Page 61 - วารสารวัฒนธรรม กรกฎาคม - กันยายน ๒๕๕๖

59
กรกฎาคม-กันยายน ๒๕๕๖
“น้ำ�พริกภาคกลาง” ได้ รับอิทธิพลจากครัวใน
วังหลวง ดังนั้นจะมีน้ำ�พริกหลากหลายรสชาติ ทั้งเค็ม เปรี้ยว
เผ็ ด และมีรสหวานเล็ กน้ อย อีกทั ้งคนภาคกลางจะมี
การประยุ กต์ ในการทำ �น้ ำ �พริกร่ วมด้ วย จึ งทำ �ให้ มี
หลายตำ �รับ กระทั่งสามารถทำ �ในเชิ งพาณิชย์ ส่ งออกได้
น้ำ �พริกที่ นิยมก็จะมีอย่ างเช่น น้ำ�พริกกะปิ น้ำ�พริกมะเขือพวง
น้ำ�พริ กมะขามสด น้ำ�พริ กมะม่วง น้ำ�พริ กมะขามเปียก
น้ำ�พริกลงเรือ น้ำ�พริกโจร น้ำ�พริ กเต้าเจี้ยว น้ำ�พริกปลาร้า
น้ำ�พริกขี้กา เป็นต้น เห็นได้ว่าภาคกลางจะประยุกต์ วัตถุดิ บ
จากภาคอื่นๆ เข้ามาร่วมด้วย แต่จะปรับรสชาติให้เหมาะสม
กับคนส่วนใหญ่
“น้ำ�พริกภาคใต้” ภาคใต้นิยมอาหารรสจัด และ
มีผักรับประทานร่วมด้วยเยอะมาก เรี ยกว่ามาเป็นกระจาด
เลยทีเดียว ซึ่งเรี ยก “ผักเหนาะ” โดยน้ำ�พริกทางภาคใต้นั้น
จะเรียกว่า “น้ำ �ชุบ” มีเครื่องปรุงที่เป็นพื้นฐานคือ กะปิ ซึ่ง
น้ำ�ชุ บก็จะมีไม่เยอะนัก อย่าง น้ำ�ชุบโจร น้ำ�ชุบหยำ� น้ำ�ชุบ
ลูกอึก น้ำ�ชุบสัมขาม เป็นต้น และมีเครื่องจิ้มร่วมรับประทาน
กับผัก เช่น น้ำ�บูดู แกงไตปลา เป็นต้น
๔. น้ำ�พริกป่ า (ภาคใต้) ๕. น้ำ�พริกไข่ปู (ภาคกลาง) ๖. น้ำ�พริกกุ้งเสี ยบ (ภาคใต้)
๖
๔
๕