Page 109 - วารสารวัฒนธรรม กรกฎาคม - กันยายน ๒๕๕๖

เทคโนโลยี อินเตอร์เน็ต อีบุ๊ค
และผลกระทบต่อหนังสือ
อุปสรรคสำ�คัญต่อการสร้างวัฒนธรรม
ขณะนี้อินเตอร์เน็ตอาจทำ�ให้หนังสือเล่มที่เรียกว่า
บุ๊ค (Book) ค่อยๆ ด้ อยความสำ�คัญลง แต่ว่าในประเทศไทย
เราคงต้องใช้เวลาอีกนาน เพราะว่าประชาชนคนไทยประมาณ
๘๐% เท่าที่ผมเห็นนะครับ ยังไม่เคยมีโอกาสแม้แต่ จะอ่านบุ๊ค
อย่าพูดถึ งอีบุ๊ค (E-book) เลย ในเมื่อชาวบ้านยังจน ยั งไม่มี
สตางค์ซื้อคอมพิวเตอร์ แท็บเลต หรือโน๊ ตบุ๊ค เขาจะอ่าน
หนังสือเหล่านี้ได้อย่างไร นั่นประการหนึ่ง
และถ้าเขามีเงิ นซื้อคอมพิวเตอร์ แท็บเลต หรือ
โน๊ตบุ๊ค แล้วเขามีความรู้มากพอที่จะค้นคว้าหาความรู้หรือเปล่า
มีอีบุ๊ คภาษาไทยอยู่จำ �นวนเท่าไรที่เราป้ อนให้เขา มีถึ ง
ล้านเรื่องไหม แล้วถ้าล้านเรื่องนั้ นเป็นภาษาอังกฤษ เขามี
ความรู้ ภาษาอังกฤษที่ เขาพอจะดึ ง เอามาใช้ ได้ ไหม
ในประเทศไทยผมว่า ต้องใช้ เวลาอีกนานเป็นสิ บยี่ สิบปี
ท้ายที่ สุดจนกระทั่งอี บุ๊คมั นเสื่อมไปตามกาลเวลาแล้วมี
สิ่งอื่ นเข้ามาใหม่ เราก็ยั งไม่อาจเปลี่ยนจากบุ๊คไปเป็ นอีบุ๊ค
ไม่มีทางครับ บุ๊คยังต้องอยู่ เพราะคนของเรายังจน และรัฐ
ยังไม่ได้ เริ่มให้ คนอ่านหนังสือได้อย่างเท่าเที ยมกันเลย
รั ฐบาลไม่มี นโยบายในเรื่องการอ่ านหนังสือ
ที่ชัดเจน รัฐบาลสับสนว่า เราต้องสร้างวัฒนธรรม ถ้าจะ
เปรียบให้ ชัดอย่ างง่ายๆ เห็นภาพชัดที่สุด วั ฒนธรรมคื อ
ยอดของเจดีย์เวลาเราสร้ างเจดี ย์ คือส่ วนสูงสุ ด รัฐบาล
พยายามจะสร้างยอดเจดี ย์โดยที่ไม่สร้างฐานเจดีย์ ดั งนั้น
มันจะไม่ มีวันเกิ ดวัฒนธรรมขึ้น พูดถึ งยอดเจดีย์ ไม่เคยมี
แม้แต่อิฐ หิน ดิน ทรายที่อยู่ลึกลงไปในพื้ นดิน มันต้องมี
ฐานราก ถามว่าฐานรากคื ออะไร ก็ คื อความเข้ าใจ
ภูมิศาสตร์ประชากรของประชาชนตัวเอง อย่ างน้อยคนเลือก
หนังสือต้องรู้ทุกสิ่ง รู้เรื่องคนทุกคน
ถ้ า ไม่ เข้ า ใจภู มิศาสตร์ ประชากรอี กร้ อยปี
เราก็ทำ�ไม่ได้ อย่างอิ นเดียเขาทำ �มาเมื่อ ๖๗ ปีที่ แล้ ว
ตั้งสถาบันหนั งสือแห่งชาติ เป็ นหน่วยงานของรั ฐแต่เป็น
หน่วยงานอิสระ ไม่ได้เป็นกรม ไม่ ได้ทำ�ตามรัฐบาลแต่รัฐบาล
ต้องจัดงบประมาณให้ เขาก็เกื อบเหมือนจะเลี้ ยงตัวเองได้
แล้ วล่ะ เขาก็ มีหนั งสื อขายด้ วย มีหนั งสื อแจกฟรี ด้ วย
มีกิจกรรมต่ างๆ เช่น มีหน่วยงานส่ งเสริมนักเขี ยน
สมมุติ นักเขี ยนในประเทศอินเดียเขี ยนหนังสือ
ขึ้นมาสั กเรื่องหนึ่ง หากทางสำ�นักพิ มพ์ไม่ ยอมรับ เขาก็ส่งไป
ให้สถาบันดู ถ้าสถาบันเห็นว่า เป็นหนังสือดีเหมาะที่จะผลิ ต
เป็นภาษาใด มันเกี่ ยวกับอะไร เช่นเกี่ยวการทำ�นา เขาก็ ต้อง
แปลให้ แทนที่นักเขี ยนจะได้ค่าเรื่อง ๑ ภาษา ก็ได้ค่ าเรื่อง
๒ ภาษา แทนที่จะพิมพ์หมื่ นเล่ม ก็กลายเป็นสองหมื่นเล่ม
มันมี คนสองภาษาที่ทำ�นา เขาก็พิ มพ์แจกหรือขายไป ซึ่ งเขา
ดูแลนักเขียนด้วย ดู แลทุกอย่างในห่ วงโซ่ของหนังสือ
107
กรกฎาคม-กันยายน ๒๕๕๖