วารสารวัฒนธรรม เมษายน - มิถุนายน ๒๕๕๗ - page 25

25
เมษายน-มิ ถุนายน ๒๕๕๗
วิ จิตรช่างศิลป์
พัทธนันท์ โอษฐ์เจษฎา
ประเกือม ตะเกา
มรดกชาวสุรินทร์
มนุ ษยชาติ เรี ยนรู ้ ธรรมชาติ น� ำธรรมชาติ
มาประยุ กต์ประดิษฐ์ จนกลายเป็นข้าวของเครื่ องใช้
เป็นเทคโนโลยีใหม่ๆ เพื่อการด�ำรงอยู่ของชีวิต
แร่เงิน แร่ทอง คื อทรัพย์ในดินที่ มนุ ษย์รู้จั ก
น�ำมาใช้อย่ างช้านาน ในแว่นแคว้นแดนไทยปรากฏ
หลักฐานว่าผู้คนในถิ่นนี้รู้ จั กน�ำแร่ธาตุธรรมชาติเหล่านี้
มาเป็นเครื่องมือเครื่องประดับต�ำนานสิงหนวัติ อันเก่าแก่
ราวพุทธศตวรรษที่ ๑๔-๑๘ ได้กล่าวถึง “ลาวจก” อันเป็น
รากเหง้ าเผ่าพั นธุ์ ของคนไทยสายหนึ่ง ในต� ำนาน
กล่าวไว้ว่ าลาวจกกลุ่ มนี้ได้ ใช้บันไดเงิ นไต่ ลงมาจาก
สรวงสวรรค์ เมื่อมาสร้างบ้านเมืองได้น� ำบันไดเงินนั้น
มาตีเป็ นแท่นรองนั่ ง และในเอกสารเรื่ องค�ำให้ การ
ขุนหลวงวั ดประดู ่ทรงธรรม สมัยสุโขทัย ยั งกล่าวถึง
ร้านรวงขายขั นเงิน ผอบ ตลับ ก� ำไลมือ ฯลฯ ในยุคนั้น
หลักฐานเหล่านี้สะท้อนถึ งคุณค่าและมูลค่ าของแร่เงิน
ที่คนรู้จักมานาน