วารสารวัฒนธรรม มกราคม - มีนาคม ๒๕๕๗ - page 18

18
ชุมศักดิ์ นรารัตน์วงศ์
ดนตรี-การแสดง
ลิ เกป่า
ก่อนจะสูญสิ้ นลมหายใจ
ตำ �บลลีเล็ด อำ�เภอพุนพิน จังหวัดสุราษฎร์ธานี
พุ ทธศักราช ๒๕๔๙
ท่วงท� ำนองเสียงกลองร�ำมะนาที่มีส� ำเนียงบ่งบอกถึ ง
เอกลักษณ์ของลิเกป่า ถูกตีประโคมให้จังหวะดังระรัวเร็วจนหัวใจเต้นแรง
ตามด้วยเสียงโหม่ง ปี ่ และฉิ่ง บรรเลงรั บ-ส่ง กั นอย่ างไพเราะ
เป็ นการโหมโรง “เกริ่นวง” โดยใช้เวลาประมาณ ๑๕-๒๐ นาที เพื่ อ
เป็นการเชื้อเชิญให้ผู้ คนละแวกนั้นได้ทราบว่า การแสดงของคณะลิเกป่า
ซึ่งเป็นงานบันเทิงพื้นบ้านเพื่ อความสนุกสนานตามประสาชาวบ้ าน
ได้ เริ่มต้นแล้วในค�่ำคืนนี้
“ค�่ำแล้วเชิญครู มาอยู่เหนือเกล้าเกศา
ราชครูของน้อง ลอยแล้วลอยล่องกันเข้ามา
ลอยแล้วลอยล่อง กันเข้ามา...”
ขณะนั้นเอง คนเกริ่นวงเริ่มวาดลวดลายลีลาออกมาจาก
ฉากหลังที่มีเพียงผ้ าผืนหลากสีเย็บติ ดกันอย่ างง่ายๆ ร้องเพลง
คล้ ายๆ ล�ำตัด ผลัดกั นร้องทีละคน เวี ยนเป็นรูปวงกลม พร้อมขยับ
ท่าทางให้เข้ากับค�ำร้องและจังหวะกลอง โดยมีลูกคู ่ออกมาร�ำสมทบ
ผลั ดเปลี่ยนกันไปเป็นคู่ๆ