วารสารวัฒนธรรม เมษายน - มิถุนายน ๒๕๕๗ - page 76

76
หลังจากเขียนหนังสือมาประมาณ ๖ ปี ค�ำพูนรู้สึก
ว่าหมดเรื่องจะเขี ยน อาจินต์ ปัญจพรรค์ จึงได้แนะน�ำให้อ่าน
หนังสือ บ้านเล็กในป่าใหญ่ ผลงานการแปลของ “สุ คนธรส”
เพื่อเป็นแนวทางในการเขียนเรื่องราววิถีชีวิตของชาวอี สาน
จนเป็ นที่มาของนวนิยายเชิงอัตชีวประวัติที่ค�ำพูนตั้งชื่อเรื่อง
ในตอนแรกว่ า ชีวิ ตของลูกผู้ ชายชื่อค�ำพูน บุญทวี แต่เมื่อ
อาจิ นต์ ปั ญจพรรค์ ได้ อ่านต้นฉบับแล้ว ได้ แนะน� ำว่ า
น่ าจะใช้ ชื่ อว่า ลูกอี สาน เพราะเป็ นเรื่องราวเกี่ ยวกับ
คนอีสาน นวนิ ยายเรื่องนี้ ลงพิมพ์ เป็นตอนๆ ในนิ ตยสาร
ฟ้ าเมืองไทย ระหว่าง พ.ศ. ๒๕๑๘ – ๒๕๑๙ ค�ำพูนกล่าวว่า
“เป็ นเรื่องชีวิตจริ งอิงนิยายของครอบครัวข้าพเจ้ากับเพื่อน
บ้านที ่ประสบภัยแล้ งและความอดอยากปากแห้งสมัยนั้น”
นวนิยายเรื่ องนี้เป็นงานเขียนที่สร้างชื่ อเสียงโด่งดั งให้แก่
ค� ำพูนอย่ างยิ่ง มี ส�ำนั กพิมพ์รวมเล่ มและส่งเข้าประกวด
ลูกอีสาน ได้รับรางวัลดีเด่นประเภทนวนิยาย จากคณะกรรมการ
พั ฒนาหนั งสื อแห่ งชาติ ประจ� ำปี พ.ศ. ๒๕๑๙ และ
กระทรวงศึกษาธิ การอนุมัติ ให้เป็นหนั งสืออ่านนอกเวลา
ระดับมัธยมปลายด้วย
ในปี ๒๕๒๐ นวนิยายเรื่ อง นายฮ้อยทมิฬ ได้รับ
รางวัลชมเชย ประเภทนวนิยายจากคณะกรรมการพัฒนา
หนังสือแห่งชาติ หลังจากนั้นค�ำพู นจึงลาออกจากการท�ำงาน
ราชการเป็นผู้คุมนักโทษเพื่อยึดอาชีพนักเขียนเต็มตัว ค�ำพูน
สร้ างสรรค์งานเขียนทั้งนวนิยาย เรื่องสั้น สารคดี อย่างมี
แรงใจและได้ รับการต้อนรั บจากวงวรรณกรรมอย่างดี อาทิ
นวนิ ยายเรื่ อง นั กเลงตราควาย ได้รั บการตี พิ มพ์ ใน
หนังสือพิมพ์เดลินิวส์รายวัน
นวนิยายเรื่อง ลูกอีสาน สร้างชื่อเสียงและความ
ปลาบปลื้มปีติอย่างยิ่งแก่ค�ำพูน บุญทวี อีกครั้งหนึ่ง เมื่อได้รับ
การคั ดสรรให้ ได้ รับรางวั ลซีไรท์ หรื อรางวั ลวรรณกรรม
ยอดเยี่ ยมแห่งอาเซียน ใน พ.ศ. ๒๕๒๒ ท�ำให้ค�ำพู น บุญทวี
เป็ นนักเขี ยนซีไรต์คนไทยคนแรก ค� ำพูนได้รั บเชิ ญให้ไป
ทัศนศึกษาที่ประเทศฟิลิปปินส์อันเป็นส่ วนหนึ่งของรางวัล
เมื่อกลับมาจึงเขี ยนหนังสือ ลูกอีสานขี่เครื่องบิ น