Page 110 - วารสารวัฒนธรรม ฉบับ ๒

108 วัฒนธ รม
กินเหล้าเมายาเที่ยวซ่องจนป่วยหนัก ตายเร็วมากอายุ ๒๐ กว่า
ชกครั้งสุ ดท้ายตาแทบมองไม่เห็ นแล้ว รู้ว่ าไม่รอดแน่เลยเดิน
ไปหากรรมการ บอกยอมแพ้แล้วหลังจากนั้ นก็ตาย คนที่
ทันได้ดูสุริ ยาชกอย่างคนเขี ยน เขาเป็นนักข่าวกี ฬาแล้วได้เห็น
การชกจริง อัศจรรย์มาก เหมือนจอมยุทธ ไปมาแบบนิรนาม
ไม่มีค่าย ไม่มีใครรู้จัก ไร้หัวนอนปลายตีน ไม่มีลูกเมีย มาแป๊ป
หนึ่งก็หายไป ประทับใจชอบคนแบบนี้คนที่ประวัติศาสตร์ลืม...
เกาหลีใต้ส่งออกวั ฒนธรรมเป็นอุตสาหกรรม เช่น หนัง เพลง
ละคร แล้วประเทศไทยสามารถท� ำตรงนั้นได้ไหม
ก็สามารถนะ คนบางคนบอกว่าไม่ต้องรอรัฐบาลได้ ไหม
มาท� ำกั นเอง ก็ นี่ ไง...ท�ำกั นเองเป็ นชาติ แล้ว (หั วเราะ)
เกาหลี ใต้นี่รัฐบาลเขาช่ วย เขาตั้งกรรมการมาเพื่อช่วยเลย
ปูซาน (เทศกาลภาพยนตร์) คื อหนึ่งในการช่วย แล้วตอนนี้ไม่
ได้มองแค่ประเทศเขาเอง เขามองไปถึงเอเชียทั้งหมดแล้ว เขา
จะเป็นผู้น�ำทางนี้อย่างโปรเจ็กต์เรื่อง Camelliaเขาท� ำกันเอง
ก็ได้แต่ เขาก็ดึงพวกเราไป พยายามจะมองทางเอเชียทั้งหมด
เพื่อสู้กับฮอลลีวูด เขามองข้ ามช็อตไปแล้ว เรายังไปไม่ ถึงไหน
คือยังไงก็ควรมีแต้มต่อที่จะช่วยเรา เหมือนเราเป็นสินค้า OTOP
แต่คู่แข่งเป็นบรรษัทข้ามชาติ แล้วเขาบอกว่านี่เป็นการค้าเสรี...
มันมีรถถัง เรามี หนังสติ๊ก จะไปสู ้อะไรกับหนังฮอลลีวูด มาที
โรงหนังแทบจะปิดโรงฉายให้เลย ของเกาหลีตอนนั้นที่ขึ้นมาได้
ไม่ใช่เพราะคนร่วมแรงร่วมใจอะไรกันหรอก มันคือกลไกที่เขา
ใส่เข้าไป มีระบบโควต้าเป็นกฎหมายเข้าไป โรงหนังต้ องฉาย
หนังเกาหลี๓๐% เป็นอย่างน้ อย ตั้งแต่นั้นหนังเกาหลี บูมเลย
แค่นี้เองไม่ต้องเรียกร้องเหมือนคนไทยต้องดูหนังไทย ไม่ต้อง !
อัดยาเข้าไปเม็ดหนึ่ง มั นฟูขึ้ นมาเลย ตั้งแต่นั้นโรงหนั งไปง้อ
หนังเลย ต้องฉายให้ครบไม่งั้นผิดกฎหมาย พอสหรัฐฯ จะท�ำ
FTA (เขตการค้าเสรี) กับเกาหลี ใต้เรื่องการยกเลิกระบบโควต้า
ข้อนี้มาก่อนเลย
ในมุมมองของคุณวิ ศิษฏ์คิดว่ าในหนังไทยจ�ำเป็นแค่ไหนที่ต้อง
สอดแทรกความเป็นไทยลงไปเพื่ อแข่งกับตลาดโลก
แล้วแต่ มุมมองของคน ถ้ าเป็นมุมมองของคนที่เชื่ อว่า
โลกมัน Global แล้ว ก็ไม่จ�ำเป็น มันไม่มีค�ำว่าชาติอย่างเจ้ย
(อภิชาติพงศ์วีระเศรษฐกุล) เขาก็เชื่อว่ าไม่มีหรอก คนเขามา
ดูเพราะอยากรู้ว่าศิลปินคนนี้จะท�ำประเด็นอะไรออกมา ไม่ว่า
จะเป็นชาติไหน เขาเป็นคนของโลกไปแล้ ว เขาสามารถจะไป
ร่วมงานกับใครก็ได้แต่อย่างผมนี่ ผมท�ำหนั งเหมือนอาดอกดิน
(ดอกดิน กัลยามาลย์ ) น่ะ สนุกกับความบั นเทิงแบบบ้ านๆ
เหมื อนหนังสมัยก่ อน ถ้าในแง่ของคนที่ดูหนังอาร์ ต เขาก็จะ
บอกว่ามันเชย หนังอย่าง อินทรีแดงนี่โคตรเชยเลย พระเอก
จั บผู้ร้าย แต่ผมชอบความรู้สึกนี้เป็ นความบันเทิงแบบไม่ต้อง
คิดเยอะ อยากท� ำอะไรก็ท�ำเลย พวกหนังดอกดิ นสมัยก่ อน
อยากบู๊ ก็บู๊อยากฮาก็ฮาเลย ไม่ต้ องมีศาสตร์อะไร มันเป็น
รสชาติ อีกแบบ ซึ่ งก็แล้ วแต่คนจะมองนะ แต่ผมมองว่ ามัน
เป็นเสน่ห์ แล้วเป็นสิ่งที่อยากเก็บมันไว้เพราะตอนไปฉาย
ฟ้าทะลายโจรที่เมืองคานส์ เขาก็ถามว่าเรื่องนี้มันจัดเป็นหนัง
ประเภทไหนตระกูลไหน ไม่รู้ ! (หัวเราะ) ผมว่าหนังไทยสมั ยก่อน
มันไม่มีตระกูลนะ มันก็เหมือนร้านอาหารไทยที่มีทุกรส จะเรียก
ว่ามันเป็นรสชาติพื้ นถิ่นก็ได้มันเป็ นสิ่งเรารู้สึกว่านี่เป็นสิ่งที่จะ
แยกเราออกจากญี่ ปุ่น ออกจากเกาหลีเราเชื่ อว่าอย่ างญี่ปุ่น
เขาแข็งแรงในเรื่องนี้ดาราใส่สูททุกคนแต่ก็ยังดูเป็นหนังญี่ปุ่น
แล้วอย่างคนไทย นิยามหรือสิ่งไหนที่บอกแล้วรู้ว่านี่คือคนไทย
คือความเป็นไทย
ส�ำหรั บผมนะ คือความไม่ สมบูรณ์ แบบ ความไม่ลงตั ว
บางทีก็เป็นความลักลั่ น ดูหนังผมสิโคตรลักลั่นเลย บางคนก็
หงุ ดหงิด ไม่ลื่นไหล ประดักประเดิด เดี๋ยวมั นก็ตัดไปตลก แต่
ว่ ามันเหมือนกับงานแฮนด์ เมด ไม่ใช่สินค้ าที่มาจากโรงงาน
ยกตัวอย่างงานกราฟิกไทย ฟอนต์ไทย สมัยโบราณมันคือการ
ดัดด้วยมือ มันจะเกิน ๆ ขาด ๆ แต่มันจะมีรสชาติดีมีมากกว่า
แบบ Typo รุ ่นหลังที่ เขาพยายามดัดตามตัวฝรั่ง แต่มั นไม่มี
เสน่ห์เหมือนเราซื้อของแฮนด์ เมดน่ะ ขรุ ๆ ขระ ๆ หน่อย แต่
นั่นก็คือเสน่ห์ของมัน ผมเชื่อของผมอย่างนี้บางคนอาจมองว่า
โลกเปลี่ยนไปแล้ว เราก็ต้องสู้กับเขา ก็ต้องท�ำให้เหมือนเขา แต่
ผมรู้สึกว่า (ถ้า) เราเหมือนเขา เราสู้เขาได้จริง ๆ หรือ เราท�ำรถ
สู้กับญี่ปุ ่นได้จริง ๆ หรือ มันไม่เรี ยกว่าสวนกระแส แต่เราต้อง
คิดว่ าเรามีดีอะไร เราท�ำตรงนั้นให้ดีซึ่งไม่ได้ หมายความว่า
อนาคตเราจะรุ ่งริ่งอย่างนี้ ต่อไปเรื่อย ๆ นะ แต่พอเราได้หัวใจ
มาแล้ ว เราจะพัฒนาอย่างไรให้ ร่วมสมั ย ผมไม่รู ้คนอื่นเขา
มองยังไงนะ แต่ผมว่าความเป็นไทยมันคือสิ่งที่อยู ่ในสังคมเรา
ความเป็นไทยแบบใส่ชฎาไม่ ได้อยู ่ในสังคมเรา ไม่ได้รับใช้เรา
แล้ว แต่สิ่งที่มีชีวิตอยู่ทุกวั นนี้นี่แหละคือความเป็นไทย !