Page 87 - วารสารวัฒนธรรม เมษายน - มิถุนายน ๒๕๕๖

85
เมษายน-มิ ถุนายน ๒๕๕๖
อารมณ์ขันแฝงคุณธรรมของท่าน ต่อคำ�ถามที่ว่า
“พ่อครับทำ�ยังไงถึงอายุยืน” ครูมนตรี ตอบว่า “ทำ�อย่าง
ที่เคยทำ�อย่าหยุด ......อย่าหยุดหายใจเท่านั้นแหละ”
เมื่ อใกล้เวลาที่ ครูมนตรี ตราโมท จะละจากโลกนี้
ท่านแสดงให้ เห็ นชัดเจนว่ าท่านไม่ หวั่ นไหว ยอมรั บ
สัจธรรมของชีวิต ท่านได้กล่าวขอบใจภรรยาและบุตรสาว
ในวันที่ ๒๗ มิถุนายน ๒๕๓๘ เมื่อต้องเข้ารับการรักษา
ในห้องไอซี ยู ของโรงพยาบาลนนทเวช และเมื่ ออยู่ลำ�พัง
จะพึมพำ �สวดมนต์และทำ�สมาธิ ในวันที่ ๖ สิงหาคม
๒๕๓๘ เวลา ๑๐.๓๐ น. ท่านพยั กหน้าและกระดิ กนิ้ ว
เล็กน้อยเพื่อรับทราบการทำ�บุญถวายสังฆทานของลูกๆ
และภรรยา หลังจากนั้นเวลา ๑๒.๔๕ น. ท่านจึ งได้จาก
ไปโดยสงบ
ครูมนตรี ตราโมท กล่าวเสมอว่าสิ่งที่ท่านกลัว
ในวัยชราคื อ “กลัวหลง” ท่านต้องการมีสติ จนวาระสุดท้าย
ของชีวิ ตตามหลั กธรรมแห่ งพระพุ ทธศาสนา คำ �กล่าว
ของท่านในหนังสือเวลา เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๐ ที่เป็นแนวทาง
ในการรักษาสติไว้อย่างมั่นคงคื อ “อารมณ์นี่ ผมใช้หลักทาง
พระพุทธศาสนาเข้าช่วย ผมปฏิบัติ มานานแล้ ว ไม่ได้ นั่ง
สมาธิ หรอก คือตั้ งแต่ครั้ งบวชมีธรรมะข้ อไหนดี เราก็จำ�
เอามาใช้ เอามาปฏิ บั ติ เรื่ องโกรธหรื อไม่ พอใจเนี่ ย
ผมพยายามไม่ให้ มี อย่าให้ มีอะไรต่างๆ มากวนอารมณ์
ดี ใจหรื อเสียใจก็ อย่าให้ มันมาเกาะเราจนแน่ นเกินไป
เพราะฉะนั้ นผมจึงไม่มี ดี ใจหรื อเสียใจ เฉยๆ ไม่รู้ สึ ก
ไม่มีอะไรยึดถือเป็นพิเศษหรอก ก็ ทั่วๆ ไป วั ดวาก็ไปปกติ
ชอบพอกับพระรู ปไหนก็ไปคุยกับท่าน”