Page 74 - วารสารวัฒนธรรม ฉบับ ๑

72 วัฒนธ รม
เมื่อเขาได้ไปดูละครกรมศิลปากรมาก็กลายเป็นแรงบันดาลใจ
ให้สร้างโรงละครขึ้นจากกล่องขนมปังอีก ภายในเขียนฉากตามอย่าง
ที่ได้ ดูของจริ ง พร้อมจัดวางตุ๊กตาตัวจ้ อยที่ตกแต่ งกระดาษสีเงิ น
สีทอง โรยกากเพชร เป็ นเรื่องเป็นราวต่าง ๆ “ท�าเองเล่ นเอง สนุก
เหลือหลาย” เขาหวนร� าลึก
จนเมื ่อจักรพันธุ ์จบจากคณะจิตรกรรมฯ มารั บหน้าที ่เป็น
อาจารย์พิ เศษในคณะมัณฑนศิลป์ มหาวิทยาลั ยศิ ลปากร จึงมี
โอกาสรู้จักกับคุณป้าชื้น สกุลแก้ว บุตรสาวของนายเปียก ประเสริฐ-
กุ ล จนได้เรียนรู้วิชาการเชิดหุ่น รวมทั้งยังได้สืบต่อมรดกหุ่นกระบอก
รุ ่นเก่ามาแทบทั้งโรง ด้วยฝีไม้ลายมือทางศิลปะจึงกลายเป็นที่มา
ของการสร้ างสรรค์ใหม่ในนามหุ ่นกระบอกคณะจักรพันธุ ์โปษยกฤต
ออกโรงครั ้งแรกที่โรงละครแห่ งชาติในปีพ.ศ. ๒๕๑๘ แสดงเรื ่อง
พระอภัยมณีตอนหนีนางผี เสื้อสมุทร อันเป็นเหตุ ให้ได้วิชาเชิดหุ่น
จากคุณครูวงษ์ รวมสุข แห่งอัมพวา สมุ ทรสงคราม อีกท่านหนึ่ง
อี ก ๒ ปีต่อมา ในปีพ.ศ. ๒๕๒๐ หุ ่นกระบอกคณะจักรพันธุ์
โปษยกฤต ออกโรงอีกครั้งกับ รามเกียรติ์ ตอนนางลอย ณ วังสวน-
ผักกาด ช่ วงเวลาเดียวกั นนั้น จั กรพั นธุ์ได้ เรียนวิชาปั กดิ้นเลื่อม
จากปรมาจารย์เยื้อน ภาณุทัต ซึ่งส่งผลสืบเนื ่องต่องานประณีตศิลป์
ของเขาในยุคหลัง
ด้วยวัยยั งไม่ถึง ๔๐ ปีความมุ่งมั่นและผลงานของจักรพันธุ์
เป็นที่ประจักษ์โดยเด่นชัด ในปีพ.ศ. ๒๕๒๕ รศ. โชติกัลยาณมิตร
“ครูใหญ่” ทางประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรม เขี ยนบทความยกย่อง
ให้เขาเป็นหนึ่งในบรรดา “นายช่ างเอก” ในรอบ ๒๐๐ ปีของกรุง
รัตนโกสินทร์แม้จักรพันธุ์จะมีอาวุโสน้อยที่สุดในเหล่านายช่างเอก
ที่อาจารย์โชติออกนาม กระนั้น “ก็เป็นผู้ที่ควรจะนับได้ว่าเป็นช่างเอก
แห่งกรุงรั ตนโกสินทร์ได้ด้วยท่านหนึ ่ง เพราะเหตุที่เป็นผู ้ที่มองเห็น
ความงามอันอ่อนหวานในศิลปวั ฒนธรรมไทยได้อย่างลึ กซึ้ง...
เป็นบุ คคลส�าคัญอีกผู ้หนึ่งที ่ทุ่มเทการปฏิบั ติงานในชีวิตเพื ่อการ
ภาพลายเส้นแนวเสียดสีสังคม
ที่จักรพันธุ์วาดประกอบคอลัมน์ของ “ศศิวิ มล” ใน ลลนา