถูกกลืนไปกับวั ฒนธรรมใหม่ๆ จากข้ อมูลข่าวสาร
ที่ไหลบ่ามาจากทั่วทุกมุมโลก ส่งผลให้ภู มิปัญญาเก่าแก่
ที่ ไม่ถูกอ้างอิ งกับเทคโนโลยีถูกสั่นคลอนไปด้วยอย่ าง
หลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อวิ่ งตามกระแส เราก็จะล้าหลัง เพราะ
ตามอย่างไรก็คงไม่อาจทัดเทียมฝั่ งยุ โรป ซึ่งเป็นเจ้าของ
เทคโนโลยี แต่หากเราหันมาสำ�นึกตรึกตรองในความเป็นเรา
ในตัวตนบรรพชนของเรา เชื่อว่าสิ่งที่เรามีอยู่ก็ไม่แพ้ชาติ
ใด อย่างเช่น “อาจารย์ เผ่า สุวรรณศั กดิ์ศรี” อาจารย์ผู้ที่
เน้นย้ำ�ความเป็นไทยผ่านงาน “สถาปัตยกรรมไทย” ได้อย่าง
ลงตัว และนั่นก็ถือเป็นการต่อลมหายใจให้กับภู มิปัญญา
บรรพบุรุ ษที่นับวันจะเลื อนหายไป
อาจารย์เผ่ าไม่ได้เป็นอาจารย์สอนผู้ เขียนโดยตรง
หากแต่ ในฐานะสถาปนิกคนหนึ่ง ผู้เขี ยนซึ่งได้เคยอ่านและ
เคยผ่ านการเรี ยนรู้ด้ วยตำ �ราสถาปัตยกรรมไทยของ
อาจารย์เผ่ามาก่อน นั่นจึ งทำ�ให้งานเขียนชิ้นนี้ เสมือนเขียน
ถึงอาจารย์ ที่เคยสั่งสอนผู้ เขียนมา จากภูมิปัญญาที่อาจารย์
ส่งผ่านตำ �รับตำ�ราและผลงานจริง นั่นทำ�ให้กรอบความคิ ด
และความรอบรู้ของผู้เขี ยนกระจ่างขึ้นกว่าเดิม
อาจารย์เผ่า สุวรรณศักดิ์ศรี เกิดที่กรุงเทพมหานคร
ปัจจุบันท่านอายุ ๖๑ ปี ในอดีตนั้นท่านจบชั้ นประถมและ
มัธยมจากโรงเรียนในจั งหวัดอุบลราชธานี และจบการศึกษา
ด้านสถาปั ตยกรรมศาสตรบัณฑิต เกียรติ นิยมอั นดับ ๒ จาก
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลั ย ในปี พ.ศ.๒๕๑๘ และอีกหนึ่ง
ปริญญาด้านบริหารธุรกิจบัณฑิต สาขาวิทยาการจัดการงาน
ก่อสร้าง จากมหาวิทยาลั ยสุโขทัยธรรมาธิราช
วีรวุฒิ หาญสมบัติ
ศิลปิ นแห่งชาติ