นิตยสารวัฒนธรรม ฉบับ ๔ ปีพ.ศ.๒๕๕๗ - page 5

5
ตุลาคม-ธันวาคม ๒๕๕๗
เรื่องจากปก
พัทธนันท์ โอษฐ์เจษฎา
ข้ าวหอมมะลิ
จากวิ ถีสู ่ เศรษฐกิจ สายธารแห่ งชี วิต
คุ ณค่าแห่งวั ฒนธรรม
มีค� ำกล่าวว่า ‘ข้าว’ คือ ‘พืชในวัฒนธรรมของมนุษย์’
ซึ่ งจากนิยามดั งกล่าวจึงท�ำให้ ข้ าวมีสถานะและความหมาย
มากไปกว่าการเป็ นพืชเศรษฐกิจเพียงอย่างเดียว ด้วยเหตุนี้เอง
เรื่องของข้ าวในประเด็นต่างๆ จึงอ่อนไหวเมื่อมีผู้จุดกระแสขึ้นมา
นอกเหนื อไปจากในฐานะของการเป็นปั จจัยพื้นฐานต่ อการ
ด� ำรงชีวิตที่ส�ำคัญแล้ว ข้าวได้มีส่วนในการค�้ำจุนระบบเศรษฐกิจ
ไม่ ว่ าจะเป็นระดั บครอบครัว ระดับชาติ ไปตลอดจนถึ งระดับ
ภูมิภาค ดั งนั้น ‘ข้าว’ จึงตกเป็นเครื่องมือหนึ่ งที่ภาคการเมือง
และการค้ า น�ำมาใช้ เป็นกลยุ ทธ์ในการเคลื่อนไหวต่ อรอง
ผลประโยชน์ ซึ่งผลพวงจากการน� ำข้าวมาใช้ เป็ นเครื่องมื อ
ไม่ ว่ าจะเป็ นในด้านบวกหรื อลบ ว่าไปแล้ วก็ เปรียบเสมื อน
การยิงลู กศรลงกลางใจของผู้คนในภูมิภาคนี้แทบทั้งสิ้น