นิตยสารวัฒนธรรม ฉบับ ๔ ปีพ.ศ.๒๕๕๗ - page 82

ชายเพี้ยนแห่ งมหา’ ลัย คอกหมู
ก่อนจะเป็ นที่ยอมรั บนับถือกระทั่งเรี ยกขานว่า
“อาจารย์” อย่างทุกวันนี้ อาจารย์ยักษ์ถูกกล่าวหาว่า “เพี้ยน”
มาก่ อน เนื่ องจากเป็นถึ งผู ้อ� ำนวยการในหน่วยงานรัฐ
ได้ ถวายงานรั บใช้ใกล้ชิ ดเบื้ องพระยุคลบาท เป็นเวลา
กว่า ๑๖ ปี แต่ กลับลาออกมาท�ำการเกษตรอย่ างทุกวันนี้
ซึ่งต� ำแหน่งสุดท้ายก่อนลาออกจากราชการ คือ ผู้ อ�ำนวย
การกองประเมิ นผลงาน ส�ำนั กงานคณะกรรมการพิ เศษ
เพื่ อประสานงานโครงการอั นเนื่ องมาจากพระราชด�ำริ
ส�ำนักนายกรั ฐมนตรี หรือ กปร. ซึ่ งหน้าที่ของอาจารย์ยักษ์
ในช่วงนั้นก็ คื อ คอยจดบันทึ กพระราชด�ำริของพระบาท
สมเด็จพระเจ้าอยู ่หัวฯ และจั ดท�ำแผนสนองพระราชด� ำริ
รวมถึ งติดตามประเมิ นผล ประมวลผลงานสนองพระราชด�ำริ
ของหน่ วยงานต่างๆ และถวายรายงาน เป็ นต้น
อาจารย์ยั กษ์เกิ ดเมื่อวันที่ ๑๗ มีนาคม ๒๔๙๗
ที่ต�ำบลหนองตีนนก อ�ำเภอบ้านโพธิ์ จังหวั ดฉะเชิงเทรา
ปัจจุบันอายุ ๖๐ ปี เป็ นบุตรคนที่ ๕ ของ “นายบุญมาและ
นางทองเปลว ศัลยก�ำธร” ด้วยความที่ เกิดมาตั วเล็กมาก
พ่อแม่จึงตั้งชื่อว่า “นิด”
ในวั ยเด็กของอาจารย์ ยั กษ์ ก็ ไม่ต่ างจากเด็ก
ต่างจังหวัดทั่วๆ ไปคือ วิ่งเล่นอยู่กับท้องไร่ท้องนา ใช้ชีวิต
ท่ามกลางธรรมชาติและเกษตรกรรมที่พ่อแม่สร้างมา กระทั่ง
ขึ้นชั้นมัธยม ๓ จึงเข้ ามาเรียนต่อในกรุ งเทพ ที่โรงเรียน
วัดนวลนรดิศ แต่เมื่อเข้ามาเรียนในกรุงเทพการเรี ยนที่เคย
ใช้ได้ในบ้านเกิดกลับย�่ำแย่ส�ำหรั บที่นี่ บวกกับอาการป่วย
ส่งผลท�ำให้ อาจารย์ยักษ์ ได้ฉายาว่า “ยักษ์” นับแต่ ครั้งนั้น
เพราะสอบตกชั้นม.ศ. ๕นี่เอง และตอนสอบเข้ามหาวิทยาลัย
ก็ สอบไม่ ติ ด อาจารย์ ยั กษ์ จึงเบนเข็ มมาเรี ยนต่ อที่
มหาวิทยาลัยรามค�ำแหง