วารสารวัฒนธรรม เมษายน - มิถุนายน ๒๕๕๗ - page 35

35
เมษายน-มิ
ถุ
นายน ๒๕๕๗
กา ล ค รั้
ง หนึ่
ง เ มื่
อ ห ลา ยร ้
อ ย ป ี
ที่
ผ ่
า น มา
ณ บ้
านตาดทอง เมื่
อช่
วงฤดู
ฝนมาเยื
อน ผู้
คนก็
เริ่
มเตรี
ยมตั
ท�
ำไร่
ท�
ำนา เช่
นเดี
ยวกั
บครอบครั
วของ “ทอง” ชายหนุ
มก�
ำพร้
าพ่
อาศั
ยอยู
กั
บแม่
สองคน (บางแห่
งก็
ไม่
ปรากฏชื่
อนี้
เพี
ยงแค่
บอกว่
า เป็
นชายคนหนึ่
งเท่
านั้
น) ซึ่
งทองก็
ออกไปปฏิ
บั
ติ
ภารกิ
เช่
นเดี
ยวกั
บครอบครั
วอื่
นๆ
กระทั่
งวั
นหนึ่
งที่
ทองไถนาอยู
นานจนตะวั
นสายโด่
เขารู
สึ
กเหน็
ดเหนื่
อยและอ่
อนเพลี
ยมากกว่
าปกติ
ทั้
งยั
งหิ
วข้
าว
มากกว่
าทุ
กๆ วั
น เพราะปกติ
แล้
วแม่
จะมาส่
งข้
าวเร็
วกว่
านี้
แต่
วั
นนี้
กลั
บมาช้
าผิ
ดปกติ
ทองจึ
งหยุ
ดไถนาและมาพั
กเหนื่
อยอยู
ใต้
ต้
นไม้
ปล่
อยให้
เจ้
าทุ
ยกิ
นหญ้
าไป
สายตาของทองก็
เหม่
อมองไปทางบ้
าน รอคอยแม่
ที่
จะมาส่
งข้
าวตามเวลาที่
ควรจะมา ด้
วยความรู
สึ
กกระวนกระวาย
ใจ ยิ่
งสายตะวั
นก็
ขึ้
นสู
ง แดดก็
ยิ่
งร้
อน ท�
ำให้
ความหิ
วกระหาย
ของทองยิ่
งทวี
คู
ณขึ้
นเรื่
อยๆ
หลั
งจากเหม่
อมองทางอยู
นาน พอทองเห็
นแม่
เดิ
เลี
ยบมาตามคั
นนาพร้
อมก่
องข้
าวน้
อยๆ ห้
อยต่
องแต่
งอยู่
ที่
ไม้
คาน เขาก็
รู
สึ
กไม่
พอใจที่
แม่
มาช้
า อี
กทั้
งก่
องข้
าวที่
น�
ำมาดู
เหมื
อนจะกิ
นไม่
อิ่
ม ด้
วยความหิ
วกระหายจนตาลาย อารมณ์
พลุ
งพล่
าน ทองคิ
ดว่
าข้
าวในก่
องข้
าวน้
อยนั้
นคงกิ
นไม่
อิ่
มเป็
แน่
จึ
งเอ่
ยต่
อว่
าแม่
ของตนว่
“อี
แม่
มั
วไปท�
ำอะไรอยู
จึ
งมาส่
งข้
าวให้
ข้
ากิ
นช้
านั
ก่
องข้
าวก็
เอามาแต่
ก่
องน้
อยๆ ข้
าจะกิ
นอิ่
มหรื
อ”
ผู้
เป็
นแม่
ก็
เอ่
ยปากตอบลู
กว่
า “ถึ
งก่
องข้
าวจะน้
อย
ก็
น้
อยต้
อนแต้
นแน่
นในดอกลู
กเอ๋
ย ลองกิ
นเบิ่
งก่
อน” (ถึ
งแม้
ก่
องข้
าวจะเล็
กๆ อย่
างนี้
แต่
ข้
างในก่
องข้
าวนั้
นอั
ดแน่
นนะลู
ลองกิ
นดู
ก่
อน)
แต่
ด้
วยความหิ
ว ความเหน็
ดเหนื่
อย บวกกั
บความ
โมโหจนหู
อื้
อตาลาย ทองจึ
งไม่
ยอมฟั
งเสี
ยงใดๆ กระทั่
งเกิ
บั
นดาลโทสะอย่
างแรง คว้
าได้
ไม้
แอกน้
อยเข้
าตี
แม่
ที่
แก่
ชรา
จนล้
มลงแล้
วก็
เดิ
นไปกิ
นข้
าว (เหตุ
การณ์
นี้
มี
การเล่
าแตกต่
าง
กั
นหลายแบบ ตามที่
ได้
กล่
าวมาข้
างต้
น)
เมื
อกิ
นข้
าวจนอิ่
มแล้
วแต่
ข้
าวก็
ยั
งไม่
หมด ด้
วยความ
ที่
แม่
อั
ดข้
าวมาแน่
นก่
องข้
าวน้
อย ทองจึ
งรู
สึ
กผิ
ดชอบชั่
วดี
เมื่
อคิ
ดได้
ดั
งนี้
จึ
งรี
บวิ่
งไปดู
อาการของแม่
และเข้
าสวมกอดแม่
แต่
อนิ
จจา แม่
ได้
สิ้
นใจไปเสี
ยแล้
ทองร้
องไห้
ส�
ำนึ
กผิ
ดที่
ฆ่
าแม่
ของตนด้
วยอารมณ์
เพี
ยงชั่
ววู
บ เขาไม่
รู
จะท�
ำประการใดดี
จึ
งเข้
าไปกราบ นมั
สการ
สมภารวั
ด แล้
วเล่
าเรื่
องให้
ท่
านฟั
งโดยละเอี
ยด สมภารก็
เลย
สอนว่
“การฆ่
าบิ
ดามารดาผู
บั
งเกิ
ดเกล้
าของตนเองนั้
เป็
นบาปหนั
ก เป็
นมาตุ
ฆาต ต้
องตกนรกอเวจี
ตายแล้
วไม่
ได้
ผุ
ดไม่
ได้
เกิ
ดเป็
นคนอี
ก มี
ทางเดี
ยวจะให้
บาปเบาลงได้
ก็
ด้
วย
การสร้
างธาตุ
ก่
อรวมกระดู
กแม่
ไว้
ให้
สู
งเท่
านกเขาเหิ
น จะได้
เป็
นการไถ่
บาปหนั
กให้
เป็
นเบาลงได้
บ้
าง”
เมื่
อทองปลงศพแม่
แล้
ว เขาก็
ขอร้
องชั
กชวน
ญาติ
มิ
ตรชาวบ้
านให้
มาช่
วยกั
นปั
นอิ
ฐก่
อเป็
นธาตุ
เจดี
ย์
บรรจุ
อั
ฐิ
แม่
ไว้
และมี
คนเรี
ยกขานชื่
อว่
า “ธาตุ
ก่
องข้
าวน้
อย” บ้
างก็
ว่
า “ธาตุ
ก่
องข้
าวน้
อยฆ่
าแม่
” จนตราบทุ
กวั
นนี้
I...,25,26,27,28,29,30,31,32,33,34 36,37,38,39,40,41,42,43,44,45,...122
Powered by FlippingBook