21
ตุ
ลาคม-ธั
นวาคม ๒๕๕๗
การแสดงมหรสพหลวงทั้
ง ๕ ชนิ
ด จั
ดแสดงใน
งานพระราชพิ
ธี
ส�
ำคั
ญที่
มี
พิ
ธี
สมโภช พิ
ธี
เฉลิ
มฉลองหรื
อ
พิ
ธี
พลี
กรรม ปรากฏหลั
กฐานว่
ามี
มาตั้
งแต่
สมั
ย กรุ
งศรี
อยุ
ธยา
ตอนต้
น กฎมณเฑี
ยรบาล ในรั
ชสมั
ยสมเด็
จพระรามาธิ
บดี
ที่
๑
(พระเจ้
าอู่
ทอง) เขี
ยนเมื่
อ จศ. ๗๒๐ (พ.ศ. ๑๙๐๑) กล่
าวถึ
ง
มหรสพนานาชนิ
ดที่
ใช้
ในพิ
ธี
สมโภช และพิ
ธี
พลี
กรรม การแสดง
มี
ระเบง โมงครุ่
ม และการแสดงต่
างๆ พิ
ธี
อาสยุ
ช แข่
งเรื
อ
และเสี่
ยงทายด้
วยเรื
อพระที่
นั่
ง ซึ่
งเป็
นพิ
ธี
ในเดื
อน ๑๑
มี
การสมโภชหลายอย่
าง ในจ�
ำนวนนี้
มี
โมงครุ
่
ม ดั
งว่
า
“เดื
อน ๑๑ การอาสยุ
ชพิ
ทธี
มี
หม่
งครุ่
มซ้
ายขวาระบ�
ำหรทึ
ก
อิ
นทเภรี
ดนตรี
...”
พิ
ธี
ถวายบั
งคมสมโภชแม่
หยั
วพระพี่
จั
ดเป็
นการใหญ่
มี
โมงครุ่
ม กุ
ลาตี
ไม้
นอกจากนี้
มี
หนั
งและ
ระบ�
ำ (แม่
หยั
วหรื
อแม่
หยั่
วเป็
นค�
ำเรี
ยกพระสนมเอก บางแห่
ง
ใช้
ว่
าแม่
ยั่
วเมื
อง หรื
อแม่
อยั่
วเมื
องก็
มี
: ผู้
เขี
ยน)
ในจดหมายเหตุ
ความทรงจ�
ำของกรมหลวงนริ
นทร์
เทวี
กล่
าวถึ
งการแสดงหลายอย่
างที่
แสดงเป็
นการมหรสพเพื่
อรั
บ
พระแก้
วมรกตที่
ท่
าเจ้
าสนุ
กในรั
ชกาลสมเด็
จพระเจ้
าตากสิ
น
มหาราช มี
มหรสพหลายอย่
างและมี
การแสดงโมงครุ
่
ม ระเบง
ตรี
วิ
สั
ย และกระอั้
วแทงควายด้
วย การแสดงทั่
วไปที่
ปรากฏ
ในการสมโภชต่
างๆ เช่
น หนั
ง ระบ�
ำ หนั
งใหญ่
โขน ละครนอก
ละครใน หุ
่
นลาว รามั
ญร�
ำ มโหรี
แขก มโหรี
ไทย มโหรี
จี
น
มโหรี
เขมร พิ
ณพาทย์
ไทย พิ
ณพาทย์
รามั
ญ งิ้
วญวน งิ้
วจี
น
ญวนร�
ำ ละครเขมร ฯลฯ
ในรั
ชกาลพระบาทสมเด็
จพระจอมเกล้
าเจ้
าอยู
่
หั
ว
ทรงจั
ดงานพระราชพิ
ธี
โสกั
นต์
ครั้
งส�
ำคั
ญ คื
องานโสกั
นต์
สมเด็
จพระเจ้
าลู
กยาเธอ เจ้
าฟ้
าจุ
ฬาลงกรณ์
เมื่
อวั
นจั
นทร์
เดื
อน ๒ ขึ้
น ๑๕ ค�่
ำ ตรงกั
บวั
นที่
๑ มกราคม ๒๔๐๘ ในงานนี้
โปรดเกล้
าฯให้
สร้
างเขาไกรลาสสู
ง๘วาสร้
างองค์
ประกอบต่
างๆ
เช่
น มณฑป พระมหาสมุ
ทร รู
ปสั
ตว์
ในหิ
มพานต์
เป็
นต้
น
มี
การบรรเลงของวงปี
่
พาทย์
วงกลองแขก เครื่
องเล่
นหกคะเมน
ไต่
ลวด นอนหอก นอนดาบ คาบค้
อน เล่
นกลต่
างๆ การแสดง
เหล่
านี้
จั
ดเล่
นด้
านนอก ส่
วนด้
านที่
ก�
ำหนดเป็
นพื้
นที่
ชั้
นใน
มี
การละเล่
นส�
ำคั
ญคื
อการเล่
นมหรสพหลวง ก�
ำหนดไว้
๕ ชนิ
ด
คื
อ โมงครุ่
ม กุ
ลาตี
ไม้
ระเบง แทงวิ
สั
ย และกระอั้
วแทงควาย
หลั
กฐานการบั
นทึ
กในเอกสารโบราณ พบว่
า
การเล่
นมหรสพหลวงนี้
ส่
วนมากพระมหากษั
ตริ
ย์
ทรงก�
ำหนด
ให้
จั
ดการเล่
นโมงครุ
่
ม และกุ
ลาตี
ไม้
รองลงมาคื
อระเบง
แทงวิ
สั
ย และกระอั้
วแทงควาย แม้
เมื่
อรั
ชกาลพระบาท
สมเด็
จพระจอมเกล้
าเจ้
าอยู
่
หั
วทรงจั
ดงานพระราชพิ
ธี
โสกั
นต์
สมเด็
จพระเจ้
าลู
กยาเธอ เจ้
าฟ้
าจุ
ฬาลงกรณ์
ก�
ำหนดให้
มี
การเล่
นครบทั้
ง ๕ ชนิ
ด จนช่
วงปลายรั
ชกาลพระบาทสมเด็
จ
พระจุ
ลจอมเกล้
าเจ้
าอยู่
หั
ว ทรงมอบหน้
าที่
ให้
กรมมหรสพที่
ทรงตั้
งขึ้
นใหม่
รั
บหน้
าที่
ดู
แลหาคนฝึ
กซ้
อมการเล่
นมหรสพหลวง
ดั
งกล่
าวมี
รู
ปแบบ และวิ
ธี
การเล่
น ดั
งนี้
เขาไกรลาส สู
ง ๘ วา ในงานโสกั
นต์
สมเด็
จพระเจ้
าลู
กยาเธอ เจ้
าฟ้
าจุ
ฬาลงกรณ์