นิตยสารวัฒนธรรม ฉบับ ๔ ปีพ.ศ.๒๕๕๗ - page 83

83
มุ ่ งเรียนรู ้สู่ นักพัฒนา
ระยะเวลา ๔ ปีในมหาวิทยาลัยรามค� ำแหงกับ
การออกค่ ายอาสาต่างๆ ท� ำให้ อาจารย์ยั กษ์ได้เห็นได้
เรียนรู้ชีวิ ตมากขึ้นเรื่อยๆ ได้ รู้จักประเทศไทย ได้สัมผัสกับ
วั ฒนธรรมทั้ง ๔ ภาค มองเห็ นปัญหาที่ เกิดขึ้นกับสั งคม
ไทย จากรั้วรามค�ำแหงอาจารย์ยักษ์ก็มาเรียนต่อปริญญาโท
ที่ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ หรือ NIDA กระทั่ งจบ
ออกมาจึ งเริ่มต้นชีวิตการท�ำงานที่ “ส� ำนักงานคณะกรรมการ
พั ฒนาการเศรษฐกิจและสั งคมแห่งชาติ หรือสภาพัฒน์ ”
และเก็ บเกี่ยวประสบการณ์ชี วิตในฐานะนักพั ฒนาชุมชนที่
จังหวัดแม่ฮ่องสอน ในพื้นที่ทุรกันดารห่างไกล
หลังจากเป็นนักพัฒนาชุมชนได้ปีเดียวอาจารย์ยักษ์
ก็กลับเข้ามาสอบบรรจุใหม่อีกครั้งที่สภาพัฒน์เช่ นเดิม และได้
บรรจุใหม่ในต�ำแหน่ง “เจ้าหน้ าที่วิเคราะห์นโยบายและแผน”
ซึ่ งอยู ่ ในช่วงแผนพั ฒนาเศรษฐกิจและสั งคมแห่ งชาติ
ฉบับที่ ๔(พ.ศ.๒๕๒๐-๒๕๒๔)ช่วงนั้นก็เริ่มมีภัยพิบัติธรรมชาติ
ให้เห็นบ้างแล้ว อีกทั้งชายแดนก็ยังไม่ สงบ เพราะเป็นช่วง
สงครามเย็ น แต่ในหลวงก็เสด็จลงพื้นที่ชายแดนเป็นประจ�ำ
ซึ่ งแรกๆ อาจารย์ยั กษ์ก็ ตามเสด็จบ้าง แต่ ไม่ได้เข้ าไป
เกี่ ยวข้องโดยตรง จนช่วงหลังๆ ก็จะมีหน้าที่คอยจดบันทึก
พระราชด�ำริ และน�ำไปผลักดันต่อ
ในช่ วงนั้นผู ้บั งคับบัญชาของอาจารย์ ยักษ์ มัก
มอบหมายให้ไปบรรยายตามหน่วยงานต่างๆ บ้างก็บรรยาย
ให้ ชาวบ้านฟั ง ซึ่ งก็ ได้ ไปบรรยายตามที่ พระองค์ท่ าน
พระราชทานพระราชด� ำริไว้ แต่ อาจารย์ยั กษ์ก็ รู้ สึ กว่ า
ไม่ค่ อยมีคนเชื่อเลย ทั้งๆ ที่อาจารย์ ยักษ์ก็เป็ นข้าราชการ
ระดับสูงแล้วซึ่งคนฟังบรรยายก็บอกว่า “ก็ท่านเป็นถึงผู้อ�ำนวยการ
เงิ นเดือนก็มีกิ น รถยนต์หลวงก็ มีใช้ น�้ำมันหลวงก็มีให้เติม
จะพู ดอย่างไรก็ได้ แน่ จริงลาออกมาท�ำอย่างที่พูดสิ ท�ำนาเอง
ท�ำปุ๋ยเอง ท�ำยาเอง ท� ำน�้ำมันเอง” สิ่งนี้ท�ำให้อาจารย์ยักษ์
คิดวนเวียนอยู่ นานก่อนที่จะออกมาปฏิบัติตามแนวพระราชด�ำริ
อย่างจริ งจังเช่นทุกวั นนี้