นิตยสารวัฒนธรรม ฉบับ ๔ ปีพ.ศ.๒๕๕๗ - page 76

76
เพาะบ่ มบรมครูช่างภาพ
ศาสตราจารย์พูน อาจารย์พูนหรือครูพูนที่ลูกศิษย์
เรียกขาน ท่านเกิดเมื่อวันที่ ๑๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๖๔
ที่บ้านฉาง หมู่ ๘ ต�ำบลหนองโสน อ�ำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี
อาจารย์พูนเป็นบุตรของ “นายดี และนางเนื่อง เกษจ�ำรัส”
ท่านสมรสกั บนางสาวสุดา วงศ์ขจรสุข มีบุตรชาย ๒ คน
บุตรสาว ๔ คน เมื่ อจบการศึกษาระดับมัธยมศึ กษาปีที่ ๖
จากโรงเรี ยนประจ�ำจังหวั ดเพชรบุรีแล้ ว อาจารย์พู นก็เข้า
มาศึ กษาต่อในกรุงเทพฯ ด้วยความใฝ่ฝันที่จะท� ำงานด้าน
ศิ ลปะ จึงสมัครเข้ าเรียนที่โรงเรียนเพาะช่าง จนจบการศึกษา
ประโยคครูประถมการช่าง (ปป.ช.) และประโยคครูวาดเขียนโท
(วท.) อันเป็นชั้นสูงสุดของโรงเรียนเพาะช่างของขณะนั้น
เมื่ อมหาวิทยาลั ยศิลปากรเริ่มรับนั กศึกษาเป็ น
ปีแรก (ปีพ.ศ. ๒๔๘๖ ซึ่งแต่เดิมเป็นโรงเรียนศิลปากร ที่
ศาสตราจารย์ศิลป์ พี ระศรี (ซี.เฟโรจี ) ร่วมกั บข้าราชการ
ในกรมศิลปากรก่อตั้งขึ้ นเมื่อพ.ศ. ๒๔๗๖) อาจารย์พูนก็ได้
สมัครเข้าเรียนเป็นนักศึกษารุ่นแรก และนักศึกษาคนแรกของ
คณะจิตรกรรมและประติมากรรม มหาวิทยาลัยศิ ลปากร จบ
อนุปริญญาศิลปะบัณฑิตจิ ตรกรรมและประติ มากรรม ซึ่ง
เป็นชั้นสูงสุดในขณะนั้น
อาจารย์พู น เป็นหนึ่งในศิษย์ ของศาสตราจารย์
ศิลป์ พีระศรี ท่านได้ สอนวิชาส�ำคัญหลายวิ ชา และอ�ำนวย
การสอนวิชาปฏิบัติ ทุกวิชา สอนอย่างจริ งจัง ขยั นขันแข็ง
และเข้มงวดเป็นอย่างมาก เพราะท่านต้องการมาตรฐานสู ง
ซึ่งอาจารย์พูนก็ได้กล่าวถึ งการเรียนการสอนในสมัยนั้นไว้ว่า
“ ร ะหว ่ า งป ี กา รศึ กษานั้ น เ ป ็ น เวลาที่ ยั งมี
สงครามโลกครั้งที่ ๒ อยู ่ แต่การเรียนการสอนก็ยั งมีอยู่อย่าง
เข้มแข็ง อาจารย์ผู้ สอนตั้งใจสอน นักศึ กษาเรียนอย่างเต็มที่
ชนิดแทบจะไม่มีวันหยุด ล�ำบากยุ่งยากอยู่ อย่างเดียว คือ
อุปกรณ์การเรียนไม่สมบูรณ์ แต่ถึงกระนั้นเมื่อจบการศึกษา
ก็ปรากฏว่าบรรดานั กศึกษาต่างได้รับความรู้น�ำไปประกอบ
อาชีพกันอย่างดี ท�ำได้ เกือบทุกสาขาวิชาช่าง”