นิตยสารวัฒนธรรม ฉบับ ๔ ปีพ.ศ.๒๕๕๗ - page 79

79
ตุลาคม-ธันวาคม ๒๕๕๗
เอกสารการอ้างอิง
สมบัติ จำ�ปาเงิน, รวบรวมเรียบเรียง. ศิลปินแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๓๑-๒๕๓๓.
กรุงเทพฯ : สุ วีริยาสาส์น, ๒๕๔๕.
ลมหายใจในภาพถ่าย
อาจารย์พูนเสี ยชีวิตเมื่อวันที่ ๓ กรกฏาคม พ.ศ.
๒๕๔๐ อายุรวม ๗๖ ปี แต่จากการได้ศึกษาวิ ชาศิลปะ
และการช่างศิ ลปะจากโรงเรียนเพาะช่ างและมหาวิทยาลัย
ศิลปากร เป็ นเวลาเกือบสิบปี ท�ำให้อาจารย์ พูนมีความรู้
และความช�ำนาญ ทั้งในด้านจิ ตรกรรมและประติมากรรม
ที่เป็นศิลปะและการช่าง ท�ำให้มีผลงานด้านศิลปะควบคู่กับ
การสอนศิษย์มาโดยตลอด ส่วนการถ่ายภาพนั้นท่านท�ำ
ผลงานทั้งที่เป็นงานบันทึกและงานที่เป็นศิ ลปะไว้มากมาย
มีการน�ำไปใช้เผยแพร่ในนิทรรศการและสื่อมวลชน และเป็น
หลักฐานต่างๆ ตลอดจนการตี พิ มพ์ ในหนังสื อส� ำคัญ
เป็นที่ยอมรับโดยทั่ วไป ซึ่งท่านได้ ท�ำงานภาพถ่ายอย่ าง
ต่อเนื่องกระทั่งลมหายใจสุดท้าย ถือได้ว่ าเป็นศิลปินภาพถ่าย
ชั้นครูที่อยู่ในดวงใจของลู กศิษย์ตลอดไป
“งานศิลปะมิใช่มีไว้ เพื่อความงามแต่อย่างเดี ยว
ก็หาไม่ หากแต่ มีไว้เพื่ อน�ำไปใช้จรรโลงสังคมและประเทศชาติ
ให้เจริญก้าวหน้าได้เป็นอย่างดีอีกด้วย” วาทะของอาจารย์พูน
สะท้อนทัศนะและแสดงอย่างชัดเจนถึงความมุ่งมั่นในการน�ำ
วิชาความรู้ที่ตนมีก่อประโยชน์ต่อสังคม
เมื่อชัตเตอร์สิ้นเสียง ภาพที่ถูกถ่ายโดยผ่านมุมมอง
ของอาจารย์พูนไม่ได้สร้างเพียงความงดงามแต่ภาพนั้นยังบันทึก
ความเป็นไปทางประวัติศาสตร์ และสภาพสังคมของประเทศ
เป็นหลักฐานให้ ชนรุ่นหลังได้ศึกษาเรียนรู้สืบไป