วารสารวัฒนธรรม เมษายน - มิถุนายน ๒๕๕๗ - page 79

79
เมษายน-มิ ถุนายน ๒๕๕๗
มงกุฎแห่ งรางวัลชีวิตของการเป็นนักเขี ยนที่สร้าง
ความปีติยิ นดีเป็นที่สุ ดแก่ค� ำพูน บุญทวี และเพื่อนพ้ องใน
แวดวงวรรณกรรม คือการได้ รับยกย่องเชิดชูเกียรติ เป็น
ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ เมื่อวันที่ ๑๔ ธันวาคม
พ.ศ. ๒๕๔๔ ค�ำพูนให้สั มภาษณ์สื่อมวลชนถึงความรู้สึก
ปลื้มปี ติในอาชีพนักเขียนและเกียรติยศแห่งความเป็นศิลปิน
ผู้สร้างงานวรรณศิลป์ว่ า
“ไม่ มี ค�ำว่ าท้อแท้ ของนั กเขียนที่ จะเกิดได้
ถ้าคนไหนท้อแท้ มาเป็นนักเขียนไม่ได้ ถ้าค�ำพูนท้อแท้
ก็ไม่มี ลูกอีสาน สาบานกั บพระเจ้ าแล้วว่ าฉันจะเป็น
นักเขียน จะขอตายกับปากกา เพราะมันรักในสายเลือด
การเขียนก็เอาชีวิ ตคนอีสานแผ่นดินอีสานมาเขียน มันท�ำให้
มีแรงบันดาลใจมี แรงใจมาเขียน ตื่นขึ้ นมาตีสามก็เขี ยนแล้ว
มันท�ำให้ภูมิใจนะ ที่เกิดมาได้เป็นนักเขียน เหมือนพระเจ้าสั่ง
ให้ค�ำพู นมาเกิดบนแผ่นดินอีสาน สั่งให้ค� ำพูนออกจากบ้าน
มาเดินทางเข้าถนนนักเขี ยน ภูมิใจมาก โดยเฉพาะลูกอีสานนี้
ได้ซี ไรต์ก่ อนแล้ วที หลังมาได้ ศิ ลปิ นแห่ งชาติ ดีใจจน
น�้ำตาไหลเลยคื นนั้น”
งานเขียนของค�ำพูนบุญทวี งดงามด้วยวรรณศิลป์
ที่เรี ยบง่ าย ตรงไปตรงมา สะท้ อนภาพวิถีชี วิตของ
ผู้ คนชั้นล่ างในสังคมไทยที่ ต้องเผชิญหน้ากับความยาก
ล�ำบาก ทั้ งภัยธรรมชาติและภัยสังคม ค� ำพูนเน้ นย�้ ำ
คุณสมบัติ ส�ำคัญของความเป็ นมนุษย์ คือความอดทน
มานะบากบั่น และเป็นนักสู้เพื่อผ่านพ้ นความทุกข์ยาก
ของชีวิตไปให้ได้ วรรณกรรมของค�ำพู น บุญทวี จึงเป็น
ทั้งบั นทึกสังคมและสิ่ งจรรโลงใจที่มี คุณค่าต่ อผู้ อ่าน
ตลอดไป