วารสารวัฒนธรรม เมษายน - มิถุนายน ๒๕๕๗ - page 82

82
มหั
ศจรรย์
สุ้
มเสี
ยงแห่
งบรรพชน
“แคน”
เป็
นเครื่
องดนตรี
พื้
นบ้
านทางภาคอี
สาน
ที่
ได้
รั
บความนิ
ยมตลอดมา แม้
จะผ่
านเวลามาเนิ่
นนาน
ด้
วยเสี
ยงดนตรี
ที่
ออกจากเต้
าแคนนั้
นยากจะหาเครื่
องดนตรี
อื่
นท�
ำได้
เสมอเหมื
อน รวมถึ
งความเข้
ากั
นกั
บวิ
ถี
ชี
วิ
ตของ
ชาวอี
สานอย่
างลงตั
ว นั่
นจึ
งท�
ำให้
เราได้
ยิ
นเสี
ยงแคนในเพลง
พื้
นบ้
านทางภาคอี
สาน รวมถึ
งเพลงอี
สานยุ
คใหม่
ๆ ก็
ยั
งคง
เสี
ยงของแคนไว้
เป็
นเอกลั
กษณ์
ปั
จจุ
บั
นผู
ที่
มี
ความช�
ำนาญในการท�
ำแคนนั้
ถื
อว่
าน้
อยมากเมื่
อเที
ยบกั
บในอดี
ต เนื่
องจากสภาพสั
งคมที่
แปรเปลี
ยน รวมถึ
งค่
านิ
ยมทางดนตรี
ที่
มี
การรั
บเอา
วั
ฒนธรรมอื่
นๆ เข้
ามาผสมผสาน และเครื่
องดนตรี
สมั
ยใหม่
ก็
เข้
ามามี
บทบาทไม่
น้
อย อี
กทั้
งวั
ตถุ
ดิ
บในการท�
ำแคนนั้
หายากกว่
าแต่
ก่
อน เนื่
องจากป่
าไม้
ที่
เคยอุ
ดมสมบู
รณ์
ถู
กท�
ำลายหายไป ไม้
ตามธรรมชาติ
ที่
ใช้
ท�
ำแคนก็
หายากขึ้
แต่
“ช่
างสุ
ด กั
ณหารั
ตน์
ชาวอ�
ำเภอแก้
งคร้
อ จั
งหวั
ดชั
ยภู
มิ
ก็
ไม่
คิ
ดย่
อท้
อในการสื
บสานเครื่
องดนตรี
ชนิ
ดนี้
ให้
คงอยู่
ช่
างสุ
ดเป็
นครู
ภู
มิ
ปั
ญญาไทยรุ
นที่
ด้
านอุ
ตสาหกรรมและหั
ตถกรรม (การท�
ำแคน)
จากส�
ำนั
กงานเลขาธิ
การสภาการศึ
กษา นอกจาก
จะเป่
าแคนไพเราะเสนาะหู
แล้
ว ช่
างสุ
ดยั
งมี
ฝี
ไม้
ลายมื
อในการท�
ำแคนที่
หาตั
วจั
บยาก โดย
เฉพาะแคนของศิ
ลปิ
นพื้
นบ้
านหมอล�
ำและ
หมอแคนในพื้
นที่
จั
งหวั
ดชั
ยภู
มิ
ซึ่
งต่
างก็
นิ
ยมใช้
แคนของช่
างสุ
ด เนื่
องจากคุ
ณภาพของแคนดี
มี
มาตรฐานและมี
รู
ปร่
างลั
กษณะเด่
นเห็
นได้
อย่
างชั
ดเจน ด้
วยความที่
ช่
างสุ
ดอยากจะอนุ
รั
กษ์
เสี
ยงแคนให้
คงอยู
กั
บแดนอี
สานให้
ยาวนาน
ช่
างสุ
ดจึ
งไม่
ลดละที่
จะเผยแพร่
ภู
มิ
ปั
ญญาใน
การท�
ำแคนให้
แก่
ผู้
สนใจ และเพื่
อให้
ผู้
ที่
หลงใหล
ในสุ
มเสี
ยงของแคนได้
มี
แคนที่
ดี
มี
มาตรฐาน
ส�
ำหรั
บบรรเลงเพลงได้
ไพเราะ
I...,72,73,74,75,76,77,78,79,80,81 83,84,85,86,87,88,89,90,91,92,...122
Powered by FlippingBook