Page 12 - วารสารวัฒนธรรม เมษายน - มิถุนายน ๒๕๕๖

เออ เอ่ย เอ้ย ลูกเท้าเข้ามาหา เอ่ย เอ้ย
แม่อย่าเพิ่งติฉิ นนินทา ว่าลูกมาขอทานเอย
(รับ) ฉินเอย เอ้ย นินทา ว่าลูกมาขอเอยทาน
เออ เอ่ย เอ้ย เป็นประเพณีแล้วธรรมดา
ตั้งแต่ปู่และย่ า ถึงลู กหลาน
ขอเชิญคุณแม่ได้สร้างกุศลผลทาน แม่จะไปอยู ่วิมานทอง เอ้ย
อันกุศลของแม่ที่ทำ� แม่จะได้สำ �ราญ เอ้ย
(รับ) จะได้ไปอยู่ วิมานทอง เอยฯ
เอ่อ เอ่ย เอ้ย ลูกชมเพลินเดินทาง เอย
ชมดอกไม้รายทางที่แม่ปลูกเอยไว้ ทั้งกาหลง ชงโค ดอกยี่โถเทศ
มีทั้งดอกแก้วการะเกด ของแม่ที่ริ มเอยทาง
(รับ) แก้ว เอย เอ้ย การะเกด ของแม่ที่ริ มเอยทาง ฯ
เออ เอ่ย เอ้ย พอเดินเข้ ารั้วของแม่พุ่ มพวง
มีทั้งสวนมะม่วงและลำ�ไย ช่างน่ าปลื้มหัวใจลูกจริง เอย
มีขนุนและน้อยหน่า หรือฝรั่ง เอ้ย
(รับ) ตามทิวหนทางมาเอย
“เพลงร่อยพรรษา” เป็นเพลงขอทานบรรดาศักดิ์
การสวดคฤหัสถ์
คณะหนึ่ งก็จะมีประมาณ ๔ - ๕ คนหรือมากกว่า โดยเงิน
บริจาค หอม กระเทียม ผลไม้ พืชผัก มะพร้าว ฟักแฟง
ซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างที่มีรวบรวมน�ำไปท�ำบุญที่วัดเท่านั้น โดย
การออกร้ องเรี่ยไรเท่ ากับเป็ นการบอกบุญและก็จะได้รับ
การตอบรับที่ดีจากชาวบ้าน บทร้ องเพลงร่อยพรรษาจึงมุ่ง
เชิ ญชวนและให้พรเมื่อได้รับบริจาคสิ่ งของ โดยมีบทร้อง
บางตอน ดั งนี้