วารสารวัฒนธรรม เมษายน - มิถุนายน ๒๕๕๗ - page 26

จั
งหวั
ดสุ
ริ
นทร์
ดิ
นแดนอี
สานใต้
ของประเทศไทย
เป็
นอี
กพื้
นที่
หนึ่
งที่
มี
ผู
คนสื
บสานฝี
มื
อเชิ
งช่
างเครื่
องเงิ
น-ทอง
มาแต่
อดี
ตและยั
งคงสื
บมาจนปั
จจุ
บั
น สุ
ริ
นทร์
มี
กลุ
มชนที่
อาศั
ยอยู
หลากหลายกลุ
ม ประชากรกลุ
มใหญ่
คื
อกลุ
มชน
เขมร กู
ย และลาว ภายหลั
งมี
กลุ่
มคนไทย ไทยเบิ้
ง (โคราช)
จี
น และกลุ
มอื่
นๆ มาอยู
ร่
วมกั
น กลายเป็
นดิ
นแดนที่
มี
ความหลากหลายทางวั
ฒนธรรม มี
ทั้
งวั
ฒนธรรมที่
เป็
อั
ตลั
กษณ์
เฉพาะ อาทิ
เช่
น กลุ่
มชาวกู
ยเลี้
ยงช้
าง และมี
การ
ผสมผสานวั
ฒนธรรมอย่
างกลมกลื
นลงตั
วปรากฏในงาน
พิ
ธี
กรรมหลายพิ
ธี
กรรม
เล่
าต่
อๆ กั
นมาในหมู
ลู
กหลานชาวอ�
ำเภอ
เขวาสิ
นริ
นทร์
จั
งหวั
ดสุ
ริ
นทร์
ถึ
งความเป็
นมาของสกุ
ลช่
าง
เครื่
องประดั
บเงิ
น-ทอง ว่
า รุ่
นชวดเป็
นช่
างท�
ำทองได้
อพยพ
จากทางใต้
ของอาณาจั
กรกั
มพู
ชา ข้
ามพนมดองแร็
กมาตั้
รกรากที่
บ้
านคู
ประทาย ตั้
งแต่
ปลายสมั
ยอยุ
ธยา (ภายหลั
ตั้
งเป็
นเมื
องสุ
ริ
นทร์
) ชวดที่
อพยพมาได้
แต่
งงานกั
บชาวบ้
าน
คู
ประทายและมี
บุ
ตร ท่
านได้
ถ่
ายทอดวิ
ชาความรู
เชิ
งช่
างนี
แก่
บุ
ตรชื่
อ “ตาแก้
ว” และตาแก้
วได้
ถ่
ายทอดวิ
ชาความรู
นี้
ต่
อให้
บุ
ตรชื่
อ “ตาเป็
ด” ซึ่
งภายหลั
งคุ
ณตาเป็
ดได้
แต่
งงานกั
“คุ
ณยายซ็
อม” แห่
งบ้
านโชค เขวาสิ
นริ
นทร์
จึ
งได้
มาตั้
งรกราก
ที่
บ้
านโชคและประกอบอาชี
พเป็
นช่
างท�
ำเครื่
องประดั
บทอง
คุ
ณตาเป็
ดมี
ฝี
มื
อเป็
นที่
ร�่
ำลื
อ ท่
านได้
ถ่
ายทอดความรู
ให้
แก่
บุ
ตร
คื
อ “คุ
ณตาเกิ
ด มุ
ตตะโสภา” และ “คุ
ณตาตุ่
ม มุ
ตตะโสภา”
บุ
ตรรุ
นนี้
ได้
มุ
งมั่
นในการสื
บทอด ในยามว่
างจากฤดู
กาล
ท�
ำนาทั้
งสองได้
เดิ
นทางไปซื้
อทองและเงิ
นจากจั
งหวั
อุ
บลราชธานี
เพื่
อมาท�
ำเครื่
องประดั
บรู
ปแบบต่
างๆ เช่
ตะเกา (ตุ้
มหู
) และ ประเกื
อม (ประค�
ำ) โดยน�
ำมาร้
อยเป็
สร้
อยข้
อมื
อ สั
งวาล ก�
ำไล แหวน สร้
อยคอตามสมั
ยนิ
ยม
และน�
ำไปขายในเขตจั
งหวั
ดสุ
ริ
นทร์
บุ
รี
รั
มย์
ศรี
สะเกษ ทั้
สองท่
านได้
ถ่
ายทอดความรู
ให้
แก่
ลู
กหลานและผู
สนใจ
ในหมู
บ้
านมาหลายรุ
นจวบจนปั
จจุ
บั
นอาจนั
บได้
ว่
าเป็
ชั่
วอายุ
ที่
๗ ของการสื
บทอด
ปราชญ์
ชาวสุ
ริ
นทร์
ได้
เปรี
ยบเปรยไว้
ว่
า “หญิ
งสาว
ชาวสุ
ริ
นทร์
เฉิ
ดฉั
นด้
วยการนุ
งผ้
าไหม ใส่
ประเกื
อม” เป็
ถ้
อยค�
ำที่
งดงามอ่
อนช้
อย สมดั
งลวดลายและความอุ
ตสาหะ
ในการสรรสร้
างงานฝี
มื
ออั
นประณี
ตของช่
างท�
ำเครื่
องประดั
เหล่
านั้
เครื่
องประดั
บเงิ
น-ทอง ของชาวอ�
ำเภอเขวาสิ
นริ
นทร์
ที่
มี
ชื่
อเสี
ยงมาช้
านานได้
แก่
ตะเกา คื
อ ต่
างหู
และประเกื
อม
คื
อ เม็
ดประค�
ำ นั่
นเอง แต่
ทุ
กวั
นนี้
ช่
างที่
สื
บทอดการท�
เครื
องประดั
บทองไม่
ค่
อยมี
คนท�
ำแล้
วเนื่
องจากราคาของทอง
ที่
สู
งขึ้
น ปั
จจุ
บั
นยั
งมี
ครู
ช่
างรุ
นอาวุ
โสสองท่
าน คื
อ คุ
ณลุ
งป่
วน
เจี
ยวทอง แห่
งบ้
านโชค และคุ
ณลุ
งปั
ญญา บุ
ตรชาติ
บ้
านนาตั
ทั้
งสองท่
านยั
งคงถ่
ายทอดความรู
ในการท�
ำเครื่
องประดั
บเงิ
ให้
แก่
ลู
กหลานตามความช�
ำนาญของตน
I...,16,17,18,19,20,21,22,23,24,25 27,28,29,30,31,32,33,34,35,36,...122
Powered by FlippingBook