วารสารวัฒนธรรม มกราคม - มีนาคม ๒๕๕๗ - page 31
31
มกราคม-มี
นาคม ๒๕๕๗
อุ
ดรอยต่
อและรู
ต่
างๆ ยาด้
วยน�้
ำมั
นยางผสมชั
นอุ
ดรอยต่
อ
ไม่
ให้
น�้
ำรั่
วเข้
าเรื
อ หลั
งจากนั้
นใช้
สี
น�้
ำมั
นทาเป็
นสี
ต่
างๆ และ
เขี
ยนลวดลายตกแต่
งให้
สวยงาม ส่
วนด้
านในเรื
อปู
ไม้
พื้
น
ซึ่
งวางขวางกั
บล�
ำเรื
อจากหั
วจดท้
าย ใช้
ไม้
รู
ปแบบต่
างๆ
ตกแต่
งเรื
อให้
สวยงาม เช่
น
จาปิ
้
ง
แผ่
นไม้
รู
ปสามเหลี่
ยม
เขี
ยนลายคล้
ายลายกระหนก และลายกระจั
งตาอ้
อย
ใช้
ปิ
ดระหว่
างหั
วและท้
ายเรื
อกั
บกลางล�
ำเรื
อ ให้
โผล่
ขึ้
นมา
พ้
นเรื
อเล็
กน้
อย จาปิ
้
งที่
หั
วเรื
อถื
อเป็
นส่
วนศั
กดิ์
สิ
ทธิ์
บางา
ไม้
รู
ปกระหนกติ
ดไว้
ด้
านขวาค่
อนไปทางหั
วเรื
อติ
ดกั
บ
จาปิ
้
ง ส�
ำหรั
บวางถ่
อ ตะเกี
ยง และใบเรื
อ
จู
ปู
รู
กลมๆ ติ
ดกั
บ
ท้
องเรื
อส�
ำหรั
บปั
กเสากระโดงมี
รู
ตรงศู
นย์
กลางของล�
ำเรื
อ
และค่
อนไปทางหั
วเรื
อ กงรั
บจู
ปู
จะมี
ขนาดใหญ่
กว่
ากงอื่
นๆ
เพื่
อยึ
ดเสากระโดงให้
มั่
นคงแข็
งแรง เสากระโดงเป็
นเสา
กลมปลายเรี
ยว ยาวตามความเหมาะสมกั
บขนาดของ
ล�
ำเรื
อ เสากระโดงปั
กที่
ศู
นย์
กลางล�
ำเรื
อ ๑ ต้
น และ
ปั
กค่
อนไปทางหั
วเรื
อ ๑ ต้
น ต้
นหลั
งมี
ขนาดเล็
กกว่
า
ต้
นแรก ใช้
ส�
ำหรั
บกางใบเรื
อและสามารถถอดออกได้
เมื่
อไม่
ต้
องการกางใบ
บู
เระแต
ส่
วนที่
ปิ
ดหั
วท้
ายเรื
อและ
ปู
พื้
น ใช้
เป็
นที่
นั่
งของคนถื
อท้
ายเรื
อ
มู
ฆะ
ไม้
ที่
โค้
งงอน
ขึ้
นข ้
างบนเรื
อ โดยท�
ำเป ็
นรู
ปคล ้
ายกระหนกติ
ดไว ้
ด้
านขวาล�
ำค่
อนไปทางท้
ายเรื
อ ส�
ำหรั
บวางไม้
ถ่
อและใบเรื
อ
เกาะแย
ไม้
โค้
งงอนขึ้
นข้
างบนเล็
กน้
อย ท�
ำเป็
นรู
ปนกหรื
อ
รู
ปสั
ตว์
อื่
น ติ
ดไว้
ที่
ท้
ายเรื
อค่
อนไปทางด้
านซ้
ายเล็
กน้
อย
เป็
นที่
บั
งคั
บไม้
พายซึ่
งใช้
เป็
นหางเสื
อเรื
อ
I...,21,22,23,24,25,26,27,28,29,30
32,33,34,35,36,37,38,39,40,41,...IV