Page 103 - วารสารวัฒนธรรม กรกฎาคม - กันยายน ๒๕๕๖

101
กรกฎาคม-กันยายน ๒๕๕๖
เอกสารอ้างอิง
ปริวรรต ธรรมาปรีชากร และนิสิต มโนตั้งวรพันธ์. “เรียนรู้วัฒนธรรมเปอรานากัน
(บ้ าบ๋า ย่าหยา) จากเครื่องถ้วยนนยา” Executive Journal.
สุดารา สุจฉายา. บรรณาธิการ. ภูเก็ต. กรุงเทพฯ : สำ�นักพิมพ์สารคดี , ๒๕๔๓.
Datin Seri Endon Mahmood. The Nyonya Kebaya : A Century of Straits
Chinese Costume. Singapore : Periplus, 2005.
ชาวเปอรานากันในประเทศไทย
การตั้ งถิ่ นฐานของชาวจีนในภาคใต้ ของไทย
มีมานานแล้ว ภูเก็ตเป็นเมืองหนึ่งที่ มี ชาวจีนโพ้นทะเลเสี่ ยงโชค
เข้ ามาทำ�เหมืองแร่ รวมทั้ งหัวเมื องภาคใต้ ฝั่งตะวันตก
ซึ่งส่วนใหญ่เป็นจีนฮกเกี้ยนที่มาจากมณฑลฝูเจี้ยนโดยตรง
และบางส่วนมาจากปีนัง สิงคโปร์ และจากการเปิดการค้าเสรี
ในสมัยรัชกาลที่ ๔ ก็ยิ่งจูงใจให้ นายเหมืองชาวตะวันตกและ
ชาวจีนจากปีนังเข้ามาลงทุนทำ�กิจการเหมืองแร่ ดีบุกในภูเก็ต
มากขึ้น กุลีชาวจีนจากอาณานิคมอังกฤษในมลายูจึงหลั ่ งไหล
เข้าสู่ภูเก็ต จำ�นวนคนจีนในภูเก็ตจึ งเพิ่มขึ้ นอย่างรวดเร็ว
จนมีมากกว่าชาวพื้นเมือง
ชาวเปอรานากันในภู เก็ต ซึ่งมี บรรพบุรุษอพยพ
มาจากปี นังและมะละกา มีวั ฒนธรรมใกล้เคี ยงกั บชาว
เปอรานากันในประเทศมาเลเซีย อินโดนีเซีย และสิงคโปร์
ใช้ภาษาไทยถิ่นใต้ที่ปนคำ �ศัพท์ จากภาษามาเลย์ จีน และ
อังกฤษ แต่ชาวภู เก็ตจะเรียกชาวเปอรานากันทั้งหญิงและ
ชายรวมกันว่ า “บ้าบ๋า” ส่ วน “ย่าหยา” เป็นเพียงชื่อเรี ยก
เกบายาซึ่งเป็นชุ ดของสตรี เท่านั้ น สตรีชาวจีนในภูเก็ ต
สมัยก่อนสงครามโลกครั้ งที่สอง ยั งคงแต่งกายแบบจีน
ย่าหยา อันเป็นภาพสะท้อนถึ งการผสมผสานวัฒนธรรม
ระหว่างขนบประเพณีจีนของพ่อและมาเลย์ของแม่อย่างเด่นชัด
งานเลี้ยงชาวเปอรานากันในจังหวัดภู เก็ต