Page 33 - นิตยสารวัฒนธรรม ปีที่ ๕๒ ฉบับที่ ๑ มกราคม-มีนาคม ๒๕๕๖

๓๑
มกราคม-มีนาคม ๒๕๕๖ีน
คือ การกลึง เปนการขัดเอาสีดําที่ ผิวขั นออก
ใหเห็นสีทองของเนื้อสําริด โดยนําขันวางบนเตาไฟจนรอน
เอาชันที่เคียวจนข น มาทาที่กนภาชนะแลวเอาไปติดกับ
ภมร ภมรที่ใชกลึงแตเดิมใชการชักรอก แตป จจุบั นเปลี่ยน
มาใชมอเตอร สวนชันสําหรับติ ดภาชนะกับภมรนั้น ไดมา
จากชันยาเรือผสมกับไขเนื้อที่เติมในสัดสวนที่ ถูกตอง โดยชาง
จะใช เหล็ กกลึ งเริ่ มกลึงจากจุ ดศู นยกลางของภาชนะ
สามารถกลึงไดทั้ งด านนอกและดานในภาชนะ กรณีกลึง
ทั้งดานนอกและดานในเรียกวา “กลึงขาว” กรณีกลึงเฉพาะ
ดานใน และเหลือเนื้อสีดําที่ดานนอกเรียกว า “กลึงดํา”
ขั้นตอนที่ ๓
ขั้นตอนที่ ๔
คือ การกรอ เปนการนํ าตะไบมากรอปากขัน
ใหเรียบเสมอกัน เรียกขั้นตอนนี้วา “ขึ้ นตะไบ” แตปจจุบัน
เปลี่ยนมาใชเครื่องกรอไฟฟาตกแตงแทน โดยในการกรอนั้น
ชางจะนํ าน้ําใส กะละมังไปรองไวใตหิ นขัดนําปากภาชนะ
ที่ชางลายกันไวใหไปกรอกับหินขัดที่ติดมอเตอรไฟฟาและ
ตองหมั่ นสังเกตวาขอบปากภาชนะเรียบเสมอกันหรือไม
ขณะที่กรอจะมีเศษผงทองหลุ ดออกมาตกลงในกะละมัง
และจมน้ํา จากนั้นชางจะคอยๆ เทเศษฝุ นละอองที่ลอยอยู
เหนื อน้ําทิ้ งไป ส วนเศษทองที่ยังเป ยกอยู ก็นํ าไปคั่ว
ในกระทะใหแหง แลวจึ งนํากลับมาหลอมใหมได