นิตยสารวัฒนธรรม ฉบับ ๓ ปีพ.ศ.๒๕๕๗ - page 72

72
และใช้ ภาษาร้อยแก้วเชิ งกวีในการพรรณนาเรื่องราวตลอด
ทั้งเรื่อง ดังตัวอย่ างตอนที่พรรณนาความงามของเจ้าจันท์
ต่อไปนี้
“หน้านางแก้ วอิ่มงามเหมือนหน้ านางเทพอัปสร
อรชรอ้ อนแอ้นปานนางเทพกินรี สองตาเรียวรี ดั่งดาวรุ่ง
สองคิ้วโค้งดั่งเรี ยวไผ่อุ้มฝน กลีบปากเรียวมนหากแม่ นกลีบ
ดอกส้มอ่ อนอันเผยผ่อนคลี่อ้ารับแสงตะวั น ส่องก่องแก้ม
เรื่อพรรณวรรณะสดใส หาไฝฝ้าราคีบ่มีวันพบ เจ้านางหล้ าเลิศ
ภพทรงซึ่งแล้วผ้าแก้วภูษา พัสตราผ้านุ่งม่วงไหมก�่ำแกมเขียว
เชิงชายกรายเกี้ยวกอดกรุด้วยไหมม่วงแกมทอง คาดปล้อง
ยกดอกเป็นลายน�้ำหยด เรี ยงรายหลั่ นลดเป็ นซิ่ นไหม
ค� ำของสูง สมควรแต่ เจ้ านางยู งเจ้าเทวีกิ นเมืองตนวิ เศษ
ตนสูงศักดิ์เสมอเพศพญาหงส์ ภูษาผ้าทรงคาดขอบไหมทอง
เนื้ อเก้า ปักแต่งเต้าแต้มรูปแมลงภู่ตอมดอกดวงดอกแก้ว
แล้ วล้วนรั ตนมณีวรรณใสส่ อง งามก่องแก้วเกี้ยว เรียวรึง
อ้อนแอ้นรับรูปสมตัวนักแท้ เสื้อแพรห้ อขาวนวลเหมือนดั่ง
เดือนแจ้ง เฟื้อแฟงฝ่ ายเสื้อตัวในเป็นไหมเรื่อชมพูหมากเต้ า
ผ้าคล้องคอพระองค์เจ้าขาวอ่อนเจือนวลตองอ่อน ผ้าท่อน
ทิพย์คลุ มหลังเลยลงถึงองค์ข้อพระบาท ลักขณะเสตชาติคือ
เสื ้อคลุมเจ๋ นขาว ขาวนวลเบาฟูดังยวงฝ้ายได้แดด เจ้านาง
ร่างน้อยปรากฏแล้วระเหิ ดระหงองค์แก้วดั่งนางหงส์จับคบ
พญาไม้ ยามยกย่างย้ายก็ เสมอยูงทองอย่างฟ้อนนั้ นแล้ว
เจ้าจันท์เสด็จออก หมอกขาวเหมยเข้มเหมือนถู ก
แหวกวะดับหาย สั ตว์เสือเหลื อหลายเหมือนจะตายตะลึงแล
ไปหมด งามนัก งามแท้แล้ว เสมอนางชาวฟ้าลอยลงหล้า
โลกแท้แล้ว”
และตอนที่พรรณนาพระธาตุอินทร์แขวน ดังนี้
“เลี้ ยวลับโค้ง ขอบเขาบังตาก็หายจากสายตา ใจเต้น
ระทึกจนสนั่นหัวอก ปรากฏแล้ว องค์ พระธาตุอินทร์แขวน
สูงงามลอยเด่นมองเห็นอยู่ต่อหน้ า พระธาตุแก้วแขวนลอย
มีเมฆหย่อมน้อยเบาบางพรางตา เมฆเรี่ยเคลียคลอที่ฐาน
พระธาตุ องค์พระธาตุสูงส่งโผล่เมฆพ้นไม้ ฟ้าแจ้งแดดไร้มหา
วรพระธาตุ แดดวาดวาบอาบประกายทองวาวสุ ก สูงเด่น
เสียดฟ้าสมดั่งค� ำลือ นั่งสู งบนหลังช้ างยังแหงนคอตั้งบ่า
แสงแดดแผดกล้า องค์พระธาตุเจิดจ้าจนแสบตาน�้ ำตาไหล
สู้หน้าพระธาตุบ่ได้ ปีติตี ตื้นเต็มในก็ หลั่งไหลออกมาตีอก
เจ้าจันท์ยกมือไหว้สูงเหนือเกล้า หัวใจเจ้ าเต้นตื่น
ตีกลองระทึ ก เชื่อมั่นกล้ าแก่ว่าแม่นแท้แล้ว พระธาตุ แก้ว
อัศจรรย์จักบันดาลให้ลุ ได้สมความตั้งใจ แต่อีกใจกลับหวั่น
ไหวอยู่ล�้ำลึก สะเทือนสะทึก
เจ้าหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าไปถึงท้อง ลอดได้
ลอดบ่ได้ ลอดได้ ลอดบ่ได้”