วารสารวัฒนธรรม มกราคม - มีนาคม ๒๕๕๗ - page 79

79
มกราคม-มีนาคม ๒๕๕๗
โนรายกได้ ฝึกโนราตั้ งแต่อายุ ๘ ขวบ และได้
ฝึกกับ “โนราเลื่อน พงศ์ชนะ” กระทั่ งแยกออกไปตั้งคณะ
ของตัวเองตั้งแต่อายุ ๑๖ ปี โดยช่วงตั้ งคณะใหม่ๆ นั้ น พอ
หน้าแล้ งก็ น�ำคณะไปแสดงในเขตจังหวัดภูเก็ ตและพังงา
เป็นประจ�ำ เมื่อหน้าฝนก็ น�ำคณะกลับพัทลุ ง และช่ วงที่
ว่างเว้นจากการแสดงก็ได้ ไปฝึกร�ำท�ำบทกั บโนราวัน (เฒ่า)
นครศรีธรรมราช ซึ่งฝึกอยู่ประมาณ ๖ เดือนก็ช�ำนาญ และ
ได้เข้าพิธีครอบเทริด หรือพิธีผู กผ้าใหญ่กับโนราวั น (เฒ่า)
ด้วย ซึ่งถือเป็นพิธีศักดิ์สิทธิ์ และมีความส�ำคัญมากต่ อผู้ที่มี
อาชีพเป็นโนรา โดยเฉพาะส�ำหรับผู้ที่จะเป็นนายโรงโนรา
หรือหั วหน้าคณะโนราต่อไป จากนั้นโนรายกก็กลับมาบวช
๑พรรษาและรับราชการต�ำรวจตามล�ำดับหลังออกจากราชการ
ก็ร�ำโนราหาเลี้ ยงชีพแต่เพียงอย่างเดียว
ปกติการร�ำโนราหากจัดขึ้ นเพื่ อการชมในฐานะ
มหรสพจะเรียกว่า “โนราร�ำ” แต่ถ้าคณะโนราเดินทางไป
แสดงยังต่ างถิ่นในลักษณะแสดงเร่ไปเรื่อยๆ จะเรียกว่า
“โนราเดินโรง” และโนราตั้ งแต่ ๒ คณะมาแสดงประชัน
ขันแข่งกั นก็เรี ยกว่า “โนราโรงแข่ง” ซึ่งโนรายกเคยร� ำ
ทั้งโนราโรงครู ๑ โรงแข่ง ไปจนถึ งร�ำสาธิ ต และฝึกศิษย์
ทั้งในนามส่ วนตัว และในนามของสถาบั นการศึ กษา
เป็ นจ�ำนวนมาก ทั้ งได้ ประพั นธ์บทกลอนโนราเพื่อใช้
ประกอบการร�ำมากมาย เช่ น “ธรรม-ในท่าร�ำ” “ละครของ
โลก” “เตือนไทย” “บทพราน” “บทเพลงกับเพลงโทน” เป็นต้น
๑ โนราโรงครู เป็นพิธีกรรมที่มีความสำ�คัญในวงการโนราเป็นอย่างยิ่ง ทั้งนี้เพราะ
เป็นพิธีกรรมเพื่อเชิญครูหรือบรรพบุรุษของโนรามายังโรงพิธี เพื่อรับการเซ่นสังเวย
เพื่อรั บของแก้บน และเพื่อครอบเทริดหรื อผูกผ้าแก่ผู้ แสดงโนรารุ่นใหม่ ด้วยเหตุ
ที่ต้องทำ�การเชิญครูมาเข้าทรง (หรือมา “ลง”) ยังโรงพิธี จึงเรี ยกพิธีกรรมนี้อีกชื่อหนึ่ง
คือ “โนราลงครู”