วารสารวัฒนธรรม เมษายน - มิถุนายน ๒๕๕๗ - page 111

111
ที่ ได้ รั บท� ำให้ทราบว่ าการปฏิ บั ติ งานของแต่ละสถาบั นมี
ความแตกต่างกันอย่างชัดเจน กล่าวคือ
๑.สถาบั นการวิจั ยแห่งชาติเพื่ อทรั พย์ สิ นทาง
วัฒนธรรมโตเกียวด�ำเนิ นการเผยแพร่องค์ ความรู้ที่ เป็นผลของ
การวิจัยทั้งแบบพื้นฐานและแบบใช้เทคโนโลยีชั้นสูงทางการวิจัย
วิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับทรัพย์ สินทางวัฒนธรรม อีกทั้งมีการ
จัดเก็บด้วยการบั นทึกโสตทั ศน์เพื่อการอนุรักษ์และการสื บทอด
มรดกทางวั ฒนธรรมที่จับต้องไม่ ได้รวมทั้งยังเป็ นหน่วยงานที่
ให้ค�ำแนะน�ำการด�ำเนิ นการวิจัยให้ แก่องค์กรภาคประชาชน
ในท้องถิ่ น
๒.สถาบันการวิ จัยแห่ งชาติ เพื่อทรั พย์ สิ นทาง
วั ฒนธรรมนาราด�ำเนินงานเป็นศู นย์กลางส�ำคัญส� ำหรับการ
วิ จัยสถาปั ตยกรรม วั ตถุ และวัฒนธรรมวิ ถีชี วิตของญี่ ปุ ่น
ในสมัยโบราณ และด�ำเนินการตรวจสอบวั ตถุทางวัฒนธรรม
ที่ เห็นเด่นชัด คือ สถาบันดั งกล่าวได้มีการก่อสร้างพระราชวัง
ขึ้นบนพื้นที่เดิมที่ได้มีการขุดค้นขึ้นมาตามแบบที่ได้จากการวิจั ย
และประชาพิ จารณ์จากผู ้เชี่ยวชาญทุกแขนงให้ใกล้ เคียงจาก
ของดั้งเดิ มและส่งเสริมให้มีการใช้ประโยชน์ทางสังคมในปัจจุบัน
เช่น มีการจัดงานพิธีกรรมและเทศกาลตามที่ปรากฏไว้ในหลักฐาน
ทางประวัติศาสตร์
๓. ศูนย์การวิ จัยระหว่างประเทศส� ำหรับมรดก
ทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ ได้ในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก เป็น
หน่วยงานที่ค้ นคว้ าวิจั ย สถานการณ์ปั จจุบั นของมรดกทาง
วัฒนธรรมที่ จั บต้องไม่ ได้ โดยเฉพาะวั ฒนธรรมที่ จ� ำเป็ น
ต้องอนุรั กษ์ อย่างเร่ งด่วน สร้างการมีส่ วนร่วมในการท�ำงาน
ร่วมกั นระหว่างประเทศในเอเชียแปซิ ฟิก และสนับสนุ นการ
ด�ำเนินงานตามอนุ สัญญาว่ าด้วยการสงวนรักษามรดกทาง
วัฒนธรรมที่จับต้ องไม่ได้ของยูเนสโก
การแลกเปลี่ยนเรี ยนรู้ เรื่องการบริหารจัดการและ
การปกป้องคุ้มครองมรดกภูมิปั ญญาทางวัฒนธรรมของประเทศ
ญี่ปุ่นครั้งนี้ ได้สะท้อนและสร้างความตระหนักถึงการด�ำเนินงาน
ของประเทศไทยที่จะต้ องสนั บสนุนส่งเสริมให้ หน่วยงานจาก
ทุกภาคส่วน ไม่ว่าจะเป็นภาครัฐ ภาคเอกชน และภาคประชาชน
เกิดความร่วมมืออย่างชัดเจนและกว้างขวางยิ่งขึ้น ในการร่วมกัน
อนุรั กษ์ คุ ้มครอง พั ฒนาและต่อยอดมรดกภูมิ ปัญญาทาง
วัฒนธรรมตั้งแต่ระดับชุมชน ท้องถิ่ น ไปจนถึงระดับชาติ เพื่อ
ให้เกิดผลอย่างเป็นรูปธรรม และยั่งยื น นอกจากนี้ประเทศไทย
ควรเร่งผลักดั นการตรากฎหมายว่ าด้วยการคุ ้มครองมรดก
ภูมิ ปัญญาทางวัฒนธรรมหรื อมรดกทางวัฒนธรรมที่จั บต้อง
ไม่ ได้เพื่ อให้ เป็นมาตรการและเครื่ องมื อที่ ส�ำคั ญส� ำหรั บ
ภาครัฐ ท้ องถิ่นและประชาชนในการคุ้มครองมรดกภู มิปัญญา
ทางวัฒนธรรมของตนต่อไป
ทั้ งนี้ รายงานผลการแลกเปลี่ยนเรียนรู ้การบริหาร
จัดการมรดกภู มิปัญญาทางวั ฒนธรรมระหว่างกรมส่งเสริ ม
วัฒนธรรมและประเทศญี่ ปุ ่นข้างต้ น ท่ านที่สนใจสามารถ
ดาวน์โหลดฉบั บเต็ มได้ จากเว็บไซต์ www.culture.go.th/
subculture4
นิทรรศการ “การอนุรักษ์ทรัพย์สินทางวัฒนธรรม
ด้วยเทคนิคแบบดั้งเดิมของญี่ ปุ่น”
ภาพจ�ำลองวิถีชีวิตในพระราชวั ง เมืองนารา
เรียนรู้การศึกษาวิจั ยการสร้างแบบจ�ำลอง
ศาลาว่าการของพระจักรพรรดิ เมืองนารา