Page 74 - วารสารวัฒนธรรม ฉบับ ๒

72 วัฒนธ รม
เขาเคยพูดถึงตัวเองไว้ว่ า “ข้าพเจ้ าขอแนะน�ำตั วเอง
ในฐานะคนล้มเหลวที่ พบความส� ำเร็ จอันยิ่ งใหญ่” ส่วน
ประวัติ ฉบับทางการระบุ ว่า นายสุ ชาติสวัสดิ์ ศรีเกิ ดที่
อ�ำเภอท่ าเรือ จังหวัดพระนครศรีอยุ ธยา ในวันชาติ๒๔
มิ ถุนายน พ.ศ. ๒๔๘๘ ช่ วงปลายสงครามโลกครั้งที่ ๒
จบการศึกษาสาขาประวัติศาสตร์(เกียรตินิยมดี) จากคณะ
ศิลปศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เมื่อปีพ.ศ. ๒๕๐๙
๔๐ กว่าปีต่อจากนั้น สุชาติใช้ชีวิ ตอยู่ในวงการหนังสือ
มาโดยตลอด
ยุคทศวรรษ ๒๕๑๐ เขาคื อบรรณาธิ การวารสาร
สังคมศาสตร์ปริทั ศน์สื่อสิ่งพิ มพ์ที่มี อิทธิพลยิ่งในกลุ่มหนุ่ม
สาวหัวก้าวหน้า
ล่ วงถึ งทศวรรษ ๒๕๒๐ เขาเป็นบรรณาธิการของ
โลกหนังสื อนิตยสารรายเดือนว่าด้วยวงการวรรณกรรม และ
แดนเกิดแห่งนามปากกา “สิงห์สนามหลวง” ในคอลัมน์ตอบ
จดหมายที่มีผู้สนใจติดตามอ่านมากที่สุด ลีลาของ “สิงห์ฯ”
เต็มไปด้ วยการยั่วล้อแบบยียวนกวนประสาทและตอบโต้ผู้
ที่มา “ลองของ” อย่ างดุเดือด ทว่ าพร้อมกั นนั้นก็ หนักแน่ น
ด้ วยข้ อมูลประวั ติ นักเขียน และเข้ มข้ นด้วยเรื่ องราวของ
หนังสื อหนังหาทั้ งไทยและเทศ ที่เขาเพียรค้นคว้าหามา
บรรณาการแก่ผู้อ่านอย่างเต็ มก�ำลัง
แม้ โลกหนังสือจะมีอันต้องปิดตัวไปในปีพ.ศ. ๒๕๒๖
แต่ คอลัมน์ตอบจดหมายพร้ อมด้วยนามปากกา “สิงห์
สนามหลวง” กลับยืนยงต่อมาอีกเกือบ ๓๐ ปีโยกย้ายไปสู่
นิ ตยสารและหนังสือพิมพ์ อีกหลายเล่ม ทั้ ง ถนนหนังสื อ
Hi-Class สยามรัฐสัปดาห์ วิจารณ์ และ ผู้ จัดการก่ อนจะมา
ปรากฏบนหน้ากระดาษของ เนชั่นสุดสัปดาห์อย่างต่อเนื่อง
นับตั้ งแต่พ.ศ. ๒๕๔๐
อีกคุณูปการส�ำคัญของสุชาติที่เป็นที่ยอมรั บนับถือกัน
คือการเป็น “บอกอเครางาม” คนเบื้องหลังผู ้ ผลักดันนักเขียน
รุ่นใหม่นักเขียนรางวัลซีไรต์แทบทุกรุ่ น ตั้ งแต่ชาติกอบจิตติ
วิมล ไทรนิ่มนวล วินทร์ เลียววาริณ กนกพงศ์สงสมพันธุ์
เดือนวาด พิ มวนา เรวั ติพันธุ์พิพัฒน์ประชาคม ลุ นาชัย
จนถึ ง อุทิศ เหมะมูล ล้วนแล้วแต่เคยผ่านสนามของนิตยสาร
เรื่องสั้น ช่ อการะเกดที่มีสุชาติเป็นบรรณาธิการมาก่อนทั้งสิ้น
นอกเหนือจากมิติการเป็นบรรณาธิการมืออาชีพและนัก
ประวัติศาสตร์วรรณกรรมแล้ว สุชาติ ยังมีอีกหลายสถานะใน
วงการศิลปะของเมื องไทย
ในฐานะนักเขียน เขามีผลงานเรื่องสั้นและบทกวีจ�ำนวน
หนึ่ ง ซึ่ งหากคิดโดยปริ มาณแล้วอาจไม่ มากนัก หากแต่
ถือได้ว่าเป็น “หมุดหมาย” ส�ำคัญแห่งยุ คสมัย
เริ่ มต้นด้วย ความเงียบผลงานรวมเล่มเรื่องสั้น บทกวี
และบทละครของเขา
เนื่องเพราะความ “ล�้ำยุค” ตั้งแต่เมื่อแรกตีพิมพ์ออกมา
ในปี พ.ศ. ๒๕๑๕ ความเงี ยบถู กกล่าวขวัญถึ งว่ าเป็น
หนั งสือที่ อ่านยากหรื อเข้ าไม่ถึง เรื่ องสั้นแต่ละเรื่องเป็ น
เหมือนภาพปะติดปะต่อชิ้นส่วนของความทรงจ�ำและเรื่องราว
ในบรรยากาศกึ่ งฝันกึ่งจริ ง ชนิดที่อาจเรียกด้วยส�ำนวนสมัย
นี้ ว่า “สุ ดเซอร์ฯ” แต่๓๐ กว่าปี ต่อมา ดร. ธีรา สุขสวัสดิ์
ณ อยุธยา ซึ่งท�ำงานวิจัยว่าด้วยเรื่องหนังสื อเล่มเดียวกันนั้น
ประเมิ นคุณค่าของ ความเงียบไว้ว่า
“ไม่ เพียงเป็ นงานปฏิกิริ ยาต่ อระบบอุตสาหกรรมนิยม
หรื อทุนนิ ยม การใช้ชีวิตที่ขาดเป้าหมายและคุ ณค่าของความ
เป็ นมนุษย์ของชนชั้นกลางเท่านั้ น แต่ยังแสดงความคิด
ต่ อต้านการปกครองที่เน้นการโฆษณาชวนเชื่อของรัฐบาล
‘คนกิ นคน’ ทั้ งเรื่ องเศรษฐกิ จ นโยบายการเมื อง การ
ต่ างประเทศ ซึ่งเป็ นสิ่งหลอกลวงประชาชน และขัดแย้งต่อ
ความเป็ นจริงมาโดยตลอด รวมทั้งวิจารณ์ระบบสังคมและ
การศึ กษาไทยอย่างตรงไปตรงมาอีกด้วย”
จิ นตนาการสามบรรทัดปรากฏตั วขึ้ นในปีพ.ศ.
๒๕๓๑ เป็ นหนั งสื อรวมงานเขี ยนชุ ดที่เขาอธิ บายว่ า
“เพื่อหลี กเลี่ยงความจ�ำกัดบางอย่าง ผมจึงไม่ เรียกชิ้นงาน
ของผมว่ าเป็น “บทกวี” หรื อ “แคนโต้ ” หรือ “ไฮกุ ” แต่
ได้ บั ญญัติ ภาษาของผมขึ้นมาเรียกว่า ‘จิ นตนาการสาม
บรรทั ด’...”