Page 70 - วารสารวัฒนธรรม กรกฎาคม - กันยายน ๒๕๕๖

วิ ถี ชี วิ ตความเชื่ อความศรั ทธาของชาวกฺ๋ อง
กำ�ลังถูกคุ กคามจากเมืองใหญ่ เห็นได้จากการรับสื่อและ
เทคโนโลยีที่เข้ ามา รวมไปถึงการปรั บเปลี่ ยนวิถี เกษตร
ของตนให้สอดคล้องกับมู ลค่าการตลาดในปัจจุ บัน ที่สำ�คัญ
ภาษากฺ๋องซึ่งน้อยคนนักที่จะพูดได้ ใช้เป็น เห็ นก็แต่คนแก่ชรา
ที่หาผู้สืบต่ อยาก นั่นจึงทำ�ให้กระทรวงวัฒนธรรมเล็ งเห็น
และได้ประกาศมรดกภู มิปั ญญาทางวัฒนธรรมประจำ �ปี
๒๕๕๕ สาขาภาษา โดย “ภาษากฺ๋อง” ก็ คือหนึ่งในนั้น ซึ่ง
กา รประกาศขึ้ นทะ เ บี ยนครั้ งนี้ เป็ นอี กหนทางหนึ่ ง
ในการปกป้องคุ้มครอง และเพื่ อให้เป็ นหลั กฐานสำ�คัญ
ของประเทศ ในการประกาศความเป็นเจ้าของมรดกภู มิปั ญญา
ทางวัฒนธรรม วัฒนธรรมที่พวกเราทุกคนร่วมกันเป็นเจ้าของ
อย่างภาษากฺ๋องนั่นเอง
เอกสารการอ้างอิง:
งานวิจัยโครงการ “การศึกษาและฟื้นฟูภาษา-วัฒนธรรมละว้า (กฺ ๋ อง) บ้านกกเชียง
ตำ�บลห้วยขมิ้ น อำ�เภอด่านช้ าง จังหวัดสุพรรณบุรี”
โดย นายมนัส ขุนณรงค์ และคณะ