Page 50 - วารสารวัฒนธรรม ฉบับ ๒

48 วัฒนธ รม
พระราชพงศาวดารกรุงธนบุรีบันทึ กเรื่องราวของท่าน
ไว้ว่าหลังจากเสียกรุงศรีอยุธยาแล้ว
“...ฝ่ายเจ้าพระยาอังวะยังอยู่ ณ เมืองย่ างกุ้ง ท�ำการ
ยกฉัตรยอดพระมหาเจดีย์เกศธาตุส�ำเร็ จแล้วให้มีการฉลอง
จึงขุนนางพะม่า กราบทูลว่าคนมวยเมืองไทยมีฝีมื อดียิ่งนัก
จึงตรัสสั่งให้จัดหามา ได้ นายขนมต้มคนหนึ่ ง เป็นมวยดี
มีฝี มือแต่ครั้งกรุงเก่าเอาตั วมาถวายพระเจ้าอังวะ พระเจ้ า
อังวะจึงให้ จัดพะม่ าคนมวยเข้ ามาเปรียบกับนายขนมต้ม
ได้กันแล้ วก็ ให้ชกกันหน้ าพระที่นั่ ง และนายขนมต้มชก
พะม่ าไม่ทั นถึ งยกก็แพ้แล้วจัดคนอื่ นเข้ามาเปรียบชกอีก
นายขนมต้ มชกพะม่าชกมอญแพ้ถึ งเก้าคนสิ บคนสู้ ไม่ได้
พระเจ้ าอังวะทอดพระเนตรยกพระหัตถ์ ตบพระอุ ระ ตรัส
สรรเสริญฝีมื อนายขนมต้มว่า ไทยมี พิษอยู่ทั่วตัว แต่มือเปล่ า
ไม่มี อาวุธเลยยั งสู้ได้ คนเดี ยวชะนะถึงเก้ าคนสิ บคนฉะนี้
เพราะเจ้านายไม่ดีจึงเสียบ้านเมืองแก่ข้าศึ ก ถ้าเจ้านายดี
แล้วไหนเลยจะเสียกรุ งศรีอยุธยา แล้วพระราชทานรางวัล
แก่นายขนมต้มโดยสมควร...”
จวบถึ งสมัยกรุงธนบุรี เป็ นราชธานีก็มี นักมวยฝีมื อดี
ก�ำเนิดขึ้นหลายคน อาทินายทองดีฟั นขาว ผู้เข้ารับราชการ
เป็นทหารคู่พระทัยพระเจ้ากรุงธนบุรี ได้รั บยศถาบรรดาศักดิ์
สูงสุ ดเป็นพระยาพิชัยหรื อที่คนไทยรู ้จักท่านในนาม “พระยา
พิชัยดาบหัก” นอกจากนี้ยังมีชื่อของครูห้ าว แขวงเมืองตาก
ครู เที่ยง บ้านแก่ง ครู เมฆ บ้านท่าเสา เป็นต้ น
ต่ อมาพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกเสด็ จ
เถลิงถวัลย์ขึ้นครองราชย์เป็นปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์จักรี
สถาปนากรุ งรัตนโกสินทร์ เป็นราชธานีอาวุธยุ ทโธปกรณ์
แบบตะวั นตก อาทิปื นไฟถูกน�ำมาใช้ ในการศึกสงครามมาก
ขึ้น การรบแบบประชิดตัวจึงเริ่มลดความส�ำคัญลง มวยไทย
ในฐานะศิลปะการต่ อสู ้อั นเอกอุก็ ค่อย ๆ ลดบทบาทลง
แปรเปลี่ยนเป็นศิลปะเชิ งกี ฬาหรือกระทั่งกลายเป็นมหรสพ
ชนิดหนึ่ งอย่างทุกวันนี้