วารสารวัฒนธรรม เมษายน - มิถุนายน ๒๕๕๗ - page 81

81
เมษายน-มิ ถุนายน ๒๕๕๗
เมื่ อเอ่ยถึงเครื่องดนตรีที่บอกกล่าว
เล่าถึงวิถีชีวิต ภูมิปัญญา และความคิดของ
ชาวอี สาน ในจั งหวะที่ เต็มไปด้ วยความ
สนุกสนาน อันดับต้นๆ ต้ องยกให้ “แคน”
ด้วยท่วงท�ำนองที่เป็นเอกลักษณ์ ประกอบ
กั บภู มิ ป ั ญญาพื้ นถิ่ นในการประดิ ษฐ ์
เครื่องดนตรี จากวั สดุ ธรรมชาติ ใกล้ ตั ว
ส่งผลให้แคนได้รับความนิยมในหมู่ศิลปิน
พื้นบ้านอีสาน นอกจากความไพเราะของ
เสียงแคนจะถูกบรรเลงจาก “หมอแคน”
หรือนักดนตรีผู้เป่าแคนแล้ว “ช่างท�ำแคน”
ก็ ถือเป็ นอีกหนึ่ งบทบาทของผู ้ สื บสาน
ศิ ลปะแขนงนี้ ให้ คงอยู ่ ซึ่ งในปั จจุ บั น
ก็ ลดน ้ อยถอยลงทุ กขณะและนั บวั น
ยิ่งหาช่างท�ำแคนที่ฝีมื อดีได้ยาก นั่นท�ำให้
“สุดกัณหารัตน์” หรือ “ครูสุด”หรือ“ช่างสุด”
มุ่ งมั่นที่จะรักษาภูมิ ปัญญาในการท�ำแคน
ให้คงอยู่ สืบไปคู่กับวัฒนธรรมอีสาน
ครูช่างท�ำแคนแดนอีสาน