Page 13 - วารสารวัฒนธรรม ฉบับ ๑

เมษายน-มิ ถุนายน ๒๕๕๕ 11
แบ่งของกันแล้วหัวขโมยก็แยกย้ายกันหลบหนี
แต่รุ่งเช้าหลังคืนกรุแตก ความก็แตก
ตอนหนึ่งในหนังสือ เครื่องทองกรุงศรีอยุธยาของ
ประทุม ชุ่มเพ็งพันธุ์ กล่าวว่า ต�ารวจคนที่เฝ้าพระปรางค์
ผู้กลับกลายเป็นคนร้ายเสียเอง ได้สมบัติส่วนหนึ่งไปแล้ว
จะเอาไปแบ่งให้เจ้ านายด้วย จึงถูกจับ
ในบันทึกการสอบปากค�าคนร้ายของต�ารวจ ระบุว่า
คนร้ ายได้พระมหามงกุฎเอาไปสวมใส่แล้วถือพระแสง
ดาบออกมาร�าเล่นอยู่หน้าตลาดหัวรอ ต�ารวจเที่ยวไล่
จั บ ข้าวของตกเรี ่ยรายตามถนน ชาวบ้านเก็ บกันได้
มากมาย
แต่ ลิ เกษมสังข์ แย้งว่าเรื่องคนใส่มงกุฎร�าดาบนั้น
เป็นลิเกเมาเหล้า และเกิดหลังกรุแตกหลายสิบปี แต่คน
จั บไปปะปนเป็นเรื่องเดียวกัน ความจริงที่ความแตก
เป็ นเพราะโจรคนหนึ ่งหอบห่อสมบัติ เดินไปสวนกั บ
ต�ารวจ แล้ วคงลนลาน ท�ากระโถนทองค�าร่วง จึงถู ก
รวบตัว
ต�ารวจขยายผลตามจั บกุ มได้ แปดคน และหนี
หลุดรอดไปบางส่วน เครื่องทองที่ยึดคืนมาได้คาดว่ามี
ไม่ถึง ๑ ใน ๑๐ ส่วนของเครื ่องทองทั้งหมดที่เชื ่อว่า
น่าจะมี อยู่กว่า ๑๐๐ กิโลกรัม
เฉพาะที่ถูกยักยอกไปหลอมขายประมาณว่าไม่ต�่า
กว่ า ๑๐ กิโลกรัม
ภายหลั งกรมศิลปากรเข้าขุ ดค้นต่อจากคนร้ าย ได้
สมบั ติที่ท�าด้ วยนาก ทอง เงิน และเพชรนิลจินดา อี ก
กว่ า ๑๐ กิโลกรัม พร้อมพระพิมพ์อีกนับแสนองค์
พระพิมพ์บางส่วนถู กแบ่ งน�าออกให้ ประชาชน
เช่ าบูชา ได้เงิน ๓ ล้านกว่าบาทมาเป็นทุ นในการสร้าง
พิ พิธภัณฑสถานแห่งชาติ เจ้าสามพระยา ตามพระนาม
ของกษั ตริย์กรุงศรี อยุธยาผู้สร้างกรุวัดราชบูรณะ
ตามประวัติศาสตร์ใน พระราชพงศาวดารกรุงเก่า
ฉบับหลวงประเสริฐอักษรนิ ติ์ ว่า สมเด็จพระบรมราชา-
ธิราชที่ ๒ ทรงสถาปนาวั ดราชบูรณะขึ ้นบริเวณที ่ถวาย
พระเพลิงพระบรมศพของพระราชบิดา และสร้ างเจดีย์
สององค์ ทับจุ ดที ่พระเชษฐาทั้งสองชนช้างกันถึ งแก่
พิ ราลัย
โดยก่อนนั้นเมื ่อสมเด็จพระนครินทราธิราช (พระ
อินทราชาธิราชที่ ๑) กษัตริย์ผู้ทรงมี บทบาทอย่างส�าคัญ
ในการสถาปนากรุ งศรีอยุ ธยาให้รุ ่งเรืองมั่งคั ่งในด้าน
เศรษฐกิจและมีอ�านาจยิ่งใหญ่ในทางการเมือง จนได้ชื ่อ
ว่า “ราชอาณาจักรสยาม” มาแต่ นั้น ได้เสด็ จสวรรคต
ในปี พ.ศ. ๑๙๖๗ เจ้าอ้ ายพระยา โอรสองค์ใหญ่ที่ไป
ครองเมื องสุพรรณภูมิ (สุ พรรณบุรี) กั บเจ้ ายี่พระยา
โอรสองค์รองที่ไปครองเมื องแพรกศรีราชา (ชัยนาท)
ต่างก็ยกทัพเข้ากรุงหวั งราชสมบัติ ทั้งสองพระองค์ ทรง
กระท�ายุ ทธหัตถีบริเวณเชิงสะพานป่าถ่านที่อยู่ระหว่ าง
วัดมหาธาตุกับวั ดราชบูรณะ ต่ างต้องพระแสงของ้าว
ถึงแก่พิราลัยทั้งคู่
เจ้าสามพระยาจึ งได้เสด็จขึ้นครองราชสมบัติ ทรง
พระนามว่า สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ ๒ และทรง
สร้างวั ดขึ้นบริ เวณที ่ถวายพระเพลิ งพระบรมศพของ
พระราชบิ ดา และสร้างเจดีย์เป็นอนุสรณ์แด่พระเชษฐา
กรุพระปรางค์วัดราชบูรณะอันเป็นขุ มสมบัติแห่ ง
ความมั ่งคั่งในอดีตที ่คนยุคนี ้ได้รู ้จั ก ก็ คงถู กสร้ างขึ้น
ในคราวนั้น เพื่ออุทิ ศถวายเป็นพุทธบูชาแด่ พระบรม-
สารีริ กธาตุ อันถือเป็นกุศลยิ่งใหญ่ เสมือนการบูชาองค์
พระพุ ทธเจ้า หวังให้กิริยาบุญนั้นช่วยเกื้อหนุนให้คนที่
ท�าและบรรพบุรุษญาติพี่น้องได้ประสบความสุขสมหวัง
ดังปรารถนา มีโอกาสได้ เกิดในยุคพระศรีอาริ ยเมตไตรย
เป็นผลบุญหนุ นน�าสู่ การบรรลุนิพพาน และแสดงถึ ง
ความมุ่งมั ่นและศรัทธาอันแรงกล้าของพุทธศาสนิกชน
ที่จะร่วมกันสืบอายุพระพุทธศาสนาให้ บรรลุถึง ๕,๐๐๐
ปีตามพุ ทธท�านาย
๑ ใน ๑๐ ส่วนของเครื่องทองทั้ งหมด
เฉพำะที่ถูกยักยอกไปหลอมขำยประมำณว่ ำไม่ต�่ำกว่ำ ๑๐ กิโลกรัม