วารสารวัฒนธรรม มกราคม - มีนาคม ๒๕๕๗ - page 38

38
ลิ้มกอเหนี่ ยวเกิ ดความโกรธและน้ อยใจในตัว
พี่ ชาย ด้วยพยายามอ้อนวอนพี่ชายให้ เห็นแก่มารดายังไง
ก็ไม่ส�ำเร็จ จึงได้สาปแช่งไว้ว่ า “แม้พี่ชายจะมีความสามารถ
ในการก่อสร้างเพียงใดก็ตาม แต่ขอให้สร้างมัสยิดนี้ไม่ส�ำเร็จ”
จากนั้ นลิ้ มกอเหนี่ ยวจึ งได้ แอบไปท�ำอั ตวินิ บาตกรรมที่
ใต้ ต้นมะม่วงหิมพานต์ ใกล้มัสยิดกรื อเซะ (แต่บางต� ำรา
และบางความเชื่อก็ บอกว่าลิ้มกอเหนี่ ยวไม่ได้สาปแช่งแต่
ประการใด ซึ่งจะกล่ าวในรายละเอียดต่อไป)
เมื่ อสูญเสี ยน้ องสาวลิ้ มโต๊ะเคี่ ยมก็เสียใจมาก
จึงจัดการศพตามประเพณีอย่างสมเกียรติ พร้ อมกับสร้าง
ฮวงซุ้ยขึ้นที่ “หมู่บ้านกรือเซะ” และท� ำการก่อสร้างมั สยิดต่อ
ไปจนเกื อบเสร็จ โดยอยู่ในขั้นตอนสร้างโดมหลังคา แต่ ก็เกิด
เหตุ การณ์ไม่คาดฝัน คือ มีฟ้ าผ่าลงมายั งโดมที่ก�ำลั งสร้าง
จนเสี ยหายหมดทั้ งๆ ที่ไม่ มีวี่ แววพายุ ฝนแต่ อย่ างใด
ลิ้ มโต๊ะเคี่ยมจึงท�ำการสร้ างโดมหลังคาใหม่ แต่แล้ วสิ่งที่
ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นอีกครั้ง คือ เกิดฟ้าผ่าลงมายั งยอดโดมซ�้ำอีก
ท� ำให้เขานึกถึ งค�ำสาปแช่ งของน้องสาวขึ้นมาได้ จึงเกิด
ความท้อใจ และเลิกล้ มการก่อสร้างมัสยิ ด โดยทิ้งไว้เช่นนั้น
เพราะคิดว่าค�ำสาปแช่งของน้ องสาวมีความศักดิ์สิทธิ์
ต่อมาฮวงซุ้ยและต้นมะม่วงหิมพานต์ได้เกิดนิมิตร
อภินิหารให้ชาวบ้านที่ได้ ไปบนบานหายเจ็บไข้ ได้ป่วย และ
มีโชคลาภ จึงเป็นที่เคารพสักการะของชาวบ้านเป็นต้ นมา
และได้มีการน�ำเอาต้นมะม่วงหิมพานต์มาแกะสลักเป็นองค์
เจ้าแม่ ลิ้มกอเหนี่ยว พร้อมกับสร้างศาลไว้ที่กรือเซะและเรียก
ขานว่า “ศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ ยว” เป็นที่สักการะบูชาของ
ชาวบ้านเรื่อยมา
ต่ อมาพระจีนคณานุรั กษ์ (ตันจูล่าย ต้ นสกุล
คณานุรั กษ์ ) เห็ นว่าศาลเจ้ าแม่ ตั้ งอยู ่ที่ บ้านกรื อเซะ
ไม่สะดวกในการประกอบพิธี จึงท�ำการบูรณะศาลเจ้ าซูก๋ ง
บนถนนอาเนาะรู ในตัวเมืองปั ตตานี และได้อัญเชิ ญองค์
เจ้าแม่ลิ้มก่อเหนี่ยวมาประทับ ภายหลังมี ชื่อว่า “ศาลเจ้า
เล่งจู เกียง” (ศาลเทพเจ้าแห่งความเมตตา) หรื อที่ชาวบ้าน
เรียกกันว่า “ศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว” มาจนถึงทุกวันนี้
พิธีลุยน้ำ �ข้ามคลอง เพื่อระลึกถึ งเจ้าแม่ ในอดีตที่ได้ข้ามน้ำ�ข้ามทะเลด้ วยความยากลำ�บาก