นิตยสารวัฒนธรรม ฉบับ ๔ ปีพ.ศ.๒๕๕๗ - page 37

37
ตุลาคม-ธันวาคม ๒๕๕๗
หากใครผิดค� ำสาบานที่ให้ไว้ จะต้ องกระโดด
หน้าผาแห่งนี้ให้ตายตกไปตามกัน และแสนได้มอบแหวนวง
หนึ่งให้แก่สามมุขไว้เพื่อเป็นพยานรักอันบริ สุทธิ์
แล้วความรักของคนทั้งสอง ก็ ต้องพบเจอกั บ
วิบากกรรมอั นใหญ่หลวง เพราะต่อมาไม่นานนั ก ก�ำนันบ่าย
ซึ่งเป็นพ่ อของแสนได้รู้เรื่องนี ้เข้า เขาเกิดความไม่พอใจใน
ความรักของคนทั้งคู่ เพราะฐานะความเป็นอยู่ต่ างกันลิบลับ
ก�ำนันบ่ ายอยากได้ลู กสะใภ้ที่มีฐานะเท่าเที ยม
กัน เหมือนยิ่งเอาน�้ำมันราดรดลงกองไฟ เพราะต่อมาแสน
ได้ พยายามอ้อนวอนขอร้องพ่อของเขา ให้ ไปสู่ขอสามมุ ข
แต่งงานตามประเพณี ก�ำนันบ่ายก็ยิ่งโกรธแค้น พยายาม
ท�ำทุกวิถีทางกีดกันคนทั้งสองไม่ให้ได้เจอะเจอกัน ท้ายที่สุ ด
ถึงขั้น จับแสนล่ามโซ่ไว้ในบ้าน ไม่ให้ออกไปไหน ท�ำให้ทั้งสอง
ไม่ได้พบหน้ากั นอีกต่อไป...
หลังจากนั้นไม่นานนัก ก� ำนันบ่ายก็ได้ไปทาบทาม
สู่ขอลูกสาวคนท�ำโป๊ะจอดเรือคนหนึ่ง ให้มาแต่งงานกับแสน
และก�ำหนดพิธีการแต่ งงานขึ้นอย่างเร่งด่วน ข่าวใหญ่ ข่าวนี้
ได้แพร่กระจายไปทั่วบ้านอ่างหินอย่างรวดเร็ ว จนสามมุขเอง
ก็ได้รับรู้ถึงข่าวนี้ ด้วยความโศกเศร้าเสียใจอย่างสุดซึ้ง
ในวันแต่งงานของแสน มี การจัดงานกั นอย่าง
ใหญ่โตสมเกี ยรติ สมฐานะกั บที่เป็ นงานของก� ำนันบ่าย
ผู้กว้างขวางแห่ งบ้านอ่ างหิน ตอนที่ก� ำลังจะประกอบพิ ธี
หลั่งน�้ำสังข์ นั้น เจ้ าบ่าวแสนได้แต่ ก้มหน้ านิ่ งเสียใจที่ ไม่
สามารถท�ำอะไรได้มากไปกว่านี้ ส�ำหรับความรักของตัวเขา
ที่มีต่อสามมุข
แขกเหรื่อเริ่มทยอยขึ้นหลั่งน�้ำสั งข์ แสนไม่ยอม
เงยหน้าสบตาใคร สักพักมีแหวนวงหนึ่งตกลงมาใกล้ตั ว หนุ่ ม
แสนเงยหน้าขึ้นมอง จ�ำได้ในทันทีว่าแหวนวงนี้เขาเป็นคน
มอบให้แก่สามมุ ข...วินาทีเดียวกันนั้นเขาเห็ นสามมุขวิ่งออก
จากบ้านเขาไปแล้ว แสนหวนคิดถึงค�ำสาบานที่เขาได้ให้ ไว้กับ
สามมุข จึงรีบวิ่งไปที่เชิงเขา
เขาเห็ นสามมุขปี นขึ้นไปที่หน้ าผา หั นกลับมา
มองเขาด้วยใบหน้ าอาบน�้ำตา โดยที่ ไม่ มีใครคาดคิ ด
สามมุขตัดสินใจกระโดดลงมาจากผาสูงฆ่าตัวตายสิ้นชีวิตอยู่
บนโขดหินริมทะเล หนุ่มแสนผู้ที่ให้ค�ำสาบานร่วมกันไว้กับ
สามมุข จึงตัดสินใจปีนตามขึ้นไป แล้วกระโดดลงจากหน้าผา
เพื่อจบชีวิ ตตายตามสามมุขหญิ งสาวสุดที่รัก
งานแต่งงานกลับกลายเป็นงานศพอันแสนเศร้า
ในวันเดียวกั น เกิดความสะเทือนใจของคนทั้งหมู่บ้าน ก�ำนัน
บ่ายคือคนที่ เสียใจมากที่สุด ในเหตุการณ์ ครั้งนั้น เขาได้
น�ำเครื่ องเซ่นไหว้ ข้าวของเครื่องใช้ต่ างๆ มาสักการะดวง
วิญญาณของคนทั้ งสอง ตรงหน้าผาเชิงเขา ด้วยความส�ำนึกผิด
พร้อมทั้ งตั้งชื่อภู เขาลูกนั้ นว่ า “เขาสามมุข” และตั้ งชื่อ
ชายหาดที่ติดกั นว่า “หาดบางแสน” เพื่อเป็ นอนุสรณ์แห่ง
ความรักแก่คนทั้งสอง