Page 98 - วารสารวัฒนธรรม กรกฎาคม - กันยายน ๒๕๕๖

96
ปาริสุทธิ์ เลิ ศคชาธาร
แผ่นดินเดียว
ในความหมายกว้างๆ ของคำ �ว่า “เปอรานากัน”
(Peranakan) หมายถึง กลุ่มลูกครึ่งมลายู-จีน ที่มีวัฒนธรรม
ผสมผสานกั นทั้งสองเชื้อชาติ เนื่องจากในช่ วงปลาย
คริ สต์ศตวรรษที่ ๑๕-๑๖ ได้มี กลุ่มพ่ อค้าชาวจีน โดย
เฉพาะอย่ างยิ่ งจีนฮกเกี้ ยนจากมณฑลฝูเจี้ยน รวมทั้ ง
จากไหหนาน ซั วเถา กวางตุ้ง และกวางโจว ได้เดินทาง
เข้ ามาค้าขายในบริเวณคาบสมุทรมลายู และหมู่เกาะ
ในอิ นโดนีเซีย ซึ ่งจุดสำ�คัญคือมะละกา และได้ตั้งถิ่นฐาน
ในเมืองนี้ รวมไปถึงปี นังและสิงคโปร์ เนื่องจากถิ่นฐาน
เดิมของชาวจี นกลุ่มนี้ตั้ งอยู่บริเวณพื้นที่ที่ติ ดกับทะเล
เช่นเดียวกัน
ชาวจี นเหล่านี้ จำ�เป็นที่จะต้ องพำ�นั กอยู่บริ เวณ
แหลมมลายูเป็ นเวลานานเพื่อสร้ างฐานเศรษฐกิจของตน
ให้มั่นคง รวมทั้งต้ องรอคอยลมมรสุมที่จะเปลี่ยนทิ ศทาง
เพื่อเดินทางกลั บ ทำ�ให้ พวกเขาได้สร้ างบ้านหลังที่สองขึ้ น
และสร้างครอบครัวกับหญิงชาวมลายูท้องถิ่น ภรรยาชาวมลายู
จะเป็นผู้ดูแลธุรกิจที่นี่ยามที่สามีต้องกลับบ้านเกิดเมืองนอน
เป็นระยะๆ ดั งนั้นจึงทำ�ให้ เกิดสายเลือดหรือกลุ่ มชาวจีน
กลุ่มใหม่ ที่มีเชื้อสายของผู้ชายชาวจีนกับผู้ หญิงชาวมลายู
ซึ่งหากเป็นผู้ชายจะถูกเรียกว่า “บ้าบ๋า” (Baba) ส่วนผู้หญิง
จะถูกเรียกว่า “ย่าหยา” หรื อ “ยองยา” (Nyonya)
สายสัมพันธ์ เปอรานากัน
ความกลมกลืนของวัฒนธรรมต่างพรมแดน