นิตยสารวัฒนธรรม ฉบับ ๓ ปีพ.ศ.๒๕๕๗ - page 51

51
กรกฎาคม-กันยายน ๒๕๕๗
วันแรกของพิธีเรียกกันว่าวั นเอาส่างลอง โดยหลั ง
จากส่างลองท�ำพิธีรับศีลแล้ว พ่อแม่และเจ้าภาพจะต้องเลี้ ยง
อาหาร ๑๒ อย่างเป็นมื้อแรกแก่ส่างลอง จากนั้นพาส่ างลอง
แห่รอบวิหาร ๓ รอบ และแห่ไปคารวะศาลหลักเมือง ช่วงบ่าย
ของวั นเดียวกันนี้ต้องแห่ส่างลองไปสักการะวั ดต่างๆ จะมี
ขบวนแห่รอบเมืองประกอบไปด้ วยดนตรี ที่บรรเลงอย่าง
ครึกครื้น เครื่องดนตรีที่ใช้บรรเลงเช่นมองเซิงหรือฆ้องชุดฉาบ
กลองสองหน้าหรือกลองมองเซิง โดยผู้ที่เดินอยู่แถวหน้ าสุด
ของขบวนคือผู้เฒ่าผู้แก่ที่อยู่ในศีลในธรรมสวมชุดขาวอุ้มขัน
ข้าวตอกดอกไม้ ถัดมาเป็นผู้ตีกังสดาลหรือจีเจ่ เป็นการป่าว
ประกาศให้ได้ ยินทั่วกั น อีกนัยหนึ่งก็เพื่อเป็นการบอกกล่ าว
เทวดาอารักษ์ให้รับรู้ถึงการท�ำบุญใหญ่ ครั้งนี้
แต่เดิมการแห่ลูกแก้ วหรือส่ างลองรอบเมืองนี้
จะให้ขี่ม้า แต่ปัจจุบันม้าในเมื องไทยหาได้ไม่ ง่ายเหมือน
สมัยก่อน จึงหันมาแห่ส่างลองด้วยรถกระบะมีเก้าอี้นั่งด้านหลัง
ในขบวนส่ างลองแห่รอบเมื องนี้จะมีผู ้ติ ดตามซึ่งอาจเป็ น
พ่อของส่างลองหรื อญาติพี่น้องที่ เป็ นผู้ชาย แน่นอนว่ ามี
ข้อห้ามไม่ให้ส่างลองเหยียบพื้น ดังนั้นทุกครั้งจะต้องมีคนแบก
ส่างลองจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ งเสมอ และยังต้องมีผู้ติดตาม
อีกคนหนึ่งท�ำหน้าที่ กางร่มหรื อกางฉัตรให้ส่างลองอี กด้ วย
การแห่ส่างลองนี้ บางที่นอกจากแห่ รอบเมืองสั กการะ
ศาลหลักเมืองและวัดต่ างๆ แล้ว ก็ จะพาส่างลองไปคารวะ
ผู้ใหญ่ที่นับถือเพื่อรับศี ลรับพร และผู้ สูงอายุจะใช้ด้ายสีขาว
ที่เปรียบเสมื อนสายสิญจน์ผูกข้อมือให้ ส่างลองเพื่อป้องกั น
สิ่งชั่วร้ ายต่างๆ
วันที่สองหรือวันรับแขก เจ้าภาพและส่างลองจะต้อง
ต้อนรับแขกที่ มาร่ วมงานจากที่ต่ างๆ ที่ได้มีการเชิ ญไว้
ล่วงหน้ าแล้วเพื่อมาร่วมท�ำบุญ วันนี้จะมีการเลี้ยงฉลองผู้มา
ร่วมงานอย่ างสนุกสนาน และจะมีขบวนแห่คล้ ายกับวันแรก
แต่วันที่สองนี้ ขบวนแห่จะประกอบไปด้วยเครื่องสั กการะ
ธูปเที ยน เพื่อถวายพระพุทธและเครื่ องจตุปัจจัยถวายแด่
พระสงฆ์
ช่วงเย็ นวั นนี้เมื่ อส่างลองรั บประทานอาหาร
เรียบร้อยแล้ว จะมีพิธีท�ำขวัญและสวดค�ำขวัญ เพื่อเตรียมตัว
ให้ส่างลองเข้ารับการบรรพชาในวันรุ่งขึ้น ผู้ที่ประกอบพิธีนี้
จะเป็นผู้อาวุโสที่ทุกคนให้ความเคารพนั บถือ