Page 84 - วารสารวัฒนธรรม เมษายน - มิถุนายน ๒๕๕๖

82
ด้ วยความรัก ความเอาใจใส่ ด้วยความปรารถนาดีอย่างยิ่ง
ต่ อวิทยาลัยนาฏศิลป์ ...ท่านเป็ นผู้ที่รักดนตรีและนาฏศิ ลป์
เป็ นชีวิตจิตใจ ท่ านมักจะพูดกั บครูบาอาจารย์และลูกศิ ษย์
อยู่เนืองๆ ว่า การเรียนการสอนของวิทยาลัยนั้น ไม่ใช่เป็น
การเรี ยนไปเพื่อประกอบอาชีพเพียงอย่างเดียว แต่ให้เกิ ด
ความภาคภูมิใจว่ าเราเข้ามาเรียนในวิทยาลัย ในฐานะที่เป็น
ผู้สื บสานงานศิลปะทางด้ านนาฏศิลป์ดนตรีของชาติไทย”
ศาสตราจารย์กิ ตติ คุ ณ นายแพทย์ พูนพิศ
อมาตยกุล รายงานผลการวิจัยเรื่อง นามานุกรมศิ ลปิน
เพลงไทยในรอบ ๒๐๐ ปี แห่ งกรุ งรั ตนโกสินทร์ ว่ า
“อาจารย์ มนตรี เป็ นผู้ทรงความรู้ และเป็ นหลั กสำ �คั ญ
ของวงการดนตรี ไทยที่ยากจะหาผู้ใดเสมอเหมือน มีทั้ง
ความรู้ ความสามารถในส่วนตั วและการถ่ายทอดให้แก่ศิ ษย์
มีความจำ�ยอดเยี่ยมและเป็นคนละเอียดถี่ถ้วนในวิ ชาการ
เป็นบรมครูของวงการดนตรีไทยที่มีผู้เคารพนับถือมากที่สุด”
ครูมนตรี ตราโมทไม่ได้ ส่งเสริ มและเผยแพร่
ดนตรี ไทยในราชสำ �นั กแก่ประชาชนในสั งคมเท่ านั้ น
แต่ท่านยังเห็นความสำ�คัญและคุณค่าของงานดนตรี พื้ นบ้ าน
ซึ่งเป็นรากฐานของดนตรีไทย ท่านจะหาโอกาสในการเชิดชู
ศิ ลปะการแสดงและดนตรีพื้นเมือง นอกจากนำ�ออกแสดง
แล้ วท่านยังทำ�การศึ กษาค้นคว้าและจั ดพิมพ์เพื่อเผยแพร่
ต่ อไป อั นเป็ นที่มาของหนั งสื อการละเล่ นของไทย
นอกจากนั้นท่านยังศึกษาวิ เคราะห์และพั ฒนาเพลงพื้นบ้าน
ให้ เหมาะสมกั บยุคสมัย เช่น เพลงระบำ �ลาวกระทบไม้
เพลงระบำ�ชาวเขาอีก้อ ลีซอ เป็นต้น คุณประจง ธรรมทฤษฏี
“คิดถึงพ่อมนตรี ที่เคารพ หวังไว้ได้พบ เมื่อจบชาติใหม่
คิดถึงความหลังเมื่อครั้งอดีต ก่อนฉันเป็ นขวัญจิ ตยังจำ�จิตตรึงใจ
ฉันเป็นชาวนาชื่อว่าอีเกลียว กุศลกูลบุญเกี่ยวให้อีเกลียวไปไกล
ปีสองพันห้าร้อยเจ็ดมีเหตุบังเอิญ เพลงอีแซวรับเชิ ญให้ไปเกริ่นบรรยาย
ที่ สังคี ตศาลาวาสนาฉันดี ได้รู้จักพ่อมนตรีพ่อใจดีเหลือหลาย
อีกตอนหนึ่งกล่าวว่า.....
ท่านเคยพาฉันไปปล่อยไก่ในวัง ของเสด็จองค์ชายกลางหลายครั้งพาไป
คุณพ่อไม่รังเกียจฉันเป็นลูกหลานบ้านนอก ท่านคอยสอนคอยบอกให้รู้นอกรู้ใน
ท่านสอนลำ�นำ�สอนคำ�ร้อยกรอง สอนทำ�นิทำ�นองสอนให้ร้องเพลงไทย
ใครได้รู้จักท่านนับกันว่าโชคดี เพราะคุณพ่อมนตรีท่านมีแต่ให้”
อดีตนายกเทศมนตรี เมืองสุ พรรณบุ รี ปั จจุ บั นถึ ง
แก่กรรมแล้ ว ท่านเขียน “คำ�ไว้อาลัยแด่คุณพี่มนตรี ตราโมท”
พ.ศ.๒๕๓๘ ไว้ว่า “เมื่อประมาณ ๔๐ กว่าปีมานี้ คุณพี่มนตรี
พระองค์เจ้ าเฉลิมพลฑิ ฆั มพร กั บพวกหั วหน้ ากองใน
ศิลปากร ได้มาพักที่บ้านผม เพื่ อสืบเสาะหาผู้ ร้องเพลงพื้นเมือง
เช่น เพลงอี แซว เพลงเรื อ พระองค์เจ้าเฉลิมพลนำ�เทป
มาอัดเสี ยงไปเพื่ อวิเคราะห์ หาแนวทางเพลงพื้นเมื อง
ตั้งแต่นั้นมาท่านและครอบครัวก็ มาบ้านผมบ่อยขึ้ น”
ส่วนแม่เพลงพื้นบ้าน คุณขวัญจิต ศรีประจันต์
(ศิลปินแห่งชาติ) จากจังหวัดสุ พรรณบุรี กล่าวถึงครูมนตรี
ไว้ในบทกลอนดังนี้