วารสารวัฒนธรรม มกราคม - มีนาคม ๒๕๕๗ - page 65

65
มกราคม-มีนาคม ๒๕๕๗
การฟื้นฟูภาษาอูรักลาโวยจ
กระบวนการฟื้นฟูภาษาพูดต้องเริ่มจากการพัฒนา
ระบบตัวเขี ยนเพื่ อให้กลุ่ มชาติพั นธุ์ นั้นๆ ได้ ใช้ ส�ำหรั บ
การบันทึกภาษาตั้งแต่ค�ำศัพท์ เรื่องเล่านิทานตลอดจนภูมิปัญญา
และองค์ความรู้ต่างๆ เพื่อการสืบทอดและการด�ำรงอยู่ของ
ภาษาของตน การสร้างระบบตัวเขียนที่ได้ประสิทธิ ภาพนั้น
ต้องอาศั ยหลักส� ำคัญ ๒ ประการคื อ หลั กเทคนิค คือ
หลั กเกณฑ์การเขี ยนถู กต้องด้ วยตัวอั กษรไทยตามการ
ออกเสียง และหลั กความมีจิตส�ำนึ กในการปกป้องภาษา
ของเจ้าของภาษาเอง
พยัญชนะในภาษาอู รักลาโวยจ ประกอบด้ วย
พยัญชนะต้น ๒๒ ตัว ได้แก่ ก- กฺ- ค- ง- จ- ช- ซ- ญ- ด-
ต- ท- น- บ- ป- พ- ม- ย- ร- ล- ว- อ- ฮ- ยกตัวอย่างเช่น
ก = เกอตับ (ปู) ต = ตางัน (มือ) และ ย = ยาโตก (หัวใจ) เป็นต้น
พยัญชนะท้ายหรือตัวสะกด มี ๑๑ ตัว คือ -ก -ง -ด -น -บ
-ม -ย -ยจ -ยฮ -ว -ฮ อาทิเช่น -ก = ฮูรัก (กุ้ง) -ม = เคอนัม
(กระต่าย) และ -ยฮ = นูยฮ (ปลาหมึก) ส�ำหรับสระมี ๑๙ รูป
ได้แก่ อะ อา อิ อี อุ อู เอะ เอ แอะ แอ โอะ โอ ดังตัวอย่าง
เช่น นากา (ขนุน) กามุง (มุ้ง) และ ญาโตะ (เครื่องมือเจาะหอย)
โดยปกติเสียงสระในพยางค์ที่ ไม่มีตั วสะกดจะ
ยาวกว่าเสียงสระในพยางค์ที่มีตั วสะกด ภาษาอูรักลาโวยจ
ไม่มีระบบเสียงวรรณยุกต์ แต่การเปลี่ยนท�ำนองเสี ยงใน
ท้ายประโยคจะท�ำให้ความหมายของประโยคเปลี่ยนแปลงได้
ถ้าพยางค์ท้ายเป็นเสียงตกแสดงว่ าเป็นประโยคบอกเล่า แต่
ถ้าพยางค์ท้ายเป็นเสียงสูงแสดงว่าเป็นประโยคค� ำถาม ส่วน
การเรียงค�ำในประโยคจะประกอบด้วยประธาน - กริยา - กรรม
เช่น กู มากัด นาซี ซามา บาบี เรอนัก = ฉัน-กิ น-ข้าว-กับ
-หมู-ทอด ส่วนประโยคปฏิเสธจะมีค� ำว่า ฮอยเตด น�ำหน้า
ค�ำกริยา เช่น กู ฮอยเดต มากัด นาซี = ฉัน-ไม่-กิน-ข้าว
พยัญชนะต้นภาษาอูรักลาโวยจ ๒๒ ตัว
ก
เกอตับ กฺีกฺี คอด งาจิ จีเจด เชอนีง ซีโปยจ ญาเมาะ
ดาโวยจ
ยาโตก รากฺา ลีปัด วัยจ อีกัด ฮูรัก
ตางั น ทก นูยฮ บาบี ปราฮู พาเพะ มาทู
ด
ย ร ล ว อ ฮ
ต ท น บ ป พ ม
กฺ ค ง จ ช ซ ญ
โครงการ "การอนุรักษ์และฟื้นฟูภาษาอูรักลาโวยจ"