8
วั
ฒนธ รม
ดราชบู
รณะ เป็
นวั
ดเก่
าแก่
สมั
ยสมเด็
จพระบรมราชา-
ธิ
ราชที
่
๒ (ครองราชย์
พ.ศ.
๑๙๖๗-๑๙๙๑) ตั
้
งอยู
่
แถว
เชิ
งสะพานป่
าถ่
าน ใกล้
กั
บ
วั
ดมหาธาตุ
ซึ่
งมี
การขุ
ดพบกรุ
เครื่
องทองด้
วยเช่
นกั
น
เครื
่
องทองกรุ
วั
ดราชบู
รณะเป็
นที
่
รั
บรู
้
ขึ
้
นมาครั
้
งแรก
เพราะพวกหั
วขโมย
ช่
วงปลายเดื
อนกั
นยายนของปี
กึ
่
งพุ
ทธกาล ภายใน
จั
งหวั
ดพระนครศรี
อยุ
ธยาคงไม่
มี
เหตุ
การณ์
บ้
านเมื
อง
เรื
่
องใดเกรี
ยวกราวเท่
ากั
บข่
าวคนร้
ายลั
กลอบขุ
ดกรุ
พระปรางค์
วั
ดราชบู
รณะ แล้
วเจอขุ
มทองขนาดมโหฬาร
หนั
งสื
อพิ
มพ์
เดลิ
เมล์
ฉบั
บวั
นจั
นทร์
ที
่
๓๐ กั
นยายน
๒๕๐๐ ลงข่
าว “คนร้
ายขุ
ดกรุ
ลั
กสมบั
ติ
กษั
ตริ
ย์
กรุ
งศรี
ฯ
มหาศาล ล้
วนแล้
วด้
วยทองค�
ามหึ
มา ได้
พระแสง
อาญาสิ
ทธิ์
ทอง”
กล่
าวกั
นว่
าเรื
่
องนี
้
อาจมี
ความสื
บเนื
่
องมาจากในปี
ก่
อนนั
้
น เมื่
อวั
นที่
๒๕ สิ
งหาคม ๒๔๙๙ กรมศิ
ลปากร
ขุ
ดพบเครื
่
องทองใต้
ฐานพระปรางค์
องค์
ใหญ่
ของวั
ด
มหาธาตุ
ที
่
สร้
างในสมั
ยสมเด็
จพระบรมราชาธิ
ราชที
่
๑
(ขุ
นหลวงพะงั่
ว) จ�
านวน ๒๐ รายการ ก่
อนพบผอบเจ็
ด
ชั
้
นบรรจุ
พระบรมสารี
ริ
กธาตุ
ในเวลาต่
อมา ข่
าวนี
้
ได้
ก่
อ
กระแสตื
่
นทองขึ
้
นในพื
้
นที
่
อย่
างใหญ่
หลวง เพราะผู
้
คน
พากั
นเชื
่
อว่
าในวั
ดอื
่
น ๆ ทุ
กแห่
งที
่
กษั
ตริ
ย์
เป็
นผู
้
สร้
างจะ
ต้
องมี
ทรั
พย์
สมบั
ติ
ฝั
งอยู่
เป็
นจ�
านวนมากอย่
างแน่
นอน
โดยที
่
วั
ดราชบู
รณะนั
้
น กรมศิ
ลปากรก็
ได้
เริ
่
มด�
าเนิ
น
การขุ
ดค้
นไปบ้
างแล้
ว แต่
พอรู
้
ว่
ามี
กรุ
สมบั
ติ
ก็
กลบไว้
รอ
ให้
กระแสข่
าวเงี
ยบค่
อยด�
าเนิ
นการขุ
ดต่
อ โดยมอบหมาย
ให้
เจ้
าหน้
าที่
ต�
ารวจเฝ้
าดู
แลรั
กษา
แต่
แล้
วต�
ารวจที
่
เฝ้
ากรุ
อยู
่
นั
่
นเองที
่
สมคบกั
บพรรค
พวกลั
กขุ
ดกรุ
ในคื
นวั
นที่
๒๕ กั
นยายน ๒๕๐๐
ลิ
เกษมสั
งข์
หนึ
่
งในกลุ
่
มคนร้
ายที
่
ร่
วมลั
กลอบ
ขุ
ดกรุ
วั
ดราชบู
รณะเมื
่
อ ๕๐ กว่
าปี
ก่
อน เล่
าว่
า “พื
้
นเป็
น
หิ
นศิ
ลาแลงสลั
บฟั
นปลา ใช้
ชะแลงแงะลงไปตรง ๆ เลย
งั
ดออกที
ละแผ่
น เจอหิ
นแผ่
นใหญ่
ทั
บกรุ
อยู
่
เอาค้
อนทุ
บ”
จนในคื
นที่
๓ ตอนราวสั
ก ๕ ทุ่
ม จึ
งทะลุ
ถึ
งกรุ
“พอโดนแสงเที
ยนเข้
า โอ้
โห ไอ้
คนที
่
โหนเชื
อกโรย
ตั
วลงไปอยู
่
ในกรุ
ตั
วเหลื
องไปหมดเลย คนที
่
ชะโงกหน้
า
มองลงไปก็
หน้
าเหลื
องไปด้
วย”
อดี
ตคนร้
ายที
่
กลายมาเป็
นชายชราแล้
วในวั
นนี
้
เล่
าต่
อว่
า เมื
่
อล�
าเลี
ยงสมบั
ติ
ขึ
้
นมาจากกรุ
ได้
แล้
วก็
หยิ
บเอา
มื
อใครมื
อมั
น ใครมี
แรงเท่
าใดก็
เอาไป สมบั
ติ
มี
มาก
จนเอาขึ
้
นจากกรุ
ไม่
หมด เครื
่
องทองที
่
เป็
นรู
ปสั
ตว์
รู
ปดอกไม้
เขากั
บเพื
่
อนท�
าลายหลั
กฐานด้
วยการเอามา
บี
้
ไม่
ให้
เหลื
อรู
ปทรงเดิ
ม ส่
วนที
่
เป็
นชิ
้
นใหญ่
ๆ ที
่
เขายื
นยั
น
ว่
าได้
เห็
น คื
อพระแสงกั
บมหามงกุ
ฎ เพราะเขาได้
จั
บมา
กั
บมื
อ
พระปรางค์
ทองค�
า
ที่
ขาดหายคื
อส่
วนที่
คนร้
าย
เลาะฉี
กเอาทองไป
1,2,3,4,5,6,7,8,9
11,12,13,14,15,16,17,18,19,20,...124