Page 44 - วารสารวัฒนธรรม กรกฎาคม - กันยายน ๒๕๕๖

42
๔
๕
๖
ม้ า เป็ นหมากตัวสำ�คั ญมากในกระบวนทัพ
ของหมากรุกไทย เพราะเหตุว่า ม้ามีทางเดินไกล
กว่าเม็ดหรื อโคน แต่มีการเดินและกินเป็นรูปตัว L
ในทิศทางรอบตัว
เรื อ เป็ นอาวุธหรือหมากที่มีการเดินทางได้
ยาวที่สุ ด มีวิ ธีการเดิ นในแนวตรงโดยตลอด
อาจจะเดิ นจากปลายกระดานด้ านหนึ่ งไป
จดปลายอีกด้านหนึ่ งของกระดานได้ถ้าหากว่า
ไม่ มีสิ่งกีดขวางหรือหมากตัวอื่นกันทางเดินเอาไว้
เรือจึงเป็นตัวหมากที่สำ�คัญมากเช่นกัน
เบี้ ย คื อพลทหารประจำ�ในแนวรบ เพราะใน
หมากรุกทั ้ งหมด เบี ้ ยมีจำ�นวนมากที่สุด และตั้งแถว
หน้ากระดานอยู ่ เบื้องหน้านายทัพนายกองทั ้ งปวง
ที่ เป็ นเช่ นนี้ ก็ เข้าหลั กการรบของ ไทยหรื อ
ของประเทศส่วนใหญ่ ซึ่งต้องพิทักษ์รักษาจอมทัพ
ไว้ เบื้องหลัง ส่ วนพลทหารก็ ตายเป็นจำ �นวน
ไม่น้ อย โดยทางเดินของเบี้ ย ให้คื บหน้าไปใน
แนวตรงโดยตลอดที ละหนึ่งตา เดิ นถอยหลัง
ไม่ได้ เมื่อกินฝ่ายตรงข้าม ต้องกินแต่แนวเฉียง
เท่ านั้ น แต่ถ้าหากเบี้ยเดินไปถึ งแถวที่ ๓ ของ
ฝ่ายตรงข้าม (แถวเบี้ยคว่ำ�ฝ่ายตรงข้าม) เบี้ยก็มี
ศั กดิ์หงายหรื อกลายเป็ นเม็ดได้ เบี้ ยได้เลื่ อน
ตำ �แหน่งเปรียบเสมือนหนึ่งองครักษ์ของขุ น