แต่
ละต�
ำนาน ต่
างก็
สะท้
อนให้
เห็
นถึ
งวิ
ถี
ชี
วิ
ตและวั
ฒนธรรม
ของผู
้
คน มนุ
ษย์
มี
ความผู
กพั
นอยู
่
กั
บข้
าว โดยเฉพาะใน
ภู
มิ
ภาคอุ
ษาคเนย์
อั
นสะท้
อนผ่
านประเพณี
พิ
ธี
กรรม
ความเชื่
อ กระทั่
งกลายเป็
นจารี
ตที่
ปฏิ
บั
ติ
สื
บต่
อกั
นมา
หลายยุ
คหลายสมั
ยจวบจนกระทั่
งถึ
งปั
จจุ
บั
น ไม่
ว่
าจะเป็
น
ประเพณี
บุ
ญบั้
งไฟ แห่
นางแมว การสวดคาถาปลาช่
อน
สวดพญาคั
นคากเพื่
อขอฟ้
าขอฝน การแฮกนา เลี้
ยงผี
ที่
นา
เพื
่
อขอท�
ำการผลิ
ต กระทั่
งเข้
าสู
่
ฤดู
เก็
บเกี่
ยวก็
มี
พิ
ธี
สู
่
ขวั
ญข้
าว
บุ
ญคู
ณลาน และสื
บเนื
่
องมาจนถึ
งงานบุ
ญข้
าวจี่
เทศน์
มหาชาติ
พิ
ธี
กรรมไหว้
ดวงวิ
ญญาณบรรพบุ
รุ
ษในทุ
กภาค
ที่
ต่
างก็
ต้
องมี
ข้
าวเป็
นองค์
ประกอบส�
ำคั
ญของพิ
ธี
กรรม
จากการศึ
กษาของ Richard S. Macheis
นั
กโบราณคดี
ชาวอเมริ
กั
น พบร่
องรอยของข้
าวป่
าที่
มี
อายุ
ถึ
ง
๑๖,๐๐๐ ปี
และพบว่
ามนุ
ษย์
รู
้
จั
กปลู
กข้
าวกว่
า ๙,๐๐๐ ปี
มาแล้
ว
โดยศึ
กษาจากเศษข้
าวไหม้
ที
่
ติ
ดกั
บภาชนะซึ่
งขุ
ดค้
นได้
จากถ�้
ำ
ในมณฑลเจี
ยงซี
ของประเทศสาธารณรั
ฐประชาชนจี
นหลั
กฐาน
ทางโบราณคดี
ต่
างๆ ที่
มี
การค้
นพบ ได้
สะท้
อนให้
เห็
นว่
า
มนุ
ษย์
มี
การเรี
ยนรู
้
และพั
ฒนาวิ
ธี
การปลู
กข้
าวจากการปลู
ก
เป็
นข้
าวไร่
มาเป็
นการหว่
าน กระทั
่
งเข้
าสู
่
รู
ปแบบของการปั
กด�
ำ
และมี
การพั
ฒนาต่
อมาโดยมี
เทคโนโลยี
เข้
ามาเกี่
ยวข้
อง
นอกจากนี้
ยั
งพบว่
าสายพั
นธุ
์
ข้
าวที่
มี
อยู
่
ในโลกใบนี้
มี
มากถึ
ง
๑๒๐,๐๐๐ สายพั
นธุ
์
แต่
ที่
เป็
นที่
รู
้
จั
กและมี
การน�
ำมาปลู
ก
เพื่
อบริ
โภคนั้
นมี
อยู
่
ด้
วยกั
นสองชนิ
ดคื
อ Oryza glaberrina
ปลู
กในบริ
เวณพื้
นที่
ทวี
ปแอฟริ
กา และ Oryza Savita ปลู
ก
ในบริ
เวณพื้
นที่
ทวี
ปเอเชี
ย
ส�
ำหรั
บข้
าวที่
มี
การเพาะปลู
กในบริ
เวณทวี
ปเอเชี
ย
ถื
อเป็
นข้
าวเศรษฐกิ
จในระบบตลาดโลก มี
อยู
่
ด้
วยกั
น ๓ กลุ
่
ม
คื
อกลุ
่
ม ข้
าวอิ
นดิ
กา (Indica) เป็
นกลุ
่
มข้
าวที่
ค้
นพบในอิ
นเดี
ย
นิ
ยมปลู
กในเขตมรสุ
ม ตั้
งแต่
จี
น อิ
นเดี
ย ศรี
ลั
งกา และ
แพร่
กระจายไปทั้
งอุ
ษาคเนย์
ได้
แก่
เวี
ยดนาม ไทย ฟิ
ลิ
ปปิ
นส์
อิ
นโดนี
เซี
ย เป็
นต้
น ข้
าวชนิ
ดนี้
คนไทยเรี
ยกกั
นว่
า “ข้
าวของเจ้
า”
เป็
นข้
าวที่
ได้
รั
บอิ
ทธิ
พลมาจากทางอิ
นเดี
ย การแพร่
กระจาย
ของข้
าวชนิ
ดนี้
เป็
นไปอย่
างรวดเร็
วจนแทนที่
ข้
าวเหนี
ยว
ซึ่
งเป็
นพั
นธุ
์
ข้
าวดั้
งเดิ
มของท้
องถิ่
นแถบนี้
มาก่
อน ปั
จจุ
บั
น
เรี
ยกกั
นว่
า “ข้
าวเจ้
า” ส่
วนกลุ
่
มที่
สองเป็
น ข้
าวจาปอนิ
กา
(Japonica) คื
อข้
าวเหนี
ยวเมล็
ดป้
อม มี
แหล่
งก�
ำเนิ
ดทาง
ด้
านเหนื
อของอุ
ษาคเนย์
แพร่
กระจายพั
นธุ
์
ตามลุ
่
มน�้
ำโขง
ก่
อนพุ
ทธศตวรรษที่
๒๐ และลดจ�
ำนวนลง มี
การปลู
กในพื้
นที่
ญี่
ปุ
่
น ยุ
โรป รั
สเซี
ยและอเมริ
กา และกลุ
่
มที่
สาม ข้
าวจาวานิ
กา
(Javanica) เป็
นข้
าวพั
นธุ
์
ผสมระหว่
างอิ
นดิ
กาและจาปอนิ
กา
ซึ่
งไม่
ค่
อยได้
รั
บความนิ
ยมมากนั
กเนื่
องจากให้
ผลผลิ
ต
จ�
ำนวนน้
อย