Page 64 - วารสารวัฒนธรรม ตุลาคม - ธันวาคม ๒๕๕๖

อ ย่ า ง ไ ร ก็ ดี อ ง ค์ ค ว า ม รู้ ที่ มี ม า เ มื่ อ ค รั้ ง
ต้นกรุ งรัตนโกสินทร์ แม้จะเดินทางผ่านวันเวลามายาวนาน
แต่ ถึงกระนั้นก็ยั งทรงคุณค่ าในยุคปัจจุบัน เนื่องจากหลาย
หน่ วยงานโดยเฉพาะในวงการสาธารณสุ ขไทยได้ มี
การศึกษาค้ นคว้าเพิ่มเติ มและพบว่ าแต่เดิ มนั้นมีท่วงท่ า
ในวิชาฤาษีดัดตนอยู่ถึง ๑๒๗ ท่ า ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ ๓
ได้ ทรงฟื้นฟู และสร้างรูปหล่ อฤาษีดั ดตนไว้ ๘๐ ท่า ซึ่งใน
ปัจจุบันนี้คงเหลือเพียง ๒๔ ท่า ๒๕ ตน เพราะมีหลายสถาบัน
ทั้งภาครัฐ เอกชน และองค์กรชุมชนต่างๆ ได้เลือกท่าบริหาร
จากวิชาฤาษีดั ดตนมาใช้ในการส่งเสริ มสุขภาพ บำ�บัดรักษา
และให้ ความรู้แก่บุ คลากรในองค์กรของตนเอง ซึ่งความ
หลากหลายของแต่ละหน่วยงานในการนำ�วิชาความรู้ไปใช้
ส่ งผลให้เกิดการปรั บประยุกต์ และผสมผสานจนก่อเกิ ด
ท่ วงท่าที่แตกต่างออกไป โดยเฉพาะสถาบันการแพทย์แผนไทย
ซึ่ งเป็นหน่ วยงานที่ ได้นำ�วิชาความรู้ เดิมมาผนวกเข้ ากับ
รูปแบบและแนวคิดวิทยาศาสตร์ทางการแพทย์ ตลอดจน
ทำ�การคั ดสรรท่วงท่าพื้นฐานที่จะช่วยสร้ างดุลยภาพของ
ร่ างกายในเชิงโครงสร้างประสานร่ วมกับการฝึกกำ �หนด
ลมหายใจ ซึ่ งเป็ นการนำ�พื้ นฐานของหลักปฏิ บัติ สมาธิ
ในพุทธศาสนาเข้ ามาประยุกต์ใช้ โดยการบริหารร่ างกาย
ในลักษณะนี้ เป็นทั้งการบริหารกาย จิต และนับเป็นการบำ�บัด
อาการเจ็บป่วยเบื้องต้นได้เป็นอย่างดี
นอกเหนื อจากนี้ แนวทางการส่ งเสริมระบบ
การรักษา “สุขภาพทางเลือก” ภายใต้นโยบายของวงการ
สาธารณสุขไทยในทศวรรษที่ผ่านมา ก็ส่งผลต่อความเชื่อมั่ น
ของประชาชนในวงกว้าง รูปแบบและวิ ธีการดูแลรักษา
ตนเองด้วยวิธีพื้นบ้านแขนงต่างๆ รวมไปถึ งการนวดรักษา
ด้วยท่วงท่าในวิชาฤาษีดัดตน เกิดการยอมรับในวงกว้างและ
62