Page 102 - วารสารวัฒนธรรม ฉบับ ๒

100 วัฒนธ รม
ความที่มี การแบ่ งภพภูมิ ต่าง ๆ ออกจากกัน
เรื่องราวของไตรภูมิ จึงมี เนื้อหาที่ ตรงกับความ
ต้องการจั ดการทางสังคม กล่ าวคือ การกล่าว
ถึงมนุษยภูมิที่ เป็นตัวแทนของชีวิตในปั จจุบั น
และแสดงถึงอบายภูมิอันเป็นภพภูมิ หลั งจาก
ความตายที่มีแต่ ความทุ กขเวทนา และภพภูมิ
ที่สู งกว่าที่มีความสุข อั นเป็ นกลวิธี การจัดการ
ความสงบของบ้านเมืองอันสอดคล้องกับแนวคิด
พุทธศาสนา เพื่อให้ผู้คนในบ้านเมื องอยู่ร่ วมกัน
อย่างสันติสุข และมีความหวังต่อโลกหน้าที่สงบสุข
รุ ่งเรื องเมื่ อประพฤติชอบ และในทางกลับกัน
ก็จะต้ องพบกับความทุกขเวทนาหากประพฤติ
ชั่วนั่นเอง สาระของไตรภู มิอันมีภู เขาศักดิ์สิทธิ์
จึงถูกต้องตรงกับวิธีคิด และวิ ถีปฏิบัติ ในสังคม
พุทธศาสนา เหตุดังกล่าวจึงเป็นผลให้“จักรวาล
ทัศน์ ” อันมี“เขาพระสุเมรุ” เป็นหลักโลกจึงท�ำ
หน้าที่เป็นหมุดหมายที่จะอธิ บายชั้นภูมิต่ าง ๆ
ไปโดยปริยาย
นอกจากนี้ตามคติยั งกล่าวถึงสิ่ งที่ เป็ นสาระ
ประการหนึ่งที่ กลายเป็ นสาระส� ำคัญในการ
ปกครองระบอบกษัตริ ย์กล่าวคือ เหนื อยอดเขา
พระสุเมรุ เป็นระดับชั้ นอันเป็ นที่ตั้ งของสวรรค์
ชั้นดาวดึงส์ซึ่ งเป็นสวรรค์ ชั้นที่๒ จากบรรดา
สวรรค์ทั้ งหกชั้นในสุคติภูมิ โดยที่มี“องค์อัมริน-
ทราธิราช” เป็ นราชาปกครอง “เมืองไตรตรึงส์”
ที่ มี พระมหาปราสาทใหญ่ นาม “ไพชยนต์
มหาปราสาท” อยู่กลางเมื อง
๐๖
“ช่อฟ้ า” รูปจ�ำลอง
ของเขาพระสุเมรุ
และภูเขาบริวาร
ประดับบน
สันหลังคาสิม (อุ โบสถ)
วัดเชียงทอง
นครหลวงพระบาง
สาธารณรัฐประชาธิ ปไตย
ประชาชนลาว