Page 85 - วารสารวัฒนธรรม ฉบับอาเซียน

ศิลปะการแสดง การละเล่น
การแสดงของชาวพื้นเมื องในฟิลิปปินส์นั้นไม่ค่อย
มีความเคลื่อนไหวนัก ที่นับว่าเก่าแก่ที่สุดเห็นจะเป็นการเล่า
นิทานประวัติ ศาสตร์ โดยเล่าถึงตำ�นานอันยิ่งใหญ่ของเทพ
และผู้กล้าหาญ ซึ่งมีการประพันธ์ไว้ในรูปแบบของมหากาพย์
โดยผู้ที่ เล่าก็ จะเป็นพระประจำ �เผ่าต่างๆ หรือไม่ ก็ เป็น
ผู้อาวุโสของเผ่า เป็นการเล่าในลักษณะปากต่อปาก ไม่มีการ
บันทึกเป็ นรูปแบบของตั วอักษร เนื่องจากชาวพื้ นเมืองยัง
ไม่มีตั วอักษรใช้กัน จนกระทั่งเมื่อชาวสเปนเข้ามาปกครอง
ฟิลิปปินส์ เราจึงเริ่ มเห็นศิลปะการแสดงที่เด่นชัดขึ้น
นักบวชชาวคาทอลิกได้ เริ่มสร้างละครสรรเสริ ญ
ชั ยชนะของชาวฟิลิ ปปิ นส์ ที่นั บถือศาสนาคริ สต์ นิ กาย
โรมันคาทอลิ ก เรียกว่า “โมโร-โมโร” (Moro-moro) ซึ่ง
นักเขียนชาวสเปนจะเป็นคนช่ วยกันเขียนบทประพันธ์ และ
บทละครในแนวเดี ยวกันขึ้นอีกมากมายเพื่อเอาใจรั ฐบาล
โดยผู้แสดงก็จะเป็ นชาวบ้านชาวนาที่จะร่วมกันแสดงเป็ น
ร้อยๆ คน ฉากหนึ่งในเรื่ องที่ขาดไม่ได้ นั่นก็คือ เหตุ การณ์ที่
ชาวมุสลิมพ่ายแพ้ต่อชาวคาทอลิก และฉากรักยิ่งใหญ่คล้าย
กับแนวเรื่องในมหากาพย์ของชาติอื่นๆ เช่น ฮินดู อิสลาม
บ้านเรือนและตึ กระฟ้า ณ กรุงมะนิลา
อนุสาวรีย์ริซัล ใจกลางกรุงมะนิ ลา สร้างขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่
นายโฮเซ่ ริซัล วีรบุรุษของประเทศ
โบสถ์ซานอากุสติน (San Agustin)
บ้านเรือนริมฝั่งแม่น้ำ�ปาสิก (Pasig River) ในกรุงมะนิ ลา