Page 15 - วารสารวัฒนธรรม เมษายน - มิถุนายน ๒๕๕๖

13
เมษายน-มิ ถุนายน ๒๕๕๖
สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์
ทรงบันทึกไว้ว่ า “…ตาสังขารานั้น เป็นคนเลิศประเสริฐมนุษย์
แกแบ่งใจให้ เป็ นสองภาค เล่นสองอย่ างพร้อมกั นได้
เราแบ่งไม่ได้ จึงเล่นไม่ได้…” สิ่งปรากฏในเวลาต่อมาคือ
ทำ�นองเพลงที่ ตาสังขาราขับร้ องนั้ นมีผู้ เรี ยกชื่อเรียกว่ า
“เพลงสังขารา”
นอกจากนั้นเพลงร้องพื้นบ้านก็ยังมีอีกจำ�นวนมาก
บางเพลงก็ไม่มี การสืบทอดและสูญหายไปในที่สุด หลายเพลง
ไม่มีการร้องจริงในวิถีชีวิตของชาวบ้าน เพราะขาดการสื บทอด
เพลงร้องพื้นบ้านทั้งหลายที่ปรากฏชื่อ เช่น เพลงพวงมาลัย
เพลงกรุ่น เพลงไก่ป่า เพลงครึ่งท่อน เพลงคล้องช้าง เพลงจาก
เพลงฉ่อย เพลงช้าเจ้าหงส์ เพลงช้าเจ้าโลม เพลงทรงเครื่อง
เพลงเทพทอง เพลงโนเนโนนาด เพลงพาดควาย เพลงปรบไก่
เพลงยิ้มใย เพลงร่อยพรรษา เพลงระบำ�บ้านนา เพลงรำ�โทน
เพลงรำ�ภาข้าวสาร เพลงลำ�ตัด เพลงหน้าใย เพลงอีแซว
เหล่านี้เป็ นต้ น นอกจากเพลงร้ องพื้นบ้านภาคกลางแล้ ว
ภาคอื่ นๆ ก็ยังมีอยู่จำ�นวนมาก เช่น ภาคใต้มีเพลงนา เพลงเห่
เพลงคำ�ตัก เพลงบอก เพลงเรื อแหลมโพธิ์ ภาคเหนื อมี
เพลงซอต่างๆ เช่น ซอเก็บนก เป็ นต้น ส่วนทางภาคอีสาน
ก็จะมีเพลงสรภัญญ์ หมอลำ� (ลำ�กลอน ลำ�พญา ลำ �เต้ย
(จังหวะช้า) ลำ�เพลิน (เป็นลำ�แบบใหม่ จะมีสาวๆ รำ�ประกอบ)
เพลงโคราช ฯลฯ