นิตยสารวัฒนธรรม ฉบับ ๓ ปีพ.ศ.๒๕๕๗ - page 47
47
กรกฎาคม-กั
นยายน ๒๕๕๗
พั
ทธนั
นท์
โอษฐ์
เจษฎา
พิ
ธี
กรรม-งานเทศกาล
ปอยส่
างลอง
คนไทใหญ่
เรี
ยกตั
วเองว่
า คนไต ตามประวั
ติ
ศาสตร์
ไทใหญ่
ระบุ
ว่
าเคยมี
อาณาจั
กรของตนเองชื่
อ อาณาจั
กร
หมอกขาวมาวหลวง โดยมี
เจ้
าเสื
อข่
านฟ้
าเป็
นผู
้
ปกครองและ
รวบรวมคนไตให้
เป็
นปึ
กแผ่
น พื้
นที่
หลั
กของคนไตในปั
จจุ
บั
น
คื
อเมื
องตองยี
รั
ฐฉาน สาธารณรั
ฐแห่
งสหภาพเมี
ยนมาร์
คนไทใหญ่
มี
ความเลื่
อมใสศรั
ทธาในพุ
ทธศาสนา
อย่
างแรงกล้
า ดั
งมี
ค�
ำสอนที่
ว่
า
“ถ้
าพุ
ทธศาสนาสู
ญสิ
้
นไปจาก
ชนชาติ
ไต ไตก็
สู
ญสิ้
นไปจากโลก”
ประเพณี
ประจ�
ำปี
ของ
ไทใหญ่
ส่
วนใหญ่
จะสอดคล้
องกั
บพุ
ทธศาสนาแทบทั้
งสิ้
น
ดั
งเช่
น ทุ
กวั
นพระจะหยุ
ดงานเพื่
อไปวั
ดถื
อเป็
นธรรมเนี
ยม
ปฏิ
บั
ติ
มาช้
านานหรื
อประเพณี
เนคป่
าเซคานหรื
อตลาดสวรรค์
ซึ่
งเป็
นประเพณี
ที่
จั
ดขึ้
นตอนกลางคื
นเพื่
อน้
อมร�
ำลึ
กถึ
ง
องค์
พระสั
มมาสั
มพุ
ทธเจ้
าในวั
นเพ็
ญเดื
อน ๑๒ ประเพณี
นี้
ชาวไทใหญ่
จะช่
วยกั
นเย็
บผ้
าทิ
พย์
หรื
อปะโตสั
งการ ห่
มองค์
เจดี
ย์
และพระพุ
ทธรู
ปตามวั
ดต่
างๆ
ศาสนาพุ
ทธที่
ไทใหญ่
นั
บถื
อเป็
นพุ
ทธเถรวาท
เช่
นเดี
ยวกั
บชาวไทยพุ
ทธทั่
วไป เอกลั
กษณ์
โดดเด่
นของ
ไทใหญ่
คื
อ ความศรั
ทธาอย่
างลึ
กซึ้
งต่
อพุ
ทธศาสนา โดยเฉพาะ
การท�
ำบุ
ญท�
ำทานเด็
กชายไทใหญ่
จะได้
บวชเรี
ยนตั้
งแต่
อายุ
๑๐-๑๒ปี
เพื
่
อเรี
ยนรู
้
พุ
ทธศาสนาอี
กทั้
งยั
งท�
ำให้
ผู
้
นั้
นมี
สถานภาพ
ทางสั
งคมสู
งกว่
าคนที่
ไม่
ได้
บวชเรี
ยน พ่
อแม่
ที่
ให้
ลู
กชายได้
บวชเรี
ยน จะได้
รั
บผลบุ
ญกุ
ศลแรงกล้
า ที่
ส�
ำคั
ญไทใหญ่
นิ
ยม
บวชเด็
กชายมากกว่
าคนโต ด้
วยเชื่
อว่
าเด็
กยั
งบริ
สุ
ทธิ์
กว่
า
และผู
้
บวชให้
นั้
นจะได้
รั
บอานิ
สงส์
แรงกล้
าถึ
ง ๘ กั
ลป์
แต่
หากใครไม่
มี
ลู
กชายแต่
เป็
นเจ้
าภาพบวชให้
ลู
กคนอื่
นก็
จะมี
อานิ
สงส์
๔ กั
ลป์
๑
ในความหลากหลายทางชาติ
พั
นธุ
์
ของเมื
องไทย ท�
ำให้
เรามี
ประเพณี
และ
วั
ฒนธรรมท้
องถิ่
นที่
น่
าสนใจในหลายพื้
นที่
หนึ
่
งในนั้
นก็
คื
อ
ปอยส่
างลอง
งานบวชลู
กแก้
ว
ประเพณี
ที่
สื
บทอดกั
นมาหลายชั่
วอายุ
คนของชาวไทใหญ่
หรื
อคนไต ที่
อาศั
ยอยู
่
ใน
เขตจั
งหวั
ดแม่
ฮ่
องสอนเป็
นหลั
ก นอกนั้
นเรายั
งอาจพบคนไตได้
ที่
จั
งหวั
ดเชี
ยงใหม่
เชี
ยงราย เพชรบู
รณ์
และกรุ
งเทพฯ
กั
ป หรื
อ กั
ลป์
๑
หมายถึ
ง กาล, เวลา, สมั
ย, อายุ
, ก�
ำหนด, วั
ด, ประมาณ เป็
นค�
ำบอกถึ
งช่
วงเวลาที่
ยาวนานที่
ใช้
ในคั
มภี
ร์
พระไตรปิ
ฎก
I...,37,38,39,40,41,42,43,44,45,46
48,49,50,51,52,53,54,55,56,57,...122